Ανθολόγιο

Άγιος Ἰωσήφ ὁ Ἡσυχαστής

Σπλάχνο μου τῆς ψυχῆς, διατὶ ἀθυμεῖς; Διατὶ ἀπελπίζεσαι; Διατὶ ἀποκάμνεις; Ἰδοὺ, ὅτι ἄφησεν ὁ Θεὸς τοὺς δαίμονας νὰ σὲ σινιάσουν ὀλίγον, νὰ ἰδῇς ποῦ εὑρίσκεσαι. Νὰ ταπεινωθῇ ἡ καρδία σου. Νὰ γίνης συμπαθὴς πρὸς τοὺς ἁμαρτάνοντας καὶ ποσώς νὰ μὴν τοὺς κατακρίνῃς. Πῶς θὰ γνωρίσης τῆς φύσεως τὴν ἀσθένειαν, ἐὰν δὲν σὲ ξυπνήσουν οἱ κόρακες; Ἐὰν ὁ γλυκὺς Ἰησοῦς δὲν στείλη τὴν Χάριν Του, πῶς ἐσὺ θὰ μάθης τὴν τέχνην πασῶν τῶν τεχνῶν; Τώρα μανθάνεις τὴν τέχνην, τώρα ἔχεις μισθόν, τώρα δεικνύεις, ὅτι ἀγαπᾶς τὸν Χριστόν, ὄχι ὅταν εἶναι ἡ Χάρις… Ὅταν φύγει ἡ Χάρις, ὄχι ἐσὺ καὶ ἐγώ ἀλλὰ μήτε οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι δὲν θὰ ἦσαν ἀπόστολοι!

Δι’ αὐτὸ, λοιπόν, σοῦ ἐπῆρε τὴν Χάριν, διὰ νὰ γίνῃς σοφός. Καὶ πάλιν θὰ ἔλθη. Δὲν σὲ ἀφήνει. Εἶναι νόμος Θεοῦ. Ἀλλὰ πάλιν θὰ φύγη. Μὰ καὶ πάλιν θὰ ἔλθη. Βραδύνει ὀλίγον θέλων νὰ σὲ διδάξη ὑπομονὴ καὶ ταπείνωσιν. Τώρα μανθάνεις τὸν πόλεμο, παιδί μου. Τώρα κάμνεις ρίζες βαθιές, ὅπως τὰ δένδρα, ὅπου ὅσον τὰ φυσᾶ ὁ ἀέρας, τόσο ριζώνουν βαθύτερα. Τέλος, μάρτυς μου ὁ Θεός, ὅτι στοὺς μεγαλύτερούς μου πειρασμοὺς εὗρον τὴν μεγαλυτέραν παράκλησιν.

Πηγή: Αγία Ζώνη