Ανθολόγιο
Εσύ που επιμένεις να χαίρεσαι, να ελπίζεις και να είσαι αισιόδοξος, σε έναν κόσμο που ξέχασε να γελά...
Εσύ που επιμένεις να χαίρεσαι, να ελπίζεις και να είσαι αισιόδοξος, σε έναν κόσμο που ξέχασε να γελά, εσύ που αγαπάς το Χριστό ακόμα πιο πολύ στα δύσκολα, την ώρα που πολλοί Τον εγκαταλείπουν και Τον ειρωνεύονται, εσύ που ευωδιάζεις Χριστό σε έναν κόσμο μαραμένο, εσύ που αντέχεις και δοξάζεις το Όνομα Του ό, τι κι αν συμβεί, είσαι πολύ αξιέπαινος και αξιοθαύμαστος.
Δεν είναι και λίγο αυτό που κάνεις! Εσύ που ψάλλεις όλο το χρόνο το ‘Χριστός ανέστη’, που εμβολιάζεις στους συνανθρώπους σου την πίστη σου και την αγάπη σου για το Χριστό, που παραμερίζεις τα δικά σου προβλήματα και προστρέχεις στη βοήθεια του αδελφού, εσύ που προσεύχεσαι κρυφά για όλους με καρδιά πλημμυρισμένη αγάπη και πόνο και είσαι εκεί για όσους σε χρειάζονται πριν στο ζητήσουν, συνέχισε έτσι… Είσαι το αλάτι του κόσμου!
Νομίζεις πως δεν είσαι τίποτα σπουδαίο, όταν η μόνη προσευχή για το παιδί σου είναι ‘να είναι κοντά στο Χριστό’ ή όταν θες να βρεις μια άλλη δουλειά με λιγότερα χρήματα για να προστατεύσεις την ψυχή σου. Κι όμως είσαι τόσο σπουδαίος! Έλεγε ο Ιωάννης ο Θεολόγος πριν 1900 χρόνια περίπου ‘ο κόσμος όλος εν τω πονηρώ κείται’ ( Α΄ Ιω.ε΄,19). Δηλαδή ‘όλοι οι μακριά από το Θεό άνθρωποι βρίσκονται υπό την εξουσία και επίδραση του πονηρού πνεύματος’. Και κάθε μέρα μακριά από το Θεό αυξάνει την επίδραση του πονηρού πάνω μας και μέσα μας.
Άνθρωποι σαν και σένα όμως, Χριστιανοί, είναι φάροι ή έστω φωτεινά λαμπάκια που όμως είναι πολύ χρήσιμα μέσα στα μαύρα σκοτάδια του κόσμου! Μέσα στη γενική διχόνοια επιλέγεις την ένωση, μέσα στον κόσμο των ακραίων απόψεων, του φόβου, του φθόνου, της βίας και της οργής, εσύ είσαι η φωνή της σύνεσης και της πνευματικής λογικής. Ενώ οι περισσότεροι είναι κλεισμένοι στο ‘καβούκι’ τους και νοιάζονται μόνο για τον εαυτό τους, εσύ φορτώνεσαι και το καβούκι του άλλων. Προτιμάς τη συγχώρεση από τη μνησικακία, την ειρήνη από το θυμό, την αρετή από την ηδονή, το Χριστό από τον εαυτό σου.
Νομίζεις ότι δεν είσαι κάτι ιδιαίτερο, ότι είσαι ένας απλός χριστιανός που κάνεις τα αυτονόητα. Παρατηρώ όμως ότι έτσι που έγινε ο κόσμος, τίποτα καλό δεν είναι αυτονόητο… αυτονόητη έχει γίνει μόνο η αμαρτία! Μέσα στα τόσα ‘κακά κι ανάποδα’ που μας βομβαρδίζουν οι ειδήσεις, εσύ για μένα είσαι η καλή είδηση! Συνεχίζεις να ζεις για το Χριστό, να νηστεύεις, να πέφτεις και να σηκώνεσαι… συνεχίζεις τον αγώνα. Δεν τα παρατάς! Σε άλλες εποχές άγιοι ήταν αυτοί που ανάσταιναν νεκρούς, έφταναν στην απάθεια ή αποκεφαλίζονταν για το Χριστό. Σήμερα, για μένα, άγιος είσαι εσύ που αντέχεις ακόμα. Εσύ δίνεις ελπίδα και σε μένα. Γι’ αυτό υποκλίνομαι σε σένα. Σ’ ευχαριστώ και σ’ αγαπώ!
(Κ.Δ.Κ)