Επίκαιρα

Τους καλούς καιρούς συζητούσαμε με άλλους γονείς και αναρωτιόμασταν σε τι κόσμο θα μεγαλώσουν τα παιδιά μας. Και θυμάμαι ήταν τόση η ανησυχία μας παρά την φαινομενική ευμάρεια που ζούσαμε. Τώρα που όλα αλλάζουν, όλα φαίνονται να καταρρέουν, όλα φαίνονται να ξεριζώνονται, τώρα φοβόμαστε, τώρα μιζεριάζουμε, τώρα τρέμουμε.
Και εγώ τώρα λέω με χαρά. Καταρρέει αυτός ο κόσμος με τις αξίες του και τις αντιλήψεις του, για να μεγαλώσουν τα παιδιά μας σε έναν καλύτερο κόσμο, όπως τους αξίζει. Γιατί για να αλλάξει κάτι χρειάζεται πρώτα το παλιό να καταστραφεί. Χρειάζεται το παλιό να αποσυρθεί για να έρθει να κάτσει το καινούργιο, δεν γίνεται διαφορετικά. Αλλιώς τίποτα δεν αλλάζει.
Πριν μερικά χρόνια βλέπαμε το αμάξι του γείτονα, το θαυμάζαμε και θέλαμε και εμείς, γιατί θα μας έδινε αξία του ποιοι είμαστε. Και μπαίναμε στην διαδικασία να το αποκτήσουμε για να του μπούμε στο μάτι. Και το καμαρώναμε και το προσέχαμε να μην λερωθεί, να μην γρατζουνιστεί.
Σήμερα απλά ανοίγουμε τις πόρτες του για να πάρουμε και το παιδί του γείτονα να το μεταφέρουμε στο σχολείο.
Παλιότερα είχαμε φρέσκα αυγά από το χωριό και ντρεπόμασταν να δώσουμε στην γειτόνισσα γιατί φοβόμασταν ότι θα προσβάλλονταν και θα σκέφτονταν ότι μπορεί να θεωρούσαμε ότι δεν είχε λεφτά για να αγοράσει.
Σήμερα αισθανόμαστε χαρά να προσφέρουμε και ο άλλος ευγνωμοσύνη που τα δέχεται.
Παλιότερα αφήναμε τις ελιές να βρωμίζουν τα πεζοδρόμια γιατί κανείς δεν ενδιαφέρονταν για αυτές και αγόραζε έτοιμες από τα σούπερ μάρκετ. Τώρα αλαφρώνουμε τα δεντράκια και μαθαίνουμε να φτιάχνουμε τις δικές μας ελιές.
Παλιότερα πηγαίναμε με τα αυτοκίνητα στη δουλειά μας, ένας σε κάθε αμάξι. Σήμερα συνεννοούμαστε και πηγαίνουμε με άλλους, ανοίγοντας το αυτοκίνητο μας και την καρδιά μας, ανοιγόμαστε στους ανθρώπους αντί να κλεινόμαστε στον εαυτό μας.
Παλιότερα, ναρκώναμε τα πληγωμένα μας αισθήματα με ένα shopping therapy. Σήμερα αποφασίσαμε να αντιμετωπίσουμε αυτά τα αισθήματα μας, να τα δούμε, να τα συνειδητοποιήσουμε και να εργαστούμε με αυτά.
Παλιότερα δίναμε απλόχερα στους ζητιάνους για να καλύψουμε τα συναισθήματα ενοχής για τη δική μας σπατάλη. Σήμερα δεν ασχολούμαστε καν με αυτούς γιατί καταλαβαίνουμε ότι δεν τους βοηθάμε να αναλάβουν ενεργή δράση για την ζωή τους και ότι τους ενθαρρύνουμε σε αυτό που κάνουν.
Παλιότερα πηγαίναμε στα ακριβά εστιατόρια μόνοι μας με τον/την σύντροφο μας. Σήμερα μαζευόμαστε φίλοι στο σπίτι και μοιραζόμαστε τα φαγητά που έχει ετοιμάσει ο καθένας μας.
Παλιότερα αγοράζαμε παιχνίδια στα παιδιά μας για να μας αφήσουν ήσυχους. Σήμερα παίζουμε παιχνίδια με τα παιδιά μας για να περάσουμε όμορφα την ώρα μας.