Ανθολόγιο

Πρωτοπρεσβύτερος Θεμιστοκλής Μουρτζανός, Δρ. Θεολογίας

Μία από τις πιο συνηθισμένες κατηγορίες εναντίον της πίστης είναι ότι δεν ενδιαφέρεται για τις υλικές ανάγκες του ανθρώπου. Γι’ αυτό και όσοι μιλούν δημόσια για την Εκκλησία, την προτρέπουν να δίνει στους φτωχούς, να επιτελεί κοινωνικό έργο, να δώσει την όποια περιουσία της έχει απομείνει στους φτωχούς. Άλλοι πάλι θεωρούν ότι τα μοναστήρια δεν έχουν καμία χρησιμότητα και ότι θα έπρεπε οι μοναχοί και οι μοναχές, αντί να κάνουν προσευχές, να κατέβουν στον κόσμο και να γίνουν τάγματα κοινωνικής εργασίας και προσφοράς. Άλλοι πάλι, λιγότερο απόλυτοι, θεωρούν πως η Εκκλησία χρειάζεται να δείξει συγκατάβαση στους ανθρώπους που αγωνίζονται για την υλική τους επιβίωση, να είναι επιεικής στο ότι δεν εκκλησιάζονται, να μην τους ταλαιπωρεί με υπερβολικές νηστείες και ηθικές απαιτήσεις, να τους αφήσει να χαρούνε και λίγο την ζωή τους.

Στην θεία λειτουργία, την ώρα του Χερουβικού, ψάλλουμε «πάσαν νυν βιοτικήν αποθώμεθα μέριμναν». Μας προτρέπει δηλαδή η Εκκλησία να αφήσουμε κατά μέρος κάθε φροντίδα, κάθε έγνοια για τον βίο, για την επιβίωση, και να υποδεχτούμε τα άγια δώρα, τον άρτο και τον οίνο που θα γίνουν Σώμα και Αίμα Χριστού, να υποδεχθούμε τον Βασιλέα των όλων, τον Θεάνθρωπο λυτρωτή μας. Η Εκκλησία δεν μας προτρέπει να αρνηθούμε την μέριμνα, αλλά να την βάλουμε, έστω και για λίγο στην άκρη. Η Εκκλησία πιστεύει πως ο άνθρωπος, όντας ψυχοσωματική και κοινωνική ύπαρξη, χρειάζεται να επιβιώσει και ο αγώνας αυτός είναι λογικό να φέρνει έγνοιες. Όμως η Εκκλησία δεν θα πάψει να θέτει ως προτεραιότητα στην ζωή μας την υποδοχή του Χριστού. Την εμπιστοσύνη στην πρόνοιά Του. Η εργασία και η φροντίδα χρειάζονται. Το ίδιο και η ελεημοσύνη. Δεν χρειάζεται όμως η υπερενασχόληση του ανθρώπου με το χρήμα, την επιβίωση, την κάλυψη μόνο των υλικών αναγκών, αλλά η θέαση της ζωής μέσα από την προοπτική της αγάπης προς τον Χριστό και τον συνάνθρωπο. Κλειδί είναι η άσκηση, η λιτότητα, η ολιγάρκεια. Αλλιώς, όσα κι αν πάρεις, ποτέ δεν θα σου φτάνουν!

Ο μακαριστός επίσκοπος Σερβίων και Κοζάνης Διονύσιος Ψαριανός είπε μια μεγάλη αλήθεια: «Εκκλησία είναι μια Καλημέρα, ένα Χριστός Ανέστη και να μπορείς να πιείς ένα ποτήρι νερό μαζί με τον άλλο». Η δοξολογία στον Θεό γιατί μας δίνει μια καινούργια μέρα στην ζωή μας, την οποία μπορούμε να μοιραστούμε με τον συνάνθρωπό μας, η πίστη στην Ανάσταση, που μας κάνει να μην νικιόμαστε από τον φόβο του θανάτου, ένα ποτήρι νερό, που κι αυτό είναι δώρο του Θεού, καλύπτει την ανάγκη για επιβίωση και την ίδια στιγμή το μοιραζόμαστε με χαρά, όντας μαζί, είναι η μαρτυρία της Εκκλησίας στην εποχή του θριάμβου των βιοτικών μεριμνών, της κατανάλωσης του παραπάνω, του ανικανοποίητου του ανθρώπου όσα κι αν έχει, της άρνησης να χαρούμε την ζωή με την βεβαιότητα ότι ο Χριστός μας αγαπά και είναι παρών σ’ αυτήν, για πάντα.

Οι γονείς ας διδάξουμε τα παιδιά μας ότι η χαρά της συνάντησης με τον Θεό στην θεία λειτουργία, η δύναμη της αγάπης, το «Δόξα τω Θεώ» είναι αυτά που κάνουν τις όποιες βιοτικές μέριμνες να μην μας στερούν την δυνατότητα να εκτιμούμε την αξία της ζωής! Αυτό είναι και το νόημα της προσευχής! 

themistoklismourtzanos.blogspot.com