Ανθολόγιο

Αυτήν τήν φράση άκουσα αυτόν τόν καιρό από έναν μοναχό στήν ερώτησή μου πώς είναι. Μού προκάλεσε μεγάλη εντύπωση, γιατί συνδυάζει δύο αντιθετικές καταστάσεις, τό «χάλια» καί τήν δοξολογία, καί γέλασα μέ τήν καρδιά μου.

Ξεκινώ από τό δεύτερο σκέλος τής φράσεως αυτής, «χάλια», πού σημαίνει μιά άσχημη κατάσταση.

Στήν ζωή μας ποτέ δέν μπορούμε νά βρούμε ό,τι επιθυμούμε. Ο άνθρωπος δημιουργήθηκε γιά μεγάλες πτήσεις καί έχει υψηλές προδιαγραφές, νά φθάση από τό κατ’ εικόνα στό καθ’ ομοίωση. Όταν έχη τέτοιες προδιαγραφές, πώς μπορεί νά αναπαυθή καί νά ικανοποιηθή από τίς χαρές πού προσφέρει αυτός ο τόπος τής ξενιτειάς;

Πέρα από αυτήν τήν γενική άποψη, στήν ζωή μας υπάρχουν συγκεκριμένες στιγμές κατά τίς οποίες τά πράγματα φαίνονται ότι βρίσκονται σέ αδιέξοδο, όλα είναι σκοτεινά καί από πουθενά δέν υπάρχει διαφυγή, αισθανόμαστε σάν τό ποντίκι μέσα στήν παγίδα. Όλος ο βίος μας είναι μιά παγίδα. Καί έτσι καταλαβαίνουμε ότι τά πάντα είναι χάλια.

Αυτές τίς δύσκολες στιγμές ο καθένας μας τίς αντιμετωπίζει μέ διαφορετικό τρόπο, άλλος δημιουργικά καί αισιόδοξα, άλλος μελαγχολικά καί απελπιστικά. Αυτό εξαρτάται από τήν ψυχική μας κατάσταση καί τήν πνευματική μας συγκρότηση. Όταν ο άνθρωπος διαθέτη καλή ψυχική υγεία αντιμετωπίζει αυτήν τήν κατάσταση μέ καλό λογισμό, μέ έμπνευση γιά προσευχή. Σέ άλλον όμως δημιουργούνται άσχημοι λογισμοί πίπτει σέ απελπισία καί απόγνωση.

Ο μοναχός αυτός γνώριζε τήν κατάσταση πού περνούσε, ότι είναι δύσκολη, αλλά ταυτόχρονα γνώρισε καί μιά άλλη κατάσταση, ότι ο Θεός διευθύνει τήν ζωή μας, Αυτός τά επιτρέπει, οπότε αισθάνθηκε τήν ανάγκη νά πή τό «δόξα τώ Θεώ». Καί αυτό τού βγήκε αυθόρμητα.

«Δόξα τώ Θεώ χάλια».

Χρειάζεται πολύ μεγάλη πίστη γιά νά πή κανείς αυτήν τήν φράση. Πρέπει νά έχη μεγάλη καρδιά καί νά έχη ψυχικά καί πνευματικά αποθέματα, κεφάλαια πνευματικής ζωής. Όπως οι Τράπεζες πρέπει νά έχουν χρηματικά κεφάλαια γιά νά μπορούν νά ανταποκρίνονται στίς δανειοδοτήσεις καί τίς άλλες εργασίες τους, έτσι καί ο άνθρωπος πρέπει νά διαθέτη κεφάλαια πνευματικής ζωής γιά νά αντιμετωπίζη τίς δυσκολίες πού θά συναντήση.

Οπότε, ευθυνόμαστε γιά τό κατά πόσον ζητούμε καί επιδιώκουμε τήν πνευματική ωρίμανση, κατά πόσο γεμίζουμε τίς πνευματικές μας μπαταρίες μέ πίστη, υπομονή, καρτερία, θάρρος καί αποφασιστικότητα. Επίσης, πρέπει νά μάθουμε τήν πνευματική μέθοδο, πού είναι απαραίτητη, ώστε κατά τίς κρίσιμες ώρες τής ζωής μας νά μετατρέπουμε τόν κακό λογισμό σέ καλό, τήν σκέψη πού δημιουργεί μελαγχολία σέ πίστη στόν Θεό. *** Έχει μεγάλη σημασία καί η σειρά τών δύο φράσεων. Θά μπορούσε νά πή «χάλια δόξα τώ Θεώ». Αυτό όμως θά έδειχνε μιά στενοχώρια καί μελαγχολία, ότι αισθάνεται ότι είναι «χάλια», αλλά δοξάζει τόν Θεό. Ενώ όπως έβαλε τήν σειρά τών φράσεων δείχνει ότι δοξάζει τόν Θεό ίσως επειδή είναι «χάλια».

Χρειάζεται πολύ μεγάλη δύναμη, πίστη καί θάρρος γιά νά λέμε στήν ζωή μας μέ γέλιο καί ενθουσιασμό τό «Δόξα τώ Θεώ χάλια». Μεγαλύτερη όμως δύναμη χρειάζεται γιά νά πούμε «Δόξα τώ Θεώ καλά», παρά τό ότι είναι «χάλια» ή «Δόξα τώ Θεώ πάντων ένεκεν».

Ν.Ι.

Από το περιοδικό Εκκλησιαστική Παρέμβαση