Εξομολογήσεις

π. Μιχαήλ:

Για να κανονίσετε εξομολόγηση μπορείτε να τηλεφωνείτε καθημερινά μεταξύ των ωρών 10 π.μ. – 12 μεσημέρι (εκτός Σαββάτου και Κυριακής). Τηλεφώνο: 99426272 (Όλγα) 

 

π. Ιωάννης:

Κατόπιν τηλεφωνικής συνεννόησης ή αποστολής μηνύματος SMS (τηλ. επικοινωνίας 99463030)

idryma-filon-i-m-ag-grigoriou-logo

Έκτρωση


Έκτρωση

 

Ορισμός

Η έκτρωση είναι η διακοπή μιας αδιατάρακτης ενδομητρίου κυήσεως ενός ή περισσοτέρων εμβρύων, που διενεργείται σε πρώιμη ηλικία κυήσεως (< 24 εβδ.) και οδηγεί σε αφαίρεση του εμβρύου από τη μήτρα, με συνέπεια τον θάνατο του κυήματος. Η άμβλωση προκαλείται τεχνητά με χημικές, χειρουργικές ή άλλες μεθόδους. Το διεθνές όριο των 24 εβδομάδων καθορίστηκε με βάση την ελάχιστη ηλικία κυήσεως, που επιτρέπει σε ένα έμβρυο που θα γεννηθεί να είναι βιώσιμο (Σημειώνεται ότι η διάπλαση της καρδιάς ολοκληρώνεται την 23η εβδομάδα).Έχουν εφαρμοστεί διάφορες μέθοδοι άμβλωσης στην πορεία της Ιστορίας.Οι ηθικές και νομικές πτυχές της άμβλωσης αποτελούν αντικείμενο έντονης συζήτησης σε πολλά μέρη του κόσμου. Το κύριο ζήτημα είναι κατά πόσο το έμβρυο μπορεί να χαρακτηριστεί ως άνθρωπος και ως εκ τούτου η έκτρωση ως ανθρωποκτονία. Ταυτόχρονα τίθεται και το ζήτημα της αυτοδιάθεσης της εγκύου, το δικαίωμά της να διαθέτει το σώμα της όπως αυτή νομίζει. Νεότερες έρευνες έχουν δείξει ότι ο αριθμός των εκτρώσεων δεν επηρεάζεται από την νομική αναγνώριση ή μη του δικαιώματος της έκτρωσης.

 

Η έκτρωση είναι μια συχνή διαδικασία. Εφαρμόζεται για να διακόψουμε μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη σε όσες γυναίκες το επιθυμούν ή σε όσες υπάρχει σημαντικό πρόβλημα Υγείας. Δεν πρέπει να θεωρείται μέθοδος αντισύλληψης. Όταν όμως έχουν εξαντληθεί οι υπόλοιπες εναλλακτικές προτάσεις είναι μια μέθοδος που μπορεί να δώσει στη γυναίκα μια λύση στο πρόβλημα της και μια δεύτερη ευκαιρία, να αποφύγει τις επιπτώσεις μιας ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης.

 

Οι μέθοδοι αντισύλληψης, που χρησιμοποιούνται από τα ζευγάρια που επιθυμούν να χαρούν τη σεξουαλική τους ζωή χωρίς το φόβο μιας ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης, δεν είναι πάντα αποτελεσματικές. Έτσι, υπάρχουν για κάθε μέθοδο πιθανότητες αποτυχίας από αμέλεια, κακή εφαρμογή, ή κακή ποιότητα των υλικών κλπ, με αποτέλεσμα να βιώσουν την εμπειρία μιας ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης. Σε αυτή την περίπτωση τα ζευγάρια καταφεύγουν σε τεχνητή διακοπή κύησης, που έχει επικρατήσει με τον όρο έκτρωση.

 

Ποστοστά στην Ελλάδα

Tο 22% των Ελληνίδων δηλώνει ότι έχει κάνει τουλάχιστον μία έκτρωση. 10% των γυναικών που υφίστανται τέτοιου είδους επεμβάσεις είναι εφηβικής ηλικίας.

  • 250.000 εκτρώσεις γίνονται στη χώρα μας ετησίως, αριθμός υπερδιπλάσιος των γεννήσεων. Οι ειδικοί υποπτεύονται ωστόσο ότι τα περιστατικά ξεπερνούν τα 500.000. 190.000 εκτρώσεις γίνονται ετησίως στη Μ. Βρετανία, που έχει 5πλάσιο πληθυσμό από την Ελλάδα.
  • 40.000 εκτρώσεις το χρόνο στην Ελλάδα αποφασίζονται από κορίτσια κάτω των 18 ετών, σύμφωνα με το Ινστιτούτο Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας.
  • 1 στα 4 κορίτσια ηλικίας 14 έως 17 ετών έχει κάνει έκτρωση, σύμφωνα με έρευνα του Αρεταίειου Νοσοκομείου.

1 στις 2 έφηβες που κάνουν έκτρωση δεν έχει ενημερώσει ούτε τη μητέρα της.

 

—  Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, στην Ευρώπη πραγματοποιείται μια έκτρωση κάθε έντεκα δευτερόλεπτα, οδηγώντας στον θάνατο 2.725.820 έμβρυα ετησίως,

 

 

ΟΙ ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΤΙΚΕΣ ΡΙΖΕΣ ΤΗΣ ΕΚΤΡΩΣΗΣ

 

Καθώς μελετούμε τους δεσμούς ανάμεσα στην αποκρυφιστική θρησκεία και την βιομηχανία αμβλώσεων, το συμπέρασμα θα γίνει εμφανές.  Η προώθηση της άμβλωσης δεν είναι απλώς ένα ζήτημα πολιτικό ή κοινωνικό: είναι μέρος μιας θρησκευτικής και πνευματικής ατζέντας – είναι μια θρησκεία της μαγείας και της θυσίας παιδιών.

 

 

Μέρος 1ο

 

Η ΕΚΤΡΩΣΗ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΙΒΛΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ

 

Υπάρχουν πολλές ιατρικές αποδείξεις ότι η ζωή αρχίζει πολύ νωρίς - κατά τον σχηματισμό του εμβρύου.  Στις έξι έως οκτώ εβδομάδες του σχηματισμού του, γίνεται φανερό πως το σχηματιζόμενο έμβρυο δεν είναι απλώς ένα «σβωλαράκι από ίνες» -όπως θέλουν οι υποστηρικτές των αμβλώσεων να πιστεύουμε- αλλά ένα καταπληκτικά σχηματισμένο αγοράκι ή κοριτσάκι.

 

Όμως, οι ιατρικές και οι  επιστημονικές αποδείξεις σίγουρα δεν αποτελούν την κύρια πηγή Αλήθειας.  Η Αγία Γραφή, πρέπει να είναι η πηγή που καθορίζει την ιερότητα της ζωής από την στιγμή της σύλληψης.  Στην πραγματικότητα, το ίδιο το όνομα του Θεού μας κατευθύνει προς την ιερότητα της ζωής από την στιγμή που συλλαμβάνεται μέσα στην μήτρα.  Πρώτα απ’ όλα, ας δούμε με συντομία τι λέει η Αγία Γραφή για την ανθρώπινη ζωή μέσα στην μήτρα.

 

Στην Έξοδο, κεφ. 34 στίχοι 5-7: 

 

«5 και κατέβη Κύριος εν νεφέλη και παρέστη αυτω εκεί· και εκάλεσε τω ονόματι Κυρίου. 6 και παρήλθε Κύριος προ προσώπου αυτού και εκάλεσε· Κύριος ο Θεός οικτίρμων και ελεήμων, μακρόθυμος και πολυέλεος και αληθινός, 7 και δικαιοσύνην διατηρών και έλεος εις χιλιάδας, αφαιρών ανομίας και αδικίας και αμαρτίας, και ου καθαριεί τον ένοχον, επάγων ανομίας πατέρων επί τέκνα και επί τέκνα τέκνων, επί τρίτην και τετάρτην γενεάν.»

 

αναφέρεται το όνομα του Κυρίου, συνοδευόμενο από την αποκάλυψη του ‘χαρακτήρα’ Του και την ‘ιδιοσυγκρασία’ Του, ήτοι, Jehovah Rachum, (Γιαχβέ Ραχούμ) ή «Θεός οικτίρμων».

 

Η ρίζα της Εβραϊκής λέξης «οικτίρμων» (rachum)  και  «ελεήμων» (rachamim) ήταν η πρώτη «γεύση» του χαρακτήρα του Θεού, που αποκαλύφθηκε στον προφήτη Μωϋσή, στο όρος Σινά. Η λέξη racham είναι επίσης η ρίζα της Εβραϊκής λέξης rachum, που σημαίνει «μήτρα». Συνεπώς, η μήτρα – στα πλαίσια του αρχικού Εβραϊκού νοήματός της – νοείται ως «έδρα του ελέους»· είναι ο τόπος όπου το παιδί –το οποίο έχει δημιουργηθεί «κατ’ εικόνα» του Θεού- συλλαμβάνεται, σχηματίζεται, τρέφεται κα γεννιέται.

 

Ο Ιησούς είχε δηλώσει (Κατά Ματθαίον, 5: 7): «7 μακάριοι οι ελεήμονες, ότι αυτοί ελεηθήσονται.»  Ισχύει όμως και το αντίστροφο: Όταν οι άνθρωποι -για τους όποιους προσωπικούς λόγους- διαπερνούν με το σπαθί τους εκείνον τον τόπο της ζωής και του ελέους, βεβηλώνοντας έτσι την ιερότητα της ζωής μέσα στο recham – την μήτρα – και αλλοιώνοντας τον σκοπό της, μάλλον θα πρέπει να αναλογισθούν τα άλλα λόγια του Χριστού, για εκείνους που ζούνε με το σπαθί: «52 …….πάντες γαρ οι λαβόντες μάχαιραν εν μαχαίρα αποθανούνται.» (Κατά Ματθαίον, 26: 52).

 

Δεν είναι σύμπτωση, πως ο Ιησούς - ο Μεσσίας – έμελλε να συλληφθεί μέσα σε μήτρα, και να γεννηθεί μετά από μια κανονική, ολοκληρωμένη κύηση.

 

Δεν χρειάζεται να κοιτάξουμε πιο πέρα από την ιστορία της σύλληψης του Ιησού, για να διαπιστώσουμε πόσο ιερή είναι στ’ αλήθεια η ζωή,  εξ αρχής, από μέσα από την μήτρα: Ο ίδιος ο Ιησούς ήταν ένας τέλειος άνδρας και τέλειος Θεός, από την πρώτη στιγμή της αμώμου σύλληψής Του:  «35 και αποκριθείς ο άγγελος είπεν αυτή· Πνεύμα Άγιον επελεύσεται επί σε και δύναμις υψίστου επισκιάσει σοι· διο και το γεννώμενον άγιον κληθήσεται υιος Θεού.» (Κατά Λουκάν 1:35).

 

Παρατηρούμε επίσης ξεκάθαρα περιγραφόμενη την ιερότητα της ζωής μέσα στην μήτρα, και στο Κατά Λουκάν 1: 26-41.  Λίγο μετά τον Ευαγγελισμό, όταν η Θεοτόκος έμαθε από τον Αρχάγγελο Γαβριήλ για την  άμωμο σύλληψη του Ιησού, ο Ευαγγελιστής Λουκάς μας λέει:  «39 Αναστάσα δε Μαριάμ εν ταις ημέραις ταύταις επορεύθη εις την ορεινήν μετά σπουδής εις πόλιν Ιούδα, 40 και εισήλθεν εις τον οίκον Ζαχαρίου και ησπάσατο την Ελισάβετ. 41 και εγένετο ως ήκουσεν η Ελισάβετ τον ασπασμόν της Μαρίας, εσκίρτησε το βρέφος εν τη κοιλία αυτής· και επλήσθη Πνεύματος Αγίου η Ελισάβετ.»

 

Στο Κατά Λουκάν 1: 26, μαθαίνουμε πως η σύλληψη του Ιησού έγινε ακριβώς έξι μήνες μετά από την σύλληψη του υιού της Ελισάβετ, του Ιωάννη του Προδρόμου.  Θυμίζουμε, πως ήταν ο Ιωάννης αυτός που «εσκίρτησε» μέσα στην μήτρα της Ελισάβετ, όταν άκουσε τον χαιρετισμό της Θεοτόκου και αντιλήφθηκε την είσοδο (του αγέννητου ακόμα Λυτρωτή) μέσα στην οικία του πατέρα του, Ζαχαρία.

 

Η Αγία Γραφή μας λέει πως ο Ιησούς συνελήφθη μέσα στην μήτρα έξι ολόκληρους μήνες μετά από τον Ιωάννη.  Δηλαδή, το έμβρυο Ιησούς θα έπρεπε να διένυε το πρώτο τρίμηνο της κύησής Του (το ίδιο στάδιο που γίνονται το 88% των εκτρώσεων στην χώρα μας), όταν ο Ιωάννης «σκίρτησε μέσα στην μήτρα» κατά την άφιξη του Λυτρωτή.

 

Είναι επίσης αξιοσημείωτο, πως το πρώτο χαρμόσυνο νέο του Ευαγγελίου κηρύχθηκε με την Έλευση του Χριστού, ενόσω Αυτός ήταν ακόμα στο πρώτο τρίμηνο του σχηματισμού Του μέσα στην μήτρα.  Τα «Καλά Νέα» εγκαινιάσθηκαν από ένα αγέννητο βρέφος -τον Ιωάννη- το οποίο, «προαναγγέλλοντας» την αγιότητα του βρέφους Ιησού, πιστοποιούσε πως ερχόταν στον κόσμο ο Σωτήρας.

 

Είναι ξεκάθαρο παντού μέσα στις Γραφές, πως η ζωή ξεκινά από την στιγμή της σύλληψης, μέσα στην μήτρα:

 

 «..ότι συ εκτήσω τους νεφρούς μου Κύριε αντελαβού μου εκ γαστρός μητρός μου. εξομολογήσομαί σοι ότι φοβερώς εθαυμαστώθην θαυμάσια τα έργα σου και η ψυχή μου γινώσκει σφόδρα.»  (Ψαλμοί 139: 13,14)  (Διότι Εσύ κατασκεύασες τα εσωτερικά μου όργανα Κύριε, και ήδη με αναγνώριζες, μέσα από την κοιλιά της μητέρας μου. Θα Σε ομολογώ, διότι τα έργα Σου τα θαύμασα πολύ, και η ψυχή μου το αναγνωρίζει πολύ καλά)

 

«5 προ του με πλάσαι σε εν κοιλία επίσταμαί σε και προ του σε εξελθείν εκ μήτρας ηγίακά σε, προφήτην εις έθνη τέθεικά σε.»   (Ιερεμίας 1:5).   (Πριν ακόμα σε πλάσω μέσα στην κοιλιά σε επιστατώ, και πριν εξέλθεις από την μήτρα, σε προόρισα για προφήτη των εθνών)

 

«ούτως λέγει Κύριος ο Θεός ο ποιήσας σε και ο πλάσας σε εκ κοιλίας έτι βοηθηθήση μη φοβού παις μου Ιακωβ και ο ηγαπημένος Ισραήλ ον εξελεξάμην.» (Ησαίας 1:5).  (Έτσι λέγει ο Κύριος ο Θεός, ο Οποίος σε δημιούργησε και σε έπλασε μέσα στην κοιλιά: πως πάλι θα σε βοηθήσει. Μη φοβάσαι, παιδί μου Ιακώβ και αγαπημένος μου Ισραήλ, τον οποίον εξέλεξα)

 

Σύμφωνα με την Αγία Γραφή, η έκτρωση είναι αμάρτημα κατά του Θεού - είναι παραβίαση της 6ης εντολής: «Ου φονεύσης». 

 

 

Μέρος 2ο

Η ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΘΥΣΙΑΣ ΒΡΕΦΩΝ

 

Καθώς εστιάζουμε στην αμαρτία της έκτρωσης, δεν πρέπει να παραβλέπουμε την πνευματική πλευρά αυτής της εστίασης.  Η Αγία Γραφή μας λέει:

 

«12 ότι ουκ έστιν ημίν η πάλη προς αίμα και σάρκα, αλλά προς τας αρχάς, προς τας εξουσίας, προς τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, προς τα πνευματικά της πονηρίας εν τοις επουρανίοις».  (Προς Εφεσίους 6:12).  (Διότι για μας, η πάλη δεν είναι εναντίον του αίματος και της σάρκας, αλλά προς τις αρχές, προς τις εξουσίες, προς τους κοσμοκράτορες του σκότους του αιώνα αυτού, και προς τα πονηρά πνεύματα των ουρανών)

 

Ο εχθρός μας στον πόλεμο κατά των εκτρώσεων συνεπώς δεν είναι ούτε ο άνθρωπος που διεκπεραιώνει την έκτρωση, ούτε τα δικαστήρια, ούτε εκείνοι που υπεραμύνονται του «δικαιώματος» να γίνονται εκτρώσεις.   Ο εχθρός μας είναι εκείνος που υπήρξε εξ αρχής δολοφόνος:  ο Σατανάς, και οι πνευματικές δυνάμεις που βρίσκονται κάτω από τις διαταγές του.

 

Κατά την διάρκεια της ιστορίας, έχουν υπάρξει κάποιες παγανιστικές κουλτούρες οι οποίες θυσίαζαν ανθρώπινα βρέφη στους δαίμονες, ως μέρος μιας πολύπλοκης τελετής, σε ανταπόδοση για  τις χάρες που τους ζητούσαν.  

 

Αν και σήμερα είναι ελάχιστοι εκείνοι που συνειδητά διαπράττουν ανθρωποθυσίες βρεφών, στην ουσία όμως, αυτό ακριβώς διαπράττουν με την έκτρωση – δηλαδή, θυσιάζουν μια ανθρώπινη ζωή για την διευκόλυνση ή την ανάγκη κάποιων άλλων.  Από την άποψη αυτή, δεν είναι λιγότερο βάρβαρη μια έκτρωση από μια ανθρωποθυσία που γινόταν για να –ας πούμε- εξασφαλισθεί μια καλή σοδειά. 

 

Για να ανακαλύψουμε την προέλευση της θυσίας βρεφών, μπορούμε να εξετάσουμε ένα κείμενο-κλειδί της Αγίας Γραφής.  Στην Γένεση, στο κεφάλαιο 19, βρίσκουμε την αφήγηση με τον Λωτ και τις κόρες του, που ήσαν παλαιοί πρόγονοι της ανθρωπότητας:

 

 Σύμφωνα με την Αγία Γραφή, Εκείνος ο οποίος δίνει, συντηρεί και αφαιρεί τη ζωή είναι ο Δημιουργός Θεός. Όπως το εξέφρασε ο Ιώβ: «ο Κύριος έδωσε και ο Κύριος αφαίρεσε» (Ιώβ 1:21). 'Η όπως λέει ο Ψαλμωδός: «παίρνεις πίσω το Πνεύμα σου, πεθαίνουν και χώμα ξαναγίνονται. Στέλνεις πάλι το Πνεύμα σου και δημιουργούνται...» (Ψαλμός 104:29-30). Ακόμη και σε περιπτώσεις διαγνωσμένης αναπηρίας, όπου κάποιοι με ελαφριά την καρδιά θα έδιναν τη συγκατάθεσή τους για τη διακοπή μιας κύησης, ο Λόγος του Θεού μας φέρνει αντιμέτωπους με τη διακήρυξη του Θεού: «Ποιος έδωσε το στόμα στον άνθρωπο; ή ποιος τον έκανε να είναι άλαλος ή κουφός; να βλέπει, ή να είναι τυφλός; Εγώ ο Κύριος» ('Έξοδος 4:11).

Είναι αρκετά τα χωρία της Αγίας Γραφής που παρουσιάζουν το μεγάλο ενδιαφέρον του Θεού για την αγέννητη ακόμη ζωή:

- 'Έξοδος: «Εάν πολεμούν άνδρες, και σκοτώσουν έγκυο γυναίκα, και το παιδί της δεν πεθάνει, αυτός που την σκότωσε θα δώσει για πάντα αποζημίωση ίσα με αυτή που θα ζητήσει ο άνδρας της, και θα πληρώσει σύμφωνα με την απόφαση των κριτών. Αν όμως το έμβρυο πεθάνει, τότε θα δώσει ζωή αντί ζωής, οφθαλμό αντί οφθαλμού, δόντι αντί δοντιού, χέρι αντί χεριού, πόδι αντί ποδιού, κάψιμο αντί καψίματος, πληγή αντί πληγής, χτύπημα αντί χτυπήματος.»

Στα παραπάνω χωρία που προέρχονται από τον μωσαϊκό νόμο, ποινικοποιείται οποιαδήποτε βλάβη στο αγέννητο παιδί.

- Ψαλμός 139/13-16: «Διότι εσύ έφτιαξες όλη την ύπαρξη μου, με "ύφανες"  μες τη κοιλιά της μάνας μου. Θα σε υμνώ, που με δημιούργησες τόσο φοβερά και θαυμαστά. Θαυμάσια είναι τα έργα Σου και η ψυχή μου γνωρίζει αυτό πολύ καλά. Το σώμα μου δε ήταν κρυφό από Εσένα όταν εγώ σχηματιζόμουνα και αναπτυσσόμουνα στη μήτρα. Το αδιαμόρφωτο του σώματός μου είδαν τα μάτια Σου, και στο βιβλίο Σου όλα αυτά ήταν γραμμένα και στο βιβλίο Σου όλα αυτά ήταν γραμμένα, και οι μέρες που για μένα πρόβλεπες, ακόμα πριν καμιά υπάρξει απ' αυτές»

Ο ψαλμωδός βλέπει το μεγαλείο του Θεού αναλογιζόμενος την αύξηση του παιδιού μέσα στην κοιλιά της μητέρας του. Είναι ο Δημιουργός Θεός που πλάθει και παρακολουθεί στενά κάθε εξελικτική φάση της ζωής του εμβρύου.

Ο Θεός όχι μόνο πλάθει το παιδί στην κοιλιά, της μητέρας του αλλά σύμφωνα με την ευδοκία του θελήματός του ήδη πριν γεννηθεί μπορεί να το ξεχωρίσει για στην υπηρεσία του χρίοντας και πληρώνοντάς το με το Άγιο Πνεύμα.

Ο προφήτης Ησαΐας αναφέρει στο κεφ. 49 και στα χωρία 1 και 5: «Ο Κύριος με κάλεσε από την κοιλιά της μάνας μου, και πριν γεννηθώ ανέφερε το όνομά μου... Τώρα λοιπόν ο  Κύριος λέει, Αυτός που με έκανε δούλο του από την κοιλιά...»

Ο προφήτης Ιερεμίας επίσης στο κεφ. 1 και χωρία 4-5 γράφει σχετικά με την κλήση του: «Πριν ακόμα σε πλάσω μέσα στη κοιλιά της μάνας σου, σε διάλεξα και πριν ακόμα γεννηθείς σε είχα ξεχωρίσει για να είσαι στα έθνη προφήτης.»

Ο ευαγγελιστής Λουκάς στο πρώτο κεφάλαιο του ευαγγελίου του μας αναφέρει τη προφητεία του αγγέλου σχετικά με τον Ιωάννη τον Βαπτιστή: «...Θέλει γεμίσει με Πνεύμα Άγιο, από το καιρό που θα είναι στη κοιλιά της μάνας του...» (Λουκάς 1:15). Στο δεύτερο κεφάλαιο του ίδιου ευαγγελίου διαβάζουμε για το σκίρτημα του βρέφους, του Ιωάννη του Βαπτιστή, όταν ήταν ακόμη μέσα στην κοιλιά της μητέρας του, στη συνάντηση της μητέρας τον Κυρίου (Λουκάς 1:41-44). Είναι η ίδια λέξη, «βρέφος», που χρησιμοποιεί ο ευαγγελιστής τόσο για το αγέννητο, όσο και για νεογέννητο παιδί (Λουκάς 2:12-16) και αργότερα για τα παιδιά που έφεραν στον Ιησού Χριστό για να τα ευλογήσει (Λουκάς 18:15).

Αλλά και ο απόστολος Παύλος σημειώνει σε ένα χωρίο της επιστολής του προς τους Γαλάτας: «Και όταν πια ευδόκησε ο Θεός, που με είχε ξεχωρίσει από την κοιλιά της μάνας μου και με κάλεσε με τη χάρη Του...» (Γαλάτας 1:15-16).

Η έκτρωση «κατά βούληση» συνεπώς σημαίνει ότι θνητοί άνθρωποι προσπαθούν να παίξουν τον ρόλο που ανήκει αποκλειστικά και μόνο στο Θεό.

 

 

Μέρος 3ο

Η ΑΝΘΡΩΠΟΘΥΣΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ

 

Όσο φρικτό και αν ακούγεται, η ανθρωποθυσία υπήρξε μια από τις πιο διαδεδομένες μορφές λατρείας ανάμεσα στους αρχαίους λαούς.  Όχι μόνο στην Χαναάν, αλλά και στην βόρειο Αφρική, στην Ινδία, στην Ευρώπη, και στην Αμερική, οι αρχαίοι πίστευαν πως το αίμα από τις θυσίες ανθρώπων ήταν αυτό που κατεύναζε τους θεούς τους.

 

Η παγανιστική πρακτική της αιματοθυσίας είναι στην πραγματικότητα μια διαστροφή των ιεροτελεστιών που παρέδωσε ο Θεός στον λαό του της Παλαιάς Διαθήκης, του Ισραήλ.

 

Ο Θεός είχε δώσει εντολή στο ιερατείο του Ισραήλ, μέσω του Μωϋσή:

«11 η γαρ ψυχή πάσης σαρκός αίμα αυτού εστι, και εγώ δέδωκα αυτό υμίν επί του θυσιαστηρίου εξιλάσκεσθαι περί των ψυχών υμών· το γαρ αίμα αυτού αντί ψυχής εξιλάσεται.»  (=Διότι η ζωή του κάθε πλάσματος είναι το αίμα του, και εγώ σας ενέτειλα αυτό - να το προσφέρετε επί του θυσιαστηρίου για τον εξιλασμό των ψυχών σας – διότι είναι το αίμα αυτού (του πλάσματος) που εξασφαλίζει τον εξιλασμό της ψυχής.)  (Λευιτικόν, 17:11)

 

Η θυσία σε οποιονδήποτε άλλο θεό ήταν καταδικαστέα, ως ειδωλολατρία:

«7 και ου θύσουσιν έτι τας θυσίας αυτών τοις ματαίοις, οίς αυτοί εκπορνεύουσιν οπίσω αυτών· νόμιμον αιώνιον έσται υμίν εις τας γενεάς υμών.» (=Και δεν θα θυσιάσουν πια τις θυσίες τους στα μάταια, πίσω από τα οποία πορνεύουν. Αυτό θα παραμείνει αιώνιος νόμος σας, για γενεές.)  (Λευιτικόν, 17:7)

 

Καθώς μελετάμε την πρακτική της ανθρωποθυσίας στα έθνη των αρχαίων εποχών, να έχουμε πάντα κατά νουν πως –σύμφωνα με την οπτική γωνία του Θεού- αυτές οι θυσίες γίνονταν στους δαίμονες, στους ψεύτικους θεούς των παγανιστικών εθνών.

 

Καρθαγένη

Η αρχαία πόλη της Καρθαγένης υπήρξε πρωτεύουσα της Φοινικικής αυτοκρατορίας. Ο πολιτισμός αυτός ήταν πολιτισμικά προηγμένος και πολύ μορφωμένος.  Δυστυχώς όμως, κάποιες πρόσφατες αρχαιολογικές εκσκαφές φανέρωσαν πολλά περιστατικά βρεφικών ανθρωποθυσιών.  Έχουν ξεσκεπαστεί αρχαιολογικά ευρήματα, όπως οι βωμοί επάνω στους οποίους θυσιάζονταν τα παιδιά, καθώς και πέτρινοι δείκτες που ήσαν τοποθετημένοι στα σημεία ταφής των πτωμάτων τους.  Σημάδια χαραγμένα επάνω στους πέτρινους δείκτες απεικονίζουν τα παιδιά που θυσιάστηκαν.  Χρησιμοποιούσαν πήλινα δοχεία για την φύλαξη των λειψάνων αυτών.  Ολόκληρα νεκροταφεία, γεμάτα από σφαγμένα παιδιά, έχουν ξεσκεπαστεί....

 

Όσο βάρβαρο και αν μας ακούγεται αυτό, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πως κάνουμε ακριβώς το ίδιο και σήμερα, με τις εκτρώσεις. Με μια μόνο ολοφάνερη διαφορά όμως:  εμείς δεν τιμούμε, ούτε θάβουμε, τα παιδιά που δολοφονούμε.

 

Πώς σταμάτησε;  Όταν ο Θεός έκρινε την Καρθαγένη.  Τα Ρωμαϊκά στρατεύματα επέδραμαν και ξαφνικά κατέστρεψαν ολόκληρο τον πολιτισμό της. Τα βλοσυρά απομεινάρια της Καρθαγένης είναι η μαρτυρία πως ο Θεός δεν εμπαίζεται.

                                                 

Αζτέκοι

Όταν οι Ισπανοί κονκισταδόρες έφτασαν για πρώτη φορά στον Νέο Κόσμο στα 1500, εξεπλάγησαν με την ανακάλυψη ενός πάρα πολύ ανεπτυγμένου πολιτισμού, των Αζτέκων του Μεξικό, η αυτοκρατορία των οποίων κάποτε εκτεινόταν σε ολόκληρη την κεντρική και την Νότιο Αμερική. Η πρωτεύουσά τους μάλιστα είχε να επιδείξει πανύψηλες πυραμίδες και πανέμορφα παλάτια.

 

Όμως οι κονκισταδόροι έφριξαν, όταν ανακάλυψαν πως οι Αζτέκοι ασκούσαν μια βαρβαρική θρησκευτική τελετή ανθρωποθυσίας.  Μάλιστα, οι Αζτέκοι από την αρχαιότητα μέχρι και το 1500, πιθανόν να είχαν θυσιάσει περισσότερους ανθρώπους στους θεούς τους από οποιαδήποτε άλλη κουλτούρα στην ιστορία της ανθρωπότητας.

 

Όταν ο μεγάλος ναός αφιερώθηκε το έτος 1487, οι ιερείς θυσίασαν χιλιάδες ανθρώπους μέσα σε μία μόνο ημέρα.  Οι Αζτέκοι θυσίαζαν σε όλους τους θεούς και θεές, συχνά δε, με την έκχυση ζωντανού αίματος στα ψηλά επίπεδα των πυραμίδων.  Και πάλι διαπιστώνουμε πως δεν επρόκειτο για ένα πρωτόγονο πολιτισμό, συγκρινόμενος με τον υπόλοιπο κόσμο της εποχής εκείνης.  Ήταν μια πολύ προηγμένη κοινωνία ζωγράφων, τεχνιτών και ιερέων. Και όμως, έχυσαν περισσότερο ανθρώπινο αίμα στους θεούς τους, από οποιαδήποτε άλλη κουλτούρα μέσα στην ιστορία.

 

Σε μια αφήγηση Ισπανού κονκισταδόρα αναφέρεται ένα ράφι που περιείχε τα κεφάλια 136.000 θυμάτων που είχαν τελετουργικά δολοφονηθεί.  Οι Ισπανοί έφριξαν. Σαν αντίδραση, κατέσφαξαν τους Αζτέκους, γκρέμισαν τον ναό τους και έχτισαν στη θέση του ένα καθεδρικό ναό.

 

 

Ινδία – λατρεία της θεάς Κάλι

Η Κάλι ήταν η θεά του θανάτου και του σκότους, και απαιτούσε ανθρώπινη σάρκα.  Από τις αρχαίες εποχές, οι ιερές γραφές των Ινδουιστών – οι Βέδες – μιλούσαν για την επιθμία των θεών για ανθρωποθυσίες:  Ο τελών την θυσία θα θυσιάζει πρώτα έναν άνδρα, καθ’ ότι ο άνδρας είναι ο πρώτος μεταξύ όλων των ζώων. Έτσι, σφάζει το θύμα σύμφωνα με την μορφή και την υπεροχή του.» (Σαταπατα Βεδα)

 

Σημειώστε την εξαπάτηση που περιέχεται στην πονηρή αυτή διαστροφή μιας Βιβλικής αλήθειας.  Η Γένεσις 1: 26, 27 μας λέει για το πρωτείο του ανθρώπου στην δημιουργία του Θεού. Μόνο που ο άνθρωπος δεν είναι ζώο, σύμφωνα με την Βίβλο.  Ο άνθρωπος πλάσθηκε κατ’ εικόνα του ίδιου του Θεού, και αυτός είναι ακριβώς ο λόγος που η θανάτωση μιας αθώας ανθρώπινης ζωής αποτελεί ύψιστη προσβολή στα μάτια του Θεού. «Όστις χύνει ανθρώπινο αίμα, από άνθρωπο θα χυθεί το αίμα αυτού, καθ’ ότι κατ’ εικόνα Θεού εποίησεν τον άνθρωπο»  (Γένεσις 9:6) 

 

 

 

Η Γαλλία του 17ου αιώνα

Η αναβίωση του «νέο-παγανισμού» συνέβη πριν από περίπου τριακόσια χρόνια, στην Γαλλία.  Η Γαλλία του 17ου αιώνα ενώ δεν ήταν τόσο «επιρρεπής» στην ισότητα όσο είναι σήμερα, πάντως έμοιαζε πολύ με την σημερινή Δυτική κοινωνία.  Διέθετε σημαντικό υλικό πλούτο, και μια μεγάλη κάστα των απολαύσεων, η οποία είχε ολότελα παραδοθεί στην ψυχαγωγία και τις σεξουαλικές επιδόσεις.  Διακρίνεται ένας μεγάλος εκλεπτυσμός στις τέχνες και μια άθλια πτώση στην ηθική.  Ο φιλόσοφος του αιώνος εκείνου ήταν ο Βολταίρος, ο οποίος πρόσφερε το υπόβαθρο για την «Εποχή της Λογικής».  Η φιλοσοφία αυτής της εποχής ήταν μια αναπροσαρμογή της παλιάς ιδέας πως ο άνθρωπος δεν έχει ανάγκη τον Θεό, και πως, με τις δικές του δυνάμεις – σε συνδυασμό με την επιστήμη – μπορεί να σώσει τον εαυτόν του.

 

Ο βασιλιάς τότε ήταν ο Λουδοβίκος 14ος, ο οποίος είχε παραγγείλει πίνακα του εαυτού του, να παριστάνει ένα θεό που κρατά μια δέσμη κεραυνούς σφιγμένους στο ένα χέρι του.  Αυτό ήταν και η ουσία του κοσμικού ουμανισμού: δηλαδή, ο άνθρωπος που προσπαθεί να είναι ο Θεός.  Όπως πολλούς από τους «αριστοκράτες» της εποχής του, ο Λουδοβίκος ήταν σεξουαλικά ασύδοτος.  Μία από τις ερωμένες του, η Μαντάμ Ντε Μοντεσπάν, ήταν τόσο πολύ «προτιμώμενη» από τον Λουδοβίκο, που πολλοί την θεωρούσαν ανεπίσημη βασίλισσα της Γαλλίας.  Στο διάστημα της βασιλείας της, συνέβη κάτι ανησυχητικό.  Πολλά αρσενικά μέλη της βασιλικής αυλής του Λουδοβίκου άρχισαν να πεθαίνουν, από μη εμφανείς λόγους.  Προκειμένου να ερευνήσει αυτό που έμοιαζε να είναι δολοφονίες, ο Λουδοβίκος προσέλαβε ένα κατάσκοπο, τον Γκαμπριέλ Ντε Λα Ρεϋνιέ,  Αρχηγός της Αστυνομίας στις Βερσαλλίες. Οι έρευνές του τον οδήγησαν σε μια μάγισσα με το όνομα Λα Βουαζέν, η οποία προμήθευε τα δηλητήρια που ήσαν υπεύθυνα για τους θανάτους.  Η ίδια έρευνα επίσης αποκάλυψε ολόκληρο δίκτυο με υπηρεσίες αμβλώσεων που συσχετίζονταν με σατανικές τελετές.  Τα ακόλουθα είναι η μαρτυρία της κόρης της Λα Βουαζέν, στην δίκη που ακολούθησε:

 

«Σε μια από της ‘λειτουργίες’ της Μαντάμ Ντε Μοντεσπάν, είδα την μητέρα μου να φέρνει ένα βρέφος, εμφανώς πρόωρο, και να το τοποθετεί πάνω από μια λεκάνη, επάνω στην οποία κόπηκε το λαρύγγι του, και το αίμα του να στραγγίζεται μέσα στο δισκοπότηρο…» «Το βρέφος το κρατούσε επάνω από τον βωμό, ύστερα, ένα γρήγορο κόψιμο της λεπίδας, μια πνιχτή κραυγούλα, και ζεστές σταγόνες έπεφταν μέσα στο δισκοπότηρο… Το πτώμα παραδινόταν στην Λα Βουαζέν, η οποία το εκσφενδόνιζε άκαρδα μέσα σε ένα φούρνο που είχε κατασκευαστεί για τον σκοπό εκείνο, και ο οποίος, πυρακτωμένος, έλαμπε σχεδόν κατάλευκος από την αγριεμένη φωτιά του…».

 

Σημειώνουμε πως το βρέφος ήταν πρόωρο, προφανώς θύμα κάποιας έκτρωσης.  Το κύπελλο, αφού γέμιζε με αίμα του βρέφους, ανασηκωνόταν προς τον ουρανό, και ψαλλόταν η εξής επίκληση:  «Χαίρε, Ασταρώθ και Ασμοδαίε, Πρίγκηπα της Φιλίας.  Σε καλώ, να δεχθείς την θυσία αυτού του παιδιού, με αντάλλαγμα αυτά που θα ζητήσω από σένα..»

 

Η Ασταρώθ ήταν η θεά-σύζυγος του Μολώχ.  Ο Ασμοδαίος είναι μια αναγραφή του Εβραϊκού ονόματος ενός δαίμονα που κανονικά συνδέεται με την ακολασία.  Τα εκτρωμένα έμβρυα θυσιάζονταν σε μια σατανική τελετή, σχεδιασμένη να ενδυναμώνει τους ασκούμενους.

 

Οι μάγοι-μάγισσες Wicca του 20ου αιώνα

Στην δεκαετία του 30, ο Δρ. Τζέραλντ Γκάρντνερ ανακάλυψε μια ενεργό συνάθροιση μαγισσών στην Αγγλία.  Ο Γκάρντνερ, ανθρωπολόγος, είχε μελετήσει διάφορες ομάδες που ασκούσαν θρησκειο-μαγεία ή «συμπαθητική μαγεία» ανά τον κόσμο, όμως είχε την πεποίθηση πως η μαγεία  είχε εκλείψει επί αιώνες.  Ο Γκάρντνερ ανακάλυψε αυτό που εκείνος πίστευε πως αποτελούσε την τελευταία επιβιώσασα συνάθροιση μάγων στον κόσμο.  Έγινε ο ίδιος μάγος, αφού μυήθηκε στην συνάθροιση αυτή.  Έγινε γνώστης των τελετών της αρχαίας θρησκείας, και είχε την πίστη πως πολλές από αυτές τις τελετές επιβίωσαν, μέχρι τις μέρες μας.

 

Την χρονική στιγμή της ανακάλυψης του Γκάρντνερ, η μαγεία ήταν όντως στα πρόθυρα της εξαφάνισης.  Δεν υπήρχαν ενδείξεις για ύπαρξη συναθροίσεων στην Αμερική, καθώς και ορισμένες χώρες όπως η Αγγλία είχε νόμους που καταδίκαζαν βιβλία της μαγικής τέχνης.  Με την έκδοση του βιβλίου του Γκάρντνερ, Witchcraft Today (=Η Μαγεία Σήμερα), άρχισαν να επικοινωνούν μαζί του πολλές συναθροίσεις από όλη την Ευρώπη, οι οποίες είχαν επίσης επιβιώσει.  Ο Γκάρντνερ αφιέρωσε την υπόλοιπη ζωή του γράφοντας για τις Wicca και να προωθεί την μαγική τέχνη σε ολόκληρο τον κόσμο.  Θεωρείται ο παππούς της νεώτερης μαγείας Wicca, και ο αποκλειστικός υπεύθυνος για την αφή της φλόγας που ξαναζωντάνεψε την μαγεία Wicca μέσα στον 20ο αιώνα.

 

Ένας από τους οπαδούς του Γκάρντνερ, ο Ρέημοντ Μπάκλαντ, ο οποίος είχε μυηθεί στην τέχνη ένα χρόνο πριν από τον θάνατο του Γκάρντνερ το 1964, εισήγαγε την μαγεία Wicca στις Ηνωμένες Πολιτείες την δεκαετία του 60.  Ο Γκάρντνερ και ο Μπάκλαντ πίστευαν πως στην Wicca της νέας εποχής, επιβίωσαν και οι τελετές της αρχαίας θρησκείας της γαίας.

 

Λέει ο Μπάκλαντ για τις τελετές Wicca:  «Αν και δεν γνωρίζουμε το ακριβές τυπικό που χρησιμοποιούσαν οι μάγισσες της παλιάς εποχής, είναι βέβαιο πως πριν από αιώνες, οι περισσότερες από αυτές, αν και ζώντας μακριά από οποιοδήποτε χωριό ή άλλη συνάθροιση, θα ακολουθούσαν το ίδιο τυπικό, αφιερώνοντας τους εαυτούς τους, στις θεότητες που πίστευαν.  Σε παγκόσμια κλίμακα,  είτε μιλάμε για μύηση στα αρχαία Ελληνικά μυστήρια, είτε για την μαγεία Wicca της νέας εποχής, είτε για τελετές εφηβείας Αυστραλών ιθαγενών, είτε Αφρικανικών τελετών, ή μύηση στο Βουντού της Αϊτής, ή τις τελετές ενηλικίωσης των Αμερικανών Ινδιάνων, ή Αιγυπτιακών μυστηρίων, ή οτιδήποτε άλλο,  σε όλες τις περιπτώσεις ακολουθούν το ίδιο μοτίβο.»

 

Τι ακριβώς είναι τότε η Wicca της νέας εποχής;

Οι σύγχρονοι μάγοι Wicca αντλούν την θρησκευτική τους ιδεολογία από τις λατρείες της Μητέρας-Γης των Κέλτικων και των Βορείων-σκανδιναβικών λαών της προ-Χριστιανικής Ευρώπης.

 

Ο όρος «Wicca» πρωτοεμφανίστηκε σε ένα πρώιμο χειρόγραφο ενός Άγγλο-Σάξωνα γραφέα, στην παρηχητική φράση: wyccan and waelcyrian, (μάγοι και βαλκυρίες).  Στα Παλαιά Αγγλικά, η λέξη υποδηλώνει άνδρες και γυναίκες που κάνουν χρήση της μαγικής τέχνης.  Οι νέο-εποχίτες μάγοι Wicca δηλώνουν πως το όνομά τους αυτό σημαίνει «ο/η σοφός» και πως ήταν το όνομα μιας μητριαρχικής αρχηγού κάποιας φυλής έμπειρης στην θεραπεία, στην βοτανολογία και τις μαγικές τέχνες.

 

Σε ένα έγγραφο που υποβλήθηκε στο Συμβούλιο για την Βουλή των Θρησκειών του Κόσμου,  γράφει ο Μάϊκλ Θορν:  «Η Μοντέρνα Μαγεία (ή Wicca) είναι η πιο κοινή έκφραση του θρησκευτικού κινήματος που το ξέρουμε ως Νέο-Παγανισμό… Οι εφαρμοστές του έχουν αναβιώσει τις αρχαίες Παγανιστικές πρακτικές και τα πιστεύω της προ-Χριστιανικής Ευρώπης, και τα προσαρμόζουν στην σύγχρονη Αμερικάνικη ζωή… Οι μάγοι Wicca εστιάζουν την ‘λειτουργία’ και την λατρεία τους γύρω από μια θεά και ένα θεό. Οι τελετές και οι λειτουργίες είναι συντονισμένες με τις φάσεις της σελήνης και στον Τροχό του Χρόνου, δηλαδή, τα ηλιοστάσια, στις ισημερίες, και τις ημέρες που πέφτουν στο μέσον αυτών, όπως η Πρωτομαγιά και το Halloween (Hallow Evening = Αγία Εσπέρα, παραμονή των «αγίων πάντων» 31η  Οκτωβρίου).  Οι περισσότεροι μάγοι-μάγισσες εκλαμβάνουν την πρακτική τους ως ιεροσύνη, κάτι σαν τις μυστικές λατρείες της κλασσικής Ελλάδας και Ρώμης, με χρόνια εκπαίδευσης και με διαδρομή μέσω μυητικών τελετών που αλλάζουν τις ζωές τους».

 

Ο Ρέημοντ Μπάκλαντ εξηγεί αυτό που είναι γνωστό ως το «Wiccan Rede» (Ρητό), δηλαδή: «Όλες οι μάγισσες συμφωνούν στον ηθικό κώδικα που ορίζει ‘Εφ’ όσον δεν βλάπτεις κανένα, κάνε ότι θέλεις’.»

 

Με τους πιο συντηρητικούς υπολογισμούς, υπάρχουν περίπου 200.000 γυναίκες και άνδρες που ασκούν την μαγεία Wicca στις Ηνωμένες Πολιτείες μόνο.  Το Ινστιτούτο Μελετών της Αμερικάνικης Θρησκείας στην Σάντα Μπάρμπαρα Καλιφόρνιας, δηλώνει πως η Μαγεία και ο Παγανισμός είναι οι δύο πιο γρήγορα αναπτυσσόμενες θρησκείες στην χώρα σήμερα.

 

Οι οπαδοί της Wicca λατρεύουν τον Σατανά;

Αν και οι μάγοι-μάγισσες δηλώνουν πως δεν πιστεύουν στην Χριστιανική αντίληψη περί Σατανά, οι ίδιοι λατρεύουν  «τον Ευρωπαίο Παγανιστικό Κερασφόρο Θεό, ο οποίος έχει ονομασθεί Παν. Ο δικός μας ο Κερασφόρος Θεός δεν είναι ούτε κακός, ούτε πηγή κακού:  είναι η ενέργεια της φύσης, της φυτικής και της έμβιας ζωής, η οποία ενέργεια εκδηλώνεται στον άνθρωπο μέσα στην μουσική και στον χορό, στην μέθη και στην έκσταση, σε κάθε χαρμόσυνη πράξη, συμπεριλαμβανομένης και της ερωτοτροπίας.»

 

Και η τελετουργική αιματοχυσία;

Οι μάγοι-μάγισσες Wicca αρνούνται πως κάνουν χρήση ζώων και ανθρώπων στις τελετές τους, όμως παραδέχονται πως «κάνουν σπονδές… Μερικές μάλιστα Μάγισσες χρησιμοποιούν το δικό τους αίμα από εμμηνόρροια όταν κατασκευάζουν μάγια.  Άλλες τρυπιούνται, και προσφέρουν 1-2 σταγόνες από το αίμα το δικό τους.  Πάντως, το μόνο αίμα που μπορεί να προσφέρει ένας Wicca είναι το δικό του.»

 

Δέχονται οι νέο-εποχίτες μάγοι Wicca την έκτρωση ως ανθρωποθυσία παιδιού;

Για να είμαστε δίκαιοι, οφείλουμε να πούμε πως κατά την διάρκεια των ερευνών μας, έχουμε λάβει κυριολεκτικά εκατοντάδες επιστολές και ηλεκτρονικά μηνύματα από Μάγους απ’ όλον τον κόσμο.  Η πλειοψηφία των Wicca και των Παγανιστών αρνούνται πως έχουν σχέση με θυσίες ανθρώπων ή ζώων.  Επίσης αρνούνται πως η θρησκεία Wicca έχει σχέση με την βιομηχανία αμβλώσεων, και δεν θεωρούν την έκτρωση ως θυσία του αγέννητου στις τελετές τους.

 

Όμως όλοι οι σύγχρονοι Wicca ομολογούν ελεύθερα πως η μοντέρνα θρησκεία αυτή ανάγεται στους αρχαίους Κελτικούς και Βόρειο-Γερμανικούς λαούς.

 

Στο βιβλίο «Power of the Witch», (Δύναμη της Μάγισσας) η εκπρόσωπος του Συνασπισμού Μαγισσών για την Δημόσια Ενημερότητα, η Λώρι Κάμποτ, εκθειάζει τον παγανισμό του αρχαίου Κέλτικου κόσμου όπου η πορνεία, η μοιχεία και η ομοφυλοφιλία ήσαν «φυσιολογικά» πράγματα. Η λατρεία της Μητέρας-Θεάς παρουσιάζεται ως μια «χαρμόσυνη, παιχνιδιάρικη, αισθησιακή, φιλειρηνική κουλτούρα.»

 

Η Κάμποτ περιγράφει την μεταλλαγή της Μητέρας-Θεάς σε μια γριά μέγαιρα, και τον Κερασφόρο Θεό σε ένα αδηφάγο ζώο.  Η περιγραφή της Κάμποτ με ακρίβεια αντικατοπτρίζει την μεταμόρφωση αρχαίων θεοτήτων από αισθησιακούς ηλιακούς θεούς και θεές γονιμότητας, σε δαιμόνια τελετουργικής ανθρωποθυσίας.  Η ανθρωποθυσία βρεφών και η έκτρωση εφαρμόζονταν κανονικά, και ήσαν αποδεκτά, σαν ένα δεδομένο της καθημερινής ζωής, όπως και η απαραίτητη τέλεση της ασύδοτης σεξουαλικής ανηθικότητας.

 

Αν και η μεγάλη πλειοψηφία αρνούνται οποιαδήποτε σχέση με την πρακτική της ανθρωποθυσίας παιδιών, οι Wicca μάγοι-μάγισσες δυσκολεύονται να εξηγήσουν την εμφάνιση μιας μειονότητας μαγισσών –όπως η Τζινέτ Πάρις- η οποία γράφει στο βιβλίο της «The Sacrament of Abortion»  (Το Ιερό Μυστήριο της Έκτρωσης):

 

«Είναι ηθικά αποδεκτό, πως η γυναίκα που δίνει ζωή μπορεί επίσης να την καταστρέψει».

 

«Δεν είναι ανήθικο να επιλέγεται η άμβλωση. Δεν είναι παρά ένα άλλο είδος ηθικής, της παγανιστικής».

 

«Προφανώς όλοι έχουν δικαίωμα στα πιστεύω του/της, όμως τι γίνεται, αν τα δικά μου πιστεύω είναι παγανιστικά;»

 

«Μπορεί κανείς να καταφύγει στην έκτρωση περιστασιακά, όταν χρειαστεί να θυσιαστεί το έμβρυο για κάποιον ανώτερο σκοπό».

 

«Η άμβλωση ως θυσία στην θεά Άρτεμη.  Η άμβλωση ως ιερό μυστήριο, για να μείνει αγνό το δώρο της ζωής»

 

 [Ginnette Paris, The Sacrament of Abortion, Εκδόσεις Spring Publications, P.O. Box 222069, Dallas, TX 75222, 1992, pp.53, 56, 107 & οπισθόφυλλοr. ]

 

Υπάρχει σχέση ανάμεσα στους μάγους Wicca και την κλινική αμβλώσεων Ενήμερων Γυναικών στην Μελβούρνη της Φλόριντα;

Διαπιστώσαμε πως η ταχυδρομική θυρίδα μιας εργαζόμενης της κλινικής αυτής, της Βερόνικα Τζόρνταν, (P.O. Box 060192, Palm Bay, FL 32906)  είναι η ίδια θυρίδα που αποστέλλεται η Ανοιχτή Εγκύκλιος των Wicca, με την οποία επιστρατεύθηκαν εθελοντές για να εφαρμόσουν μαγικά γύρω από το κτήμα της κλινικής των αμβλώσεων.

 

Αφού η θρησκεία Wicca δεν παραδέχεται πως οι εκτρώσεις είναι μέρος του θρησκευτικού τους πιστεύω, τότε γιατί αυτή η εγκύκλιος να επιστρατεύει «υποστηρικτές της κλινικής αμβλώσεων» και γιατί καλεί τους Wicca να κάνουν διαδηλώσεις υπέρ των αμβλώσεων ;

 

Και τι έχουν να πούνε, για τα αυτοκόλλητα αυτοκινήτων που εμφανίζονται πάνω στα οχήματα των εργαζομένων σε κλινικές αμβλώσεων, που αναγράφουν «Η ΘΕΑ ΖΕΙ, ΚΑΙ Η ΜΑΓΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙ ΠΟΔΟΣ» και «Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΘΕΑ»;

 

Δεν υπάρχει καμμία αμφιβολία, πως υπάρχει μια συνειδητή ταύτιση ανάμεσα στην θρησκεία των Wicca και των υποστηρικτών του λεγόμενου «δικαιώματος στην άμβλωση».

 

 

Πώς θα το κατορθώσουμε αυτό, υπό το φως της Καινής Διαθήκης;  Να επιτεθούμε, όπως οι αρχαίοι Ισραηλίτες, στα άτομα που ήταν υπεύθυνα για την ειδωλολατρία;  Φυσικά όχι.  «12 ότι ουκ έστιν ημίν η πάλη προς αίμα και σάρκα, αλλά προς τας αρχάς, προς τας εξουσίας, προς τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, προς τα πνευματικά της πονηρίας εν τοις επουρανίοις.» (Προς Εφεσίους 6:12)

 

Την εποχή της Παλαιάς Διαθήκης, το Άγιο Πνεύμα δεν μας είχε δοθεί με τον τρόπο που Τον βιώνουμε σήμερα.  Ο άνθρωπος δεν είχε ούτε το χρίσμα, ούτε το κύρος να αντιμετωπίσει τις δαιμονικές δυνάμεις απ’ ευθείας.  Προκειμένου να νικήσουν τις δυνάμεις του κακού, δεν είχαν άλλη επιλογή από το να καταστρέψουν τους ανθρώπους μέσω των οποίων δρούσαν οι δυνάμεις.

 

Όμως με τον ερχομό του Ιησού, ολόκληρο το σκηνικό άλλαξε.  Για πρώτη φορά, βλέπουμε έναν άνθρωπο να έρχεται αντιμέτωπος με τις δυνάμεις του σκότους.  Στο Κατά Λουκάν  11:20, ο ίδιος ο Ιησούς επισημαίνει πως αυτό είναι ένα από τα πρώτα σημάδια πως έφθασε η βασιλεία του Θεού επί της γης:

 

«20 ει δε εν δακτύλω Θεού εκβάλλω τα δαιμόνια, άρα έφθασεν εφ’ υμάς η βασιλεία του Θεού»

 

Επί τέλους, οι άνθρωποι του Θεού στρέφουν τις προσπάθειές τους στο πραγματικό πρόβλημα – τον πνευματικό χώρο.  Αντί να καταστρέφουν τους ανθρώπινους εχθρούς τους, μπορούν να αρχίσουν να τους αγαπούν και να εργάζονται για την σωτηρία τους.

 

Ο Ιησούς περιμένει από την Εκκλησία του να επιδείξει το ίδιο κύρος και δύναμη όπως έκανε ο Ίδιος κατά την διάρκεια της επίγειας ζωής Του ως άνθρωπος.  Στο Κατά Ματθαίον 28: 18, ο Χριστός λέει:

 

«18 και προσελθών ο Ιησούς ελάλησεν αυτοίς λέγων· εδόθη μοι πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γης.»

 

Διέταξε τους μαθητές Του να πορευθούν στον κόσμο, και να τον αποτραβήξει από τον έλεγχο του Σατανά και των δυνάμεών του.   Στο Κατά Ιωάννην 14: 12 ο Ιησούς είπε:

 

«12 αμήν αμήν λέγω υμίν, ο πιστεύων εις εμέ, τα έργα α εγώ ποιώ κακείνος ποιήσει, και μείζονα τούτων ποιήσει, ότι εγώ προς τον πατέρα μου πορεύομαι,»

 

Στο Κατά Μάρκον 16:17,  είπε:

 

«17 σημεία δε τοις πιστεύσασι ταύτα παρακολουθήσει· εν τω ονόματί μου δαιμόνια εκβαλούσι· …..»

 

Στο Κατά Λουκάν 7:28, λέει:

 

«28 λέγω γαρ υμίν, μείζων εν γεννητοίς γυναικών προφήτης Ιωάννου του βαπτιστού ουδείς εστιν· ο δε μικρότερος εν τη βασιλεία του Θεού μείζων αυτού εστι.»

 

Διευκρινίζει ξεκάθαρα μεταξύ των κόσμων των δυνάμεων της Παλαιάς Διαθήκης και της Καινής, λέγοντας ότι απ’ όλους τους προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης, κανείς δεν ήταν τόσο μέγας όσο ο Ιωάννης, αλλά πως τώρα, ακόμα και ο ελάχιστος Χριστιανός (αυτό συμπεριλαμβάνει εμένα και εσένα) μπορεί να είναι μεγαλύτερος σε δύναμη από τον Ιωάννη.

 

Μόλις τους έφερε ο Ιησούς του Ναυή μέσα στην γη της επαγγελίας, άρχισαν να τηρούν τις εντολές του Θεού με ζήλο.  Συχνά, ο ζήλος τους οδηγούσε στον αφανισμό ολόκληρων πόλεων.  Με τον ίδιο ζήλο μας θέλει ο Θεός να είμαστε αφοσιωμένοι σ’ Αυτόν, και το ίδιο άτεγκτοι όπως ο  Ιησούς του Ναυή και τα στρατεύματα του όταν κατέστρεφαν τις δυνάμεις της ειδωλολατρίας στον κόσμο.

 

Μόνο που τώρα, οφείλουμε να στρέψουμε την προσοχή μας στον αληθινό εχθρό:  τις πνευματικές δυνάμεις του κακού.

 

 

ΕΚΤΡΩΣΗ - ΔΙΑΚΟΠΗ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗΣ

 

Τεχνικές – Είδη εκτρώσεων

Η διακοπή της κύησης γίνεται κυρίως με επέμβαση. Για εγκυμοσύνες που βρίσκονται στο πρώτο τρίμηνο, συνήθως χρησιμοποιείται η απόξεση και η αναρρόφηση, μετά από διαστολή του τραχήλου.

Η επέμβαση της διακοπής της κύησης με την μέθοδο αυτή, έχει ως απαραίτητη προϋπόθεση να γίνεται συνήθως με ελαφρά, γενική αναισθησία. Στη συνέχεια γίνεται η κένωση της μήτρας με τη χρησιμοποίηση ειδικών ξέστρων.             

Αρχικά, χρησιμοποιείται ειδική συσκευή αναρρόφησης, που αδειάζει το περιεχόμενο της μήτρας. Έτσι, δεν έχουμε μεγάλο κίνδυνο τραυματισμού της μήτρας και κατ΄ επέκταση επιπλοκές. Για τον λόγο αυτό αποτελεί σήμερα τη μέθοδο εκλογής.

Η έκτρωση διαρκεί λίγα λεπτά, γίνεται με γενική συνήθως αναισθησία χωρίς η γυναίκα να καταλάβει τίποτα. Μόλις η γυναίκα συνέλθει από την αναισθησία, μετά από περίπου μίση ώρα, μπορεί να φύγει από το Μαιευτήριο. Ιδιαίτερος πόνος δεν υπάρχει καθώς χορηγούνται παυσίπονα.

Τέλος, η γυναίκα μπορεί να επιστρέψει στις δραστηριότητες της (εκπαίδευση, εργασία, καθημερινές δουλείες κλπ) συνήθως από την επόμενη κιόλας ημέρα.

Όταν η εγκυμοσύνη είναι προχωρημένη τότε η διαδικασία είναι ακόμα πιο δύσκολη και οι πιθανότητες για επιπλοκές φαίνονται μεγαλύτερες. Στις περιπτώσεις αυτές η διαδικασία διακοπής εγκυμοσύνης μπορεί να απαιτεί παραμονή και νοσηλεία της γυναίκας σε οργανωμένο μαιευτήριο, για την ασφάλεια της. Ο γιατρός πρέπει να έχει την κατάλληλη εμπειρία και προσοχή.  

 

 

Πόσο κοστίζει μια έκτρωση;

 

Στις περιπτώσεις διακοπής ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης, το θέμα του κόστους είναι μια συχνή παράμετρος. Συχνά ο γυναικολόγος δέχεται ποικίλες ερωτήσεις πάνω σε αυτό το ζήτημα: "Πόσο κάνει μια έκτρωση;" ¨Μπορούμε να μειώσουμε την τιμή της άμβλωσης;", "Πόσο θα μας στοιχίσει η έκτρωση;" είναι από τις συχνότερες.

Το θέμα του κόστους είναι μια σοβαρή παράμετρος, ιδίως λόγω ζευγαριών που επιλέγουν τη διακοπή της κύησης για οικονομικούς λόγους, ή σε νεαρές (ανήλικες ή ενήλικες) γυναίκες, που δεν βιοπορίζονται αυτόνομα λόγω της ηλικίας τους. Θα πρέπει να πούμε όμως ότι το κόστος μιας έκτρωσης είναι προσιτό κι όχι εξωφρενικό. Προσοχή χρειάζεται σε ιδιαίτερα χαμηλές χρεώσεις, που μπορεί να κρύβουν χαμηλής ασφάλειας περιβάλλον επέμβασης ή κρυφές χρεώσεις. Επίσης, πάντα πρέπει να διευκρινίζεται ότι η τιμή που αναφέρει ο γυναικολόγος περιλαμβάνει και τη χρέωση της κλινικής ή του ιδιωτικού μαιευτηρίου. 

Σε "μεγάλες κυήσεις", δηλαδή σε προχωρημένη ¨ηλικία κύησης", επηρεάζεται η δυσκολία της επέμβασης και το κόστος. Όμως, καθώς, στις περιπτώσεις αυτές η διακοπή της εγκυμοσύνης γίνεται για λόγους υγείας του εμβρύου ή της γυναίκας, γίνεται χρήση δημόσιας ή ιδιωτικής ασφάλειας, ώστε να περιοριστεί το τελικό κόστος νοσηλείας που θα επιβαρυνθεί η γυναίκα. 

 

Σκληρές εικόνες αμβλώσεων σε όλα τα στάδια της κύησης – Να γιατί η έκτρωση είναι ουσιαστικά δολοφονία!

Πριν από την έκτη εβδομάδα κύησης, η άμβλωση δεν αφήνει κανένα αναγνωρίσιμο υπόλειμμα του εμβρύου. Το μικροσκοπικό έμβρυο, που ακόμη δεν έχει αναγνωρίσιμα, ανθρώπινα χαρακτηριστικά “τεμαχίζεται” ολοκληρωτικά στη διαδικασία της άμβλωσης.

Στην περίπτωση της έκτρωσης με χάπια, πριν την έκτη εβδομάδα κύησης (χειρουργικές αμβλώσεις σπάνια γίνονται πριν από την 7η εβδομάδα), αν και το έμβρυο δεν έχει ακόμη ανθρώπινη μορφή, η καρδιά του χτυπά από την 21η ημέρα της σύλληψης και το κορίτσι ή το αγόρι (το φύλο καθορίζεται κατά τη σύλληψη) έχει εγκεφαλικά κύματα στο τέλος της 5ης εβδομάδας και είναι ένας οργανισμός που διαρκώς μεγαλώνει και εξελίσσεται. Ήδη κατά τη διάρκεια τις 6ης εβδομάδας όλα τα τμήματα του σώματος έχουν σχηματιστεί.

Στην 6η εβδομάδα τα δάχτυλα στα άκρα αρχίζουν να διαχωρίζονται.

 

Μια άμβλωση σ’ αυτό το στάδιο μπορεί να μοιάζει με την παραπάνω φωτογράφια.

 

Το έμβρυο στη πάνω φωτογραφία προέρχεται από αποβολή και είναι ακόμη μέσα στον αμνιακό του σάκο. Αν γινόταν άμβλωση με χάπια σ’ αυτό το στάδιο της εγκυμοσύνης, τότε το έμβρυο θα είχε κυριολεκτικά διαλυθεί.

 

Κάποια μέλη του εμβρύου είναι πια αναγνωρίσιμα σε μια έκτρωση κατά την εβδομάδα κύησης.

 

 

 

8 weeks

Στην εμβδομάδα της εγκυμοσύνης το έμβρυο παίρνει ακόμη πιο ανθρώπινη μορφή.

 

 

Στην εβδομάδα τα χαρακτηριστικά του είναι ακόπη πιο σχηματισμένα. Πάνω από το 40% των αμβλώσεων γίνονται μετά την 9η εβδομάδα κύησης!!! 

 

 

Στη 10η εβδομάδα το έμβρυο έχει πια ένα πολύ αναγνωρίσιμο πρόσωπο.

 

Στην 11η εβδομάδα έχει αναπτυχθεί εντυπωσιακά.

 

Δείτε περισσότερες φωτογραφίες αμβλώσεων σε πιο προχωρημένη εγκυμοσύνη από τη 13η εβδομάδα και άνω.

13η Εβδομάδα Κύησης

 

 

 

15η Εβδομάδα Κύησης

 

16η Εβδομάδα Κύησης

 

18η Εβδομάδα Κύησης

 

20η Εβδομάδα Κύησης

 

 

21η Εβδομάδα Κύησης

 

 

22η Εβδομάδα Κύησης

 

24η Εβδομάδα Κύησης

 

28η Εβδομάδα Κύησης

 

Έκτρωση στο τρίτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης! Νόμιμη σε κάποια κράτη, παράνομη σε άλλα.

 

 

Οδυνηρές- σωματικά και ψυχικά – οι συνέπειες της έκτρωσης σε ανήλικες

by admin

 

Οδυνηρές σωματικές και ψυχολογικές συνέπειες έχει η έκτρωση για πολλές ανήλικες και έφηβες κοπέλες, σύμφωνα με επιστημονικές μελέτες!

«Το πρόβλημα είναι ιδιαίτερα σοβαρό καθώς σε αρκετές περιπτώσεις οι κοπέλες στιγματίζονται ( σωματικά και ψυχικά), αφού πολλές από τις συνέπειες τις ακολουθούν για το υπόλοιπο της ζωής τους» αναφέρει ο Διδάκτορας του Πανεπιστημίου της Αθήνας, τ. Επιμελητής Μαιευτικής Γυναικολογίας του Princess Royal University Hospital London και συνεργάτης των Νοσοκομείων Μητέρα και Υγεία, κ Στέφανος Χανδακάς, με αφορμή πρόσφατη μελέτη που κατατάσσει την Ελλάδα πρώτη χώρα σε εκτρώσεις στην Ευρώπη.

Σύμφωνα με επιστημονική μελέτη, που δημοσιοποιήθηκε πριν από μερικές ημέρες, κάθε χρόνο στην Ελλάδα έχουμε 80.000 εκτρώσεις, εκ των οποίων οι 40.000 γίνονται από κοπέλες κάτω των 18χρόνων!

 

Το πρόβλημα και η πρόκληση

Το πρόβλημα και η πρόκληση, Οι ψυχολογικές επιπτώσεις: Πριν και μετά την έκτρωση, Απ' τη σκοπιά του νόμου, Είναι η ζωή στ' αλήθεια ιερή;, Η θέση της Αγίας Γραφής, Δικαιώματα γυναίκας, δικαιώματα παιδιού,  Κίνδυνοι, επιπλοκές, παρενέργειες και ψυχολογικές επιπτώσεις, Η αντιμετώπιση των επιπτώσεών τους, Aποδοχή, κατανόηση και καθοδήγηση.

 

Οι ψυχολογικές επιπτώσεις

Το πρόβλημα και η πρόκληση, Οι ψυχολογικές επιπτώσεις: Πριν και μετά την έκτρωση, Απ' τη σκοπιά του νόμου, Είναι η ζωή στ' αλήθεια ιερή;, Η θέση της Αγίας Γραφής, Δικαιώματα γυναίκας, δικαιώματα παιδιού,  Κίνδυνοι, επιπλοκές, παρενέργειες και ψυχολογικές επιπτώσεις, Η αντιμετώπιση των επιπτώσεών τους, Aποδοχή, κατανόηση και καθοδήγηση.

 

Πριν από την έκτρωση

Από τη στιγμή που διαπιστωθεί μια ανεπιθύμητη ή προβληματική εγκυμοσύνη και προβληθεί η έκτρωση σαν η πιθανή ή δήθεν ενδεδειγμένη λύση, η ψυχολογική κατάσταση της γυναίκας περνάει από διάφορες φάσεις. Η ανησυχία, η αγωνία και ο φόβος για πιθανές επιπτώσεις στην υγεία της, και ιδιαίτερα για πιθανή μελλοντική αδυναμία της για μια νέα σύλληψη αυξομειώνονται ανάλογα με τις ανησυχητικές ή καθησυχαστικές πληροφορίες που δέχεται από τους γιατρούς, από το περιβάλλον της ή από άλλες πηγές. Φυσικά η ανησυχία, η αγωνία και ο φόβος είναι πολύ πιο έντονα σε συναισθηματικά ευαίσθητες γυναίκες και ο προβληματισμός τους, αν θα πρέπει ή όχι να προχωρήσουν σε έκτρωση είναι πολύ πιο μεγάλος σε γυναίκες με ευαισθητοποιημένη ηθική συνείδηση, όπως και σ' αυτές που πιστεύουν συνειδητά στον Θεό και γι' αυτό θεωρούν την έκτρωση ως αμαρτία. Οι τελευταίες απορρίπτουν κατά κανόνα ως απαράδεκτη μια τέτοια λύση και προσπαθούν να λύσουν το πρόβλημα τους διαφορετικά.

Για όσες γυναίκες αποφασίζουν να προχωρήσουν σε έκτρωση, και κυρίως γι' αυτές που είναι η πρώτη τους φορά, οι τελευταίες στιγμές πριν από την επέμβαση είναι οι πιο κρίσιμες και η ανησυχία και ο φόβος πιο έντονος. Αμέσως μετά την έκτρωση, πολλές γυναίκες νιώθουν ανακούφιση, επειδή έχουν απαλλαγεί από το ανεπιθύμητο ή προβληματικά έμβρυο. Όμως ένα μεγάλο ποσοστά γυναικών -56%- όπως έδειξε μια πανεθνική δημοσκόπηση στις ΗΠΑ, νιώθουν ενοχές γι' αυτή τους την απόφαση και οι πιο πολλές αισθάνονται μειωμένες επειδή αναγκάστηκαν να προβούν σ' αυτή την πράξη.

Μετά την έκτρωση

Μια έρευνα πέντε ετών στις ΗΠΑ έδειξε ότι 25% των γυναικών που είχαν υποβληθεί σε έκτρωση χρειάστηκαν στη συνέχεια ψυχιατρική φροντίδα, σε αντίθεση με μόλις 3% των γυναικών που δεν είχαν κάνει έκτρωση. Επιπλέον πολλές μελέτες έχουν αποκαλύψει ότι γυναίκες οι οποίες έχουν κάνει έκτρωση υποφέρουν πιο συχνά από κατάθλιψη, στρες, μειωμένη αυτοεκτίμηση και έχουν πιο συχνά τάσεις για αυτοκτονία.

Στη χώρα μας δεν υπάρχουν αντίστοιχες μελέτες και γι' αυτό δεν ξέρουμε ποια ακριβώς είναι η κατάσταση. Από μια πρώτη εντύπωση φαίνεται άτι το ποσοστό των Ελληνίδων γυναικών που έχουν ενοχές γι' αυτή την πράξη είναι μικρότερο. Αυτό οφείλεται: α) Στη μεγάλη ανοχή που έδειξε η ελληνική πολιτεία απέναντι στις εκατοντάδες χιλιάδες εκτρώσεις που γίνονταν κάθε χρόνο στη χώρα μας εδώ και δεκάδες χρόνια. β) Στην ηθική χαλαρότητα που έχει επικρατήσει σιγά-σιγά γύρω απ' αυτό το θέμα και γ) Στη νομιμοποίηση των εκτρώσεων, η οποία δίνει μια ψευδαίσθηση ότι η έκτρωση δεν είναι κάτι το κακό. Έτσι εξηγείται το φαινόμενο ότι πολλές Ελληνίδες προχωρούν με μεγάλη ευκολία όχι μόνο σε μια, αλλά σε επανειλημμένες εκτρώσεις.

Γνωρίζω μια κυρία η οποία είχε προβεί σε 13 εκτρώσεις χωρίς να νιώθει κάποια ενοχή γι' αυτές. Φυσικά αυτό δε σημαίνει άτι δεν είναι ένοχη και δε θα της ζητηθεί από τον Θεό λόγος. Το αν νιώθουμε ή όχι ένοχοι για κάποια παράνομη πράξη δεν έχει καμιά σημασία και δε μειώνει την ενοχή μας απέναντι στο Θεό. Όμως υπάρχουν άλλες Ελληνίδες, λιγότερες αυτές, των οποίων η ηθική συνείδηση συνεχίζει να είναι ευαισθητοποιημένη απέναντι στον ηθικά νόμο του Θεού ή άλλες που πιστεύουν ειλικρινά στο Θεό. Όσες απ' αυτές τις γυναίκες έχουν για διάφορους λόγους αναγκαστεί ή παρασυρθεί σε έκτρωση, αντιμετωπίζουν συνήθως μετά έντονες ενοχές οι οποίες τις βασανίζουν για καιρό. Στην αρχή προσπαθούν συνήθως να λύσουν μόνες τους το πρόβλημα των ενοχών τους. Για να ησυχάσουν τη συνείδηση τους προσπαθούν να βρουν ή να εκμαιεύσουν από τους άλλους δικαιολογίες γι' αυτή τους την πράξη, όπως για παράδειγμα, ότι ήταν απόλυτα δικαιολογημένη, ότι δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά, ότι το έμβρυο δεν έχει ψυχή ή ότι δεν είναι ακόμη άνθρωπος στους πρώτους μήνες της κύησης, και άλλες. Σε περίπτωση που πείσουν τον εαυτό τους ησυχάζουν, άλλες πιο πολύ και άλλες λιγότερο και συνεχίζουν τη ζωή τους χωρίς να θέλουν να σκέπτονται ή να μιλούν γι' αυτή τους την πράξη.

Αντίθετα, σε περίπτωση που η ηθική τους συνείδηση συνεχίζει να τις ελέγχει αναγκάζονται αργά ή γρήγορα να εξομολογηθούν την αμαρτία τους αυτή στο Θεό και να ζητήσουν συγχώρηση. Το ίδιο συμβαίνει και στις περιπτώσεις εκείνες που η γυναίκα, ενώ κατά την εκτέλεση της έκτρωσης δεν είχε ζωντανή σχέση με τον Θεό, αργότερα επιστρέφει σ' Αυτόν με μετάνοια και αρχίζει μια ζωντανή και συνειδητή χριστιανική ζωή. Η έκτρωση σ' αυτές τις περιπτώσεις αποτελεί συχνά ένα αγκάθι γι' αυτές και γι' αυτό ζητούν ένθερμα από το Θεό να τις συγχωρήσει. Φυσικά ο Θεός συγχωρεί, επειδή είναι πλούσιος σε έλεος και είναι πολλή η αγάπη Του (Εφεσίους 2:4). Οι ίδιες όμως μπορεί να αμφιβάλλουν, και αυτό είναι συχνά ένα σοβαρό πρόβλημα, που τις εμποδίζει να προχωρήσουν σωστά και γρήγορα στην πνευματική τους ζωή και γι' αυτό χρειάζονται βοήθεια από πνευματικά ώριμους ανθρώπους.

Θυμάμαι μια τέτοια κυρία που ρωτούσε και ξαναρωτούσε με αγωνία αν την είχε συγχωρήσει ο Θεός για τις εκτρώσεις που είχε κάνει πριν ακόμη δεχθεί τον Θεό στη ζωή της, και πόσο αυτό το πρόβλημα ήταν εμπόδιο για να προχωρήσει στην πνευματική της ζωή και να γίνει χρήσιμο όργανο του Θεού στο περιβάλλον της.

 

Απ' τη σκοπιά του νόμου

Το πρόβλημα και η πρόκληση, Οι ψυχολογικές επιπτώσεις: Πριν και μετά την έκτρωση, Απ' τη σκοπιά του νόμου, Είναι η ζωή στ' αλήθεια ιερή;, Η θέση της Αγίας Γραφής, Δικαιώματα γυναίκας, δικαιώματα παιδιού,  Κίνδυνοι, επιπλοκές, παρενέργειες και ψυχολογικές επιπτώσεις, Η αντιμετώπιση των επιπτώσεών τους, Aποδοχή, κατανόηση και καθοδήγηση.

 

Στο Ελληνικό Ποινικά Δίκαιο η ζωή του κυοφορούμενου αποτελεί αυτοτελές έννομο αγαθό και προστατεύεται ανεξάρτητα από τη ζωή της εγκύου. Γι' αυτό η συναίνεση της εγκύου ατή θανάτωση του εμβρύου από τρίτο δεν μπορεί να άρει τον άδικο χαρακτήρα της πράξεως. Η άμβλωση τυποποιείται στο άρθρο 304 του Ποινικού Κώδικα που έχει ως ακολούθως: Τεχνητή διακοπή της εγκυμοσύνης άρθρο 304.

1. Οποίος χωρίς τη συναίνεση της εγκύου διακόπτει την εγκυμοσύνη της τιμωρείται με κάθειρξη.

2α. Οποίος με τη συναίνεση της εγκύου διακόπτει ανεπίτρεπτα την εγκυμοσύνη της ή προμηθεύει σ' αυτήν μέσα για τη διακοπή της, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον έξι μηνών κι αν ενεργεί κατά συνήθεια τις πράξεις αυτές τιμωρείται με φυλάκιση δύο ετών.

2β. Αν από την πράξη της προηγούμενης διάταξης προκληθεί βαριά πάθηση του σώματος ή της διάνοιας της εγκύου επιβάλλεται φυλάκιση τουλάχιστον δύο ετών και αν προκλήθηκε ο θάνατος της επιβάλλεται κάθειρξη μέχρι δέκα ετών.

3. Έγκυος που διακόπτει ανεπίτρεπτα την εγκυμοσύνη της ή επιτρέπει σε άλλον να τη διακάψει τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι ένα έτος.

4. Δεν είναι άδικη η τεχνητή διακοπή της εγκυμοσύνης που ενεργείται με τη συναίνεση της εγκύου από γιατρό μαιευτήρα-γυναικολόγο με τη συμμετοχή αναισθησιολόγου σε οργανωμένη νοσηλευτική μονάδα, αν συντρέχει μία από τις ακόλουθες περιπτώσεις:

α) Δεν έχουν συμπληρωθεί δώδεκα εβδομάδες εγκυμοσύνης.

β) 'Έχουν διαπιστωθεί, με τα σύγχρονα μέσα προγεννητικής διάγνωσης, ενδείξεις σοβαρής ανωμαλίας του εμβρύου που επάγονται τη γέννηση παθολογικού νεογνού και η εγκυμοσύνη δεν έχει διάρκεια περισσότερο από είκοσι τέσσερις εβδομάδες.

γ) Υπάρχει αναπότρεπτος κίνδυνος για τη ζωή της εγκύου ή κίνδυνος σοβαρής και διαρκούς βλάβης της σωματικής ή ψυχικής υγείας της. Στην περίπτωση αυτή απαιτείται σχετική βεβαίωση και του κατά περίπτωση αρμόδιου γιατρού.

δ) Η εγκυμοσύνη είναι αποτέλεσμα βιασμού, αποπλάνησης ανήλικης, αιμομιξίας ή κατάχρησης γυναίκας ανίκανης να αντισταθεί και εφόσον δεν έχουν συμπληρωθεί δεκαεννέα εβδομάδες εγκυμοσύνης.

5. Αν η έγκυος είναι ανήλικη, απαιτείται και η συναίνεση ενός από τους γονείς ή αυτού που έχει την επιμέλεια του προσώπου της ανήλικης.

Από τις παραπάνω διατάξεις εύκολα γίνεται αντιληπτά άτι παρά το γεγονός άτι ο νομοθέτης θεωρεί αρχικά άδικες και αξιόποινες τις αμβλώσεις, εν τούτοις προβαίνει σε εμφανείς συμβιβασμούς ως προς την έκταση της προστασίας της "εν γενέσει" ανθρώπινης ζωής.

 

Είναι η ζωή στ' αλήθεια ιερή;

Το πρόβλημα και η πρόκληση, Οι ψυχολογικές επιπτώσεις: Πριν και μετά την έκτρωση, Απ' τη σκοπιά του νόμου, Είναι η ζωή στ' αλήθεια ιερή;, Η θέση της Αγίας Γραφής, Δικαιώματα γυναίκας, δικαιώματα παιδιού,  Κίνδυνοι, επιπλοκές, παρενέργειες και ψυχολογικές επιπτώσεις, Η αντιμετώπιση των επιπτώσεών τους, Aποδοχή, κατανόηση και καθοδήγηση.

 

Κάθε φορά που βλέπουμε ένα νεογέννητο βρέφος, η φυσιολογική αντίδρασή μας είναι χαρά και θαυμασμός. Χαρά γιατί γεννήθηκε ένας άνθρωπος στον κόσμο (Ιωάννης 16:21) και θαυμασμός γιατί βρισκόμαστε μπροστά στο θαύμα της ζωής, στη τέλεια Θεϊκή δημιουργία. Ο βασιλιάς Δαβίδ δοξολογεί το Θεό, καθώς αναλογίζεται το ξεχωριστό ενδιαφέρον του Κυρίου γιατί δική του δημιουργία μέσα στην κοιλιά της μητέρας του: "Θέλω σε υμνεί, διότι φοβερώς και θαυμασίως πλάσθηκα. Θαυμάσια είναι τα έργα σου και η ψυχή μου κάλλιστα γνωρίζει τούτο" Ψαλμός 139:14. Ο Ψαλμωδός θεωρεί τα παιδιά ιδιαίτερη ευλογία και εύνοια του Θεού και χαρακτηρίζει "μακάριο" τον άνθρωπο με τη μεγάλη οικογένεια (Ψαλμός 127:3-5).

Ο Λόγος του Θεού από τις πρώτες σελίδες διακηρύττει τη μεγάλη αλήθεια: "κατ' εικόνα Θεού έφτιαξε ο Θεός τον άνθρωπο" (Γένεση 9:6β). Είναι τότε που μετά τον κατακλυσμό, ο Θεός ευλογεί το Νώε και την οικογένειά του και κάνει σαφή διάκριση ανάμεσα στον άνθρωπο και στα ζώα. Για το φόνο οποιουδήποτε ανθρώπου ορίζει την ποινή του θανάτου: "όποιος χύσει αίμα ανθρώπου, από άνθρωπο θα χυθεί και το δικό του αίμα" (Γένεση 9:6α)

Η νομιμοποίηση των εκτρώσεων, από το 1967 στη Μεγάλη Βρετανία και από το 1986 στη χώρα μας, έφερε στην επιφάνεια ένα σοβαρά πρόβλημα. Εκατοντάδες χιλιάδες έμβρυα θυσιάζονται κάθε χρόνο με τη χρήση ή και πολλές φορές με την κατάχρηση του σχετικού νόμου. Οι υποστηρικτές των εκτρώσεων προβάλλουν το δικαίωμα της μητέρας για αυτοδιάθεση. Ποιος όμως θα υποστηρίξει το δικαίωμα για ζωή του εμβρύου; Αθώες ανθρώπινες υπάρξεις καταδικάζονται σε θάνατο με μεγάλη ελαφρότητα.

Το ερώτημα που συζητιέται έντονα τις τελευταίες δεκαετίες στους Ιατρικούς και Θεολογικούς κύκλους, ιδιαίτερα της Δύσης, περιστρέφεται γύρω από το εάν, και πότε το έμβρυο μπορεί να θεωρηθεί ανθρώπινη ύπαρξη. Η πιο ακραία άποψη είναι εκείνη που υποστήριξε ο Αρχιεπίσκοπος Fisher και προέρχεται από τους Στωικούς φιλοσόφους, ότι το ανθρώπινο έμβρυο γίνεται προσωπικότητα με την πρώτη αναπνοή του αμέσως μετά τη γέννηση. Κάποιοι άλλοι ισχυρίζονται ότι το έμβρυο δεν είναι τίποτε περισσότερο από μια "μάζα ιστών". Τέτοιες απόψεις, όταν μάλιστα υποστηρίζονται από λεγόμενους Χριστιανούς, αποτελούν, με τον ελαφρύτερο χαρακτηρισμό, ύβρη και βλασφημία απέναντι στο Δημιουργό.

Η Αγία Γραφή έχει αρκετό φως για κείνους που ειλικρινά αναζητούν να δουν την αλήθεια. Πιστεύουμε ότι η Βιβλική θέση είναι σαφής. Το ανθρώπινο έμβρυο από τη στιγμή της σύλληψης είναι ένα θαυμάσιο δημιούργημα με ασύλληπτες προοπτικές. Το να το καταστρέψει κάποιος Θεληματικά σ' οποιαδήποτε φάση της ενδομήτριας ζωής είναι τρομερά και ως Χριστιανοί θα πρέπει να είμαστε βέβαιοι ότι θα λογοδοτήσουμε στο Θεό για τέτοιες βαρύτατες ενέργειες. Ο Κύριος είπε στον Ιερεμία: "Πριν ακόμα σε πλάσω μέσα στην κοιλιά της μάνας σου σε διάλεξα και πριν ακόμα γεννηθείς σε είχα ξεχωρίσει για να είσαι προφήτης στα έθνη" προφήτη εις τα έθνη σε κατέστησα" Ιερεμίας 1:5. Υπάρχει αδιάσπαστη σύνδεση ανάμεσα στην αποδοχή της ύπαρξης του Θεού και στη μοναδική αξία της ανθρώπινης ζωής από τη στιγμή της σύλληψης. Η έκτρωση είναι μια καταστροφική παρέμβαση στο έργο του σοφού Δημιουργού.

Η Καινή Διαθήκη μας δίνει περισσότερο φως όσον αφορά στην αξία του εμβρύου ως προσώπου. Όταν η Μαρία, η μητέρα του Κυρίου, επισκέφθηκε την Ελισάβετ αμέσως μετά το μήνυμα του αγγέλου Γαβριήλ, ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, στον έκτο μήνα της ενδομήτριας ζωής του, σκίρτησε από χαρά όταν η μητέρα του άκουσε για την ενσάρκωση του Κυρίου. Να πώς το περιγράφει η Ελισάβετ: "αλλά πως έγινε αυτό, να έρθει η μητέρα του Κυρίου μου σ' εμένα. Γιατί αμέσως μόλις έφτασε στα αφτιά μου η φωνή του χαιρετισμού σου, σκίρτησε από αγαλλίαση το βρέφος στην κοιλιά μου" Λουκάς 1:43,44. Ο Λουκάς υπονοεί άτι το συναίσθημα του εμβρύου προκλήθηκε όταν η Ελισάβετ "γέμισε με Πνεύμα Άγιο", όμως δεν είναι καθόλου αδύνατο, σ' αυτά το στάδιο της εγκυμοσύνης, ο ίδιος ο Ιωάννης να άκουσε την καλή αγγελία.

Από τη στιγμή που θα παραδεχτεί κανείς άτι το ανθρώπινο έμβρυο φέρει την εικόνα του Θεού ή ότι έχει αυτόν τον προορισμό, τότε δεν μπορεί να το θυσιάσει απλώς και μόνο γιατί θα προκαλέσει η γέννησή του αναστάτωση στη μητέρα. Πραγματικά, μόνος εμφανής λόγος έκτρωσης θα πρέπει να θεωρηθεί ο πραγματικός κίνδυνος θανάτου της μητέρας, γεγονός σπάνιο στη σύγχρονη ιατρική. Οι περιπτώσεις των εμβρύων με κάποιες διαμαρτίες στη διάπλαση θα πρέπει να κρίνονται κατά περίπτωση. Εκεί, κανένας δεν έχει το δικαίωμα να παρέμβει ή να κρίνει, παρά μόνο οι γονείς. Από την άλλη μεριά όμως δεν πρέπει να μας διαφεύγει το γεγονός ότι πολλοί χαρισματικοί και αξιαγάπητοι άνθρωποι γεννήθηκαν με σοβαρές φυσικές αναπηρίες και οι περισσότεροι είναι ευχαριστημένοι από τη ζωή τους, έστω κι αν ζουν με κάποιους περιορισμούς.

Ο Ιπποκράτης πέντε αιώνες προ Χριστού υποστήριξε στον όρκο του ότι ο ιατρός δε θα πρέπει να δώσει στην έγκυο οτιδήποτε που να προκαλεί έκτρωση. Και ο σεβασμός αυτής της εμβρυϊκής ζωής κυριάρχησε στον Ιατρικό κόσμο περισσότερο από 2000 χρόνια. Πόσο μάλλον εμείς, που έχουμε το φως της Καινής Διαθήκης, θα πρέπει να αναλογιστούμε την ευθύνη μας μπροστά στο Δημιουργό και Κύριό μας! Θα λογοδοτήσουμε στον Θεό για το πώς χρησιμοποιήσαμε τη γνώση και τη δεξιοτεχνία που Εκείνος μας έδωσε. Θα πρέπει να δώσουμε προσοχή στην πρόληψη της εγκυμοσύνης, όταν χρειάζεται, και ιδιαίτερη βαρύτητα στις προόδους της Ιατρικής Επιστήμης όσον αφορά στη πρόληψη και θεραπεία των γενετικών ανωμαλιών.

 

Δικαιώματα γυναίκας, δικαιώματα παιδιού

Το πρόβλημα και η πρόκληση, Οι ψυχολογικές επιπτώσεις: Πριν και μετά την έκτρωση, Απ' τη σκοπιά του νόμου, Είναι η ζωή στ' αλήθεια ιερή;, Η θέση της Αγίας Γραφής, Δικαιώματα γυναίκας, δικαιώματα παιδιού,  Κίνδυνοι, επιπλοκές, παρενέργειες και ψυχολογικές επιπτώσεις, Η αντιμετώπιση των επιπτώσεών τους, Aποδοχή, κατανόηση και καθοδήγηση.

"Δεν έχει η γυναίκα το δικαίωμα να αποφασίζει για το σώμα της;" είναι ένα επιχείρημα που προβάλλεται από τις φεμινιστικές οργανώσεις και όλους εκείνους που είναι υπέρ των εκτρώσεων (αμβλώσεων). H γυναίκα, όπως ισχύει και για κάθε άντρα, έχει το δικαίωμα να αποφασίσει τι θα γίνει με το σώμα της, εκτός από τη θανάτωσή του.

Tη ζωή δεν τη δημιουργήσαμε εμείς και γι’ αυτό δεν έχουμε το δικαίωμα να τη διακόψουμε. Με την ίδια λογική, η γυναίκα δεν έχει το δικαίωμα να διακόψει τη ζωή μιας καινούριας ανθρώπινης ύπαρξης που έχει δημιουργηθεί μέσα στη μήτρα της.

Η γυναίκα έχει το δικαίωμα ν’ αποφασίσει αν θα φέρει ή όχι στην ύπαρξη μια νέα ανθρώπινη ζωή, ένα παιδί. Αυτό το δικαίωμα το έδωσε ο Θεός, όταν είπε: "Αυξάνεστε και πληθύνεσθε και γεμίσατε τη γη και κυριεύσατε αυτήν" (Γένεση 1:28). Από τη στιγμή όμως που έχει γίνει η σύλληψη, έρχεται το δικαίωμα της νέας αυτής ανθρώπινης ύπαρξης, το δικαίωμά της να ζήσει.

Το έμβρυο δεν είναι ένα κομμάτι του σώματος της εγκύου γυναίκας, αλλά μια ανεξάρτητη ανθρώπινη ύπαρξη. Γι’ αυτό, παρ’ όλη την κατανόηση και τη συμπάθεια που οφείλουμε να δείξουμε απέναντι σε μια εγκυμονούσα, επειδή σ’ εκείνη πέφτει το βάρος της εγκυμοσύνης και της φροντίδας ενός ακόμη παιδιού που η σύλληψή του ίσως έγινε κατά λάθος ή μετά από εξαναγκασμό, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε το δικαίωμα στη ζωή αυτής της νέας ύπαρξης, αυτού του νέου παιδιού.

Η γυναίκα έχει το προνόμιο από το Θεό να εκτρέφει ανθρώπινες υπάρξεις μέσα στη μήτρα της.  Όμως το προνόμιο αυτό, όπως συμβαίνει και με κάθε προνόμιο, συνοδεύεται και από υποχρέωση, την υποχρέωση να μην προβεί σε ενέργειες που θα διακόψουν τη ζωή του παιδιού αυτού. Κι αυτό όχι μόνο μετά τον τοκετό, αλλά από τη στιγμή που έγινε η σύλληψη.

Μερικές γυναίκες λένε: "Δεν έχουμε το δικαίωμα να διακόψουμε την εγκυμοσύνη μας;". Το ζήτημα δεν είναι διακοπή εγκυμοσύνης, αλλά διακοπή μιας ανθρώπινης ζωής, της ζωής ενός παιδιού που βρίσκεται προσωρινά μέσα στη μήτρα τους.

Κάποιο άλλοι λένε: "Τι είδους ζωή θα ζήσει ένα παιδί που θα γεννηθεί με κάποια σοβαρή αναπηρία, όπως η δισχιδής ράχη ή το σύνδρομο Down;". Οπωσδήποτε δε θα είναι όπως η ζωή των άλλων παιδιών.  Όμως, αν ρωτούσαμε τους ενήλικες με σύνδρομο Down ή αυτούς που έχουν κάποια άλλη σοβαρή αναπηρία τι θα έλεγαν;  Ότι ήταν προτιμότερο γι’ αυτούς να μην είχαν επιτρέψει οι γονείς τους να ζήσουν ή καλά έκαναν που τους άφησαν να ζήσουν έστω και με το πρόβλημά τους;

Αμφιβάλω αν θα υπήρχαν κάποιοι, όχι μόνο απ’ αυτούς που έχουν σύνδρομο Down και οι οποίοι έχουν πολύ μειωμένη νοημοσύνη, αλλά και από τους άλλους που έχουν υψηλή νοημοσύνη και οι οποίοι ίσως περνούν τη ζωή τους σε μια αναπηρική καρέκλα, που θα έλεγαν ότι θα προτιμούσαν να μην είχαν γεννηθεί και να μην είχαν ζήσει τη ζωή όπως την έζησαν.

Mάλιστα, ο John Stott αναφέρει ότι σε μια συγκέντρωση διαμαρτυρίας κατά των αμβλώσεων που έγινε στο Hyde Park του Λονδίνου τον Iούνιο του 1983, μεγάλη εντύπωση του έκαναν τα λόγια της Alison Davis, μιας κυρίας η οποία γεννήθηκε με δισχιδή ράχη. Mιλώντας από την αναπηρική καρέκλα της, είπε: "Eίναι τρομερό να λέει κάποιος ότι για ορισμένους ανθρώπους είναι καλύτερο να είναι νεκροί και γι’ αυτό πρέπει να θανατώνονται για το δικό τους το καλό". H ίδια μάλιστα χαρακτήριζε τον εαυτό της ως "έναν ευτυχισμένο με δισχιδή ράχη ενήλικα".(1)

Eξάλλου, αν δεχτούμε ότι έχουμε το δικαίωμα να διακόψουμε τη ζωή ενός παιδιού πριν από τον τοκετό επειδή οι εξετάσεις έχουν δείξει ότι έχει σοβαρή αναπηρία, γιατί να μην κάνουμε το ίδιο και μ’ αυτά τα παιδιά που έχουν ήδη γεννηθεί με παρόμοιο πρόβλημα; Θα επιστρέψουμε δηλαδή στην εποχή της αρχαίας Σπάρτης, που έριχναν όλα αυτά τα παιδιά στον Kαιάδα;

"Tι πρέπει να κάνω;"

Mου έκανε εντύπωση η μαρτυρία ενός Aμερικανού μαιευτήρα που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Focus on the Family" πριν από μερικά χρόνια. Λυπούμαι που δεν κράτησα το τεύχος αυτό για βιβλιογραφική αναφορά.

"Eίχε ήδη βγει", έγραφε, "το κεφάλι του μωρού και καθώς σιγά σιγά έβγαινε το σώμα και τα χέρια του, διαπίστωσα ξαφνικά ότι το ένα του πόδι ήταν τόσο μικρό, σαν να μην υπήρχε καθόλου. Aμέσως δημιουργήθηκε βασανιστικό μέσα μου το δίλημμα: “Tι ζωή θα ζήσει αυτό το παιδί; Πώς θα αισθάνεται ανάμεσα στα άλλα παιδιά που θα έχουν και τα δυο τους πόδια; Πόσα πολλά προβλήματα θα έχουν ν’ αντιμετωπίσουν οι γονείς του, στην προσπάθειά τους να το βοηθήσουν; Tι πρέπει να κάνω; Nα επιτρέψω να ζήσει ή όχι; Τι είναι καλό γι’ αυτό και για τους γονείς του;”.

Η απόφαση έπρεπε να ληφθεί μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. "Eκείνη τη στιγμή", έγραφε, "δεν ήξερα τι να κάνω. Γύρισα προς τη μαία που με βοηθούσε, μα κι εκείνη με κοίταζε απορημένη. Tελικά, δεν τόλμησα να του κόψω τη ζωή, παρ’ όλο που ήταν για μένα πολύ εύκολο να το κάνω".

Tο σοκ για τους γονείς του μωρού ήταν, όπως έγραφε, πολύ μεγάλο. Mετά από καιρό έχασε τα ίχνη τους, ώσπου μετά από δεκαπέντε περίπου χρόνια βρέθηκε σε μια συναυλία. Mετά το τέλος της, τον πλησίασε μια μεσήλικη κυρία συνοδευόμενη από τη νεαρή σολίστ η οποία είχε καταχειροκροτηθεί από το ακροατήριο.

Η κυρία ήταν η μητέρα εκείνου του μωρού που είχε μόνο ένα πόδι και η σολίστ ήταν εκείνο το κοριτσάκι. "Ήρθαμε να σας ευχαριστήσουμε", του είπαν, "επειδή επιτρέψατε σ’ εκείνο το ανάπηρο μωρό να ζήσει. Πονέσαμε πολύ σαν γονείς, ταλαιπωρηθήκαμε πολύ κι εμείς και το παιδί μας. Tελικά όμως κατορθώσαμε να ξεπεράσουμε όλα τα προβλήματα.  Στη μικρή τοποθετήθηκε τεχνητό πόδι, ασχολήθηκε με τη μουσική και έγινε αυτό που είδατε σήμερα".

(1) Stott John, Decisive Issues Facing Christians Today, Fleming H. Revell, 1993, σελ. 329

 

Aποδοχή, κατανόηση και καθοδήγηση

Aπ’ ό,τι δείχνουν οι έρευνες που έχουν γίνει σε σχέση με τους κινδύνους ή τις επιπλοκές των εκτρώσεων (αμβλώσεων), μπορούν να χωριστούν σε κινδύνους και επιπλοκές κατά τη διάρκεια της επέμβασης και σε κινδύνους και επιπλοκές μετά απ’ αυτή. Oι τελευταίοι μπορεί να αφορούν το σώμα ή να είναι ψυχολογικές συνέπειες και διαταραχές.

Oι κίνδυνοι κατά τη διάρκεια της επέμβασης είναι σπάνιοι και είναι της ίδιας περίπου συχνότητας, όπως σε κάθε άλλη βραχείας διάρκειας επέμβαση στην κοιλιακή χώρα.

Kατά την τετραετία 1981-1984 το Oμοσπονδιακό Kέντρο Eλέγχου Aσθενειών των HΠA ανέφερε 42 θανάτους κατά τη διάρκεια της επέμβασης ή αμέσως μετά απ’ αυτή. Tο ίδιο κέντρο ανέφερε 13 θανάτους κατά τη διάρκεια της επέμβασης για έκτρωση το 1991.(1) Aν λάβουμε υπόψη ότι στις HΠA γίνονται τουλάχιστον 1.500.000 αμβλώσεις το χρόνο,(2) το ποσοστό θανάτου γυναικών που υποβάλλονται σ’ αυτή την επέμβαση είναι γύρω στις 8 ανά εκατομμύριο. Άλλοι ερευνητές υποστηρίζουν ότι τα θύματα είναι τριπλάσια ή τετραπλάσια, αλλά για διάφορους λόγους αποδίδονται σε άλλες αιτίες.

Eπιπλοκές

Oι επιπλοκές μιας έκτρωσης μπορεί να είναι προσωρινές, μακράς διάρκειας ή μόνιμες. Στις προσωρινές υπάγονται οι επιμολύνσεις, τα θρομβοεμβολικά επεισόδια, οι αιμορραγίες, η διάτρηση της μήτρας, ο τραυματισμός του εντέρου, η ρήξη του τραχήλου της μήτρας και ο τραυματισμός του ουρητήρα. Mερικές απ’ αυτές είναι πολύ σοβαρές, ενώ άλλες μπορεί να έχουν μακροχρόνιες ή και μόνιμες συνέπειες, όπως όταν ο τραυματισμός του ουρητήρα περιλαμβάνει και το σφιγκτήρα της κύστης.

H συχνότητα των περισσότερων από τις πιο πάνω επιπλοκές είναι μικρή όταν η έκτρωση εκτελείται από κάποιον έμπειρο μαιευτήρα μέσα σε ένα οργανωμένο ιατρικό κέντρο. H πιο συχνή απ’ αυτές είναι οι επιμολύνσεις, τις οποίες μια γερμανική εργασία ανεβάζει στο 31% των περιπτώσεων, (1) ποσοστό που φαίνεται μάλλον υπερβολικά υψηλό.

Aπό τις μόνιμες παρενέργειες η πιο συχνή είναι η στειρότητα, η οποία ανέρχεται σε ποσοστό 3% μέχρι 5% των γυναικών που έχουν υποβληθεί σε έκτρωση.(1)

Tα τελευταία χρόνια γίνεται λόγος για αύξηση του κινδύνου εμφάνισης καρκίνου του μαστού στις γυναίκες που κάνουν εκτρώσεις. Σύμφωνα με τον Dr. Joel Brind, καθηγητή της Bιολογίας και της Eνδοκρινολογίας στο Baruch College του Πανεπιστήμιου της N.Yόρκης, 13 από τις 14 αμερικάνικες εργασίες, 8 από τις οποίες ήταν στατιστικά σημαντικές, έδειξαν ότι στις γυναίκες που έχουν κάνει έκτρωση αυξάνεται ο κίνδυνος να πάθουν καρκίνο του μαστού. Tο ίδιο έδειξαν 27 από τις 34 εργασίες που έγιναν γι’ αυτό το θέμα σε όλο τον κόσμο, 17 από τις οποίες ήταν στατιστικά σημαντικές.(1)

H ερμηνεία που δίνεται για την αύξηση αυτή του κινδύνου εμφάνισης καρκίνου του μαστού είναι η εξής:

1. Στην αρχή της εγκυμοσύνης παράγονται μεγάλες ποσότητες οιστρογόνων, οι οποίες προκαλούν ταχύ πολλαπλασιασμό των κυττάρων του αδένα του μαστού κατά το πρώτο τρίμηνο. Tα νέα αυτά κύτταρα κατά την αύξησή τους είναι πιο επιρρεπή σε καρκινογένεση.

2. Kατά το δεύτερο ήμισυ της εγκυμοσύνης το επίπεδο των οιστρογόνων μειώνεται από την επίδραση άλλων ορμονών, όπως το πλακουντιακό γαλακτογόνο.

3. Kατά τη διάρκεια της φάσης αυτής τα νέα και ανώριμα κύτταρα του μαστού ωριμάζουν και μετατρέπονται σε γαλακτοπαραγωγά. Mετά την αλλαγή αυτή τα κύτταρα αυτά είναι λιγότερο πιθανό να μετατραπούν σε καρκινικά.

4. H έκτρωση διακόπτει τη φυσιολογική αυτή μετατροπή των ανώριμων αδενικών κυττάρων σε ώριμα γαλακτοπαραγωγά και τα κάνει πιο ευπαθή σε καρκινική μεταλλαγή. (1)

Yπολείπεται να γίνουν κι άλλες, πιο εκτεταμένες και πιο μακροχρόνιες έρευνες για να επιβεβαιωθεί το βάσιμο ή μη της άποψης αυτής.

Ψυχολογικές επιπτώσεις

Ψυχολογικές επιπτώσεις υπάρχουν πριν από την έκτρωση, κατά τη διάρκειά της και μετά απ’ αυτή.  Πριν από την επέμβαση είναι συχνό το φαινόμενο γυναικών που βασανίζονται από αμφιβολίες σε σχέση με την ορθότητα ή μη της απόφασης για μια έκτρωση, με συνέπεια να καταλαμβάνονται από άγχος, αϋπνίες και ενοχές. Oι αμφιβολίες και οι ενοχές είναι πολύ έντονες σ’ εκείνες τις γυναίκες που έχουν ισχυρές ηθικές αναστολές. Συχνοί επίσης είναι οι φόβοι, ιδιαίτερα σε περιπτώσεις που υποβάλλονται για πρώτη φορά σε έκτρωση.

Tο άγχος, οι φόβοι και οι ενοχές συνοδεύουν συνήθως τις γυναίκες και κατά τη διάρκεια της επέμβασης.  Mερικές μάλιστα απ’ αυτές μου εκμυστηρεύτηκαν αργότερα ότι η εμπειρία της έκτρωσης ήταν πολύ οδυνηρή γι’ αυτές. "Aισθάνθηκα σαν να είμαι ένα σκουπίδι, σαν να επρόκειτο να σφάξουν εμένα την ίδια", μου είπε χαρακτηριστικά μια κυρία.

Φυσικά, τόσο έντονα αρνητικά συναισθήματα παρατηρούνται μόνο σε ένα μικρό ποσοστό γυναικών που έχουν έντονες ηθικές αναστολές. Παρ’ όλ’ αυτά και σύμφωνα με μια έρευνα που δημοσιεύτηκε στο American Journal of Psychiarty (Davis Reardon, 119-120), από τις 500 γυναίκες -οι οποίες είχαν κάνει έκτρωση- που μελετήθηκαν, το 43% παρουσίαζε άμεσες αρνητικές αντιδράσεις.

Eπιπλέον, 10% από τις γυναίκες αυτές χαρακτηρίστηκε ότι είχαν "σοβαρές ψυχιατρικές επιπλοκές".(1)

Aνάμεσα σ’ αυτές οι πιο συχνές ήταν οι τύψεις και οι ενοχές, η δυσθυμία, η κατάθλιψη, το άγχος, η σεξουαλική ψυχρότητα και ποικίλες άλλες ψυχολογικές διαταραχές.

Όμως, και αν ακόμη δεν υπήρχαν οι αρνητικές αυτές ψυχολογικές επιπτώσεις, όπως δεν υπάρχουν στις γυναίκες που δεν έχουν χριστιανικές ηθικές αρχές και γι’ αυτό μερικές απ’ αυτές προχωρούν χωρίς κανέναν ενδοιασμό στη μια έκτρωση μετά την άλλη, η πράξη αυτή δεν παύει να θεωρείται απαράδεκτη από το Θεό και γι’ αυτό δεν μπορεί να γίνει ηθικά αποδεκτή από κανένα συνειδητό χριστιανό.

(1) http:/cwfa.org/Library/life 2000-02 pp a-zisks.shtml

(2) Stott John, Decisive Issues Facing Christians Today, Fleming H. Revell, 1993, σελ. 310

 

 

ΦΑΚΕΛΛΟΣ ΕΚΤΡΩΣΕΙΣ

Δύο περιστατικά από το  περιοδικό ΠΟΛΥΤΕΚΝΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ της Πανελλήνιας Ενώσεως Φίλων των Πολυτέκνων, Αθηνών

1. «...Βλέπω τέσσερα μικρά να με κυνηγούν...»!

Μία κυρία γύρω στα εξήντα είχε κόρη παντρεμένη εφτά χρόνια, που δεν έκανε παιδιά, και τελικά χώρισε γι' αυτό το λόγο. Κλαίγοντας η μάνα της αποκάλυψε:

Δικές μου αμαρτίες πληρώνει το κορίτσι μου. Παντρεύτηκα το 1940, με τον Πόλεμο. Ο άντρας μου πολέμησε και γύρισε τραυματισμένος, μα ευτυχώς σώθηκε. Ύστερα ήρθε η Κατοχή με τη φοβερή πείνα. Έμεινα τέσσερις φορές έγκυος. Όμως όλες τα έρριξα, δύο θηλυκά και δύο αρσενικά. Λιγοψύχησα. Πώς θα τα μεγάλωνα μέσα στην Κατοχή και την πείνα; Τούτη την κόρη τη γλύτωσα από το μαχαίρι του δήμιου γιατρού από Θαύμα. Την παραμονή, που θα γινόταν το έγκλημα, είδα στον ύπνο μου μια γυναίκα μαυροφόρα, γλυκεία στην όψη. Την παρομοίασα με μία Εικόνα της Παναγίας της Οδηγήτριας, που είχα από τη μακαρίτισσα τη μητέρα μου. Μου είπε αυστηρά:

-Σκληρή γυναίκα, ολιγόπιστη. Το κορίτσι είναι δικό μου και μην τολμήσεις να το χαλάσεις!

Ανατρίχιασα, φοβήθηκα και έτσι γλύτωσα τη Μαρία μου.

Οι τύψεις όμως δεν μ' αφήνουν να ησυχάσω. Κάθε τόσο με ταράζει το ίδιο όνειρο. Βλέπω τέσσερα μικρά να με κυνηγούν, σαν να θέλουν να με πιάσουν, μα δεν μπορούν, είναι τυφλά! Ξυπνάω συγκλονισμένη. Παρακαλώ την Παναγία να μου πάρει τον ύπνο, να μη βλέπω αυτό το συνταρακτικό όνειρο....

2. «..Ένα τυφλό αγοράκι έτρεχε να μ' αγκαλιάσει...»!

Μια άλλη κυρία, γύρω στα τριάντα της χρόνια, αποκάλυψε επίσης:

Έχω δύο κοριτσάκια, έξι κι οχτώ χρονών. Έμεινα ξανά έγκυος. Πιάσαμε μεγάλη γκρίνια με τον άντρα μου.

-Να ρίξεις το παιδί. Δεν τα βγάζω πέρα με τρία παιδιά. Βλέπεις ότι βασανίζομαι να θρέψω τόσα στόματα. Έχουμε και τους γέρους. Δεν αντέχω άλλο...

Στην αρχή αντιστάθηκα. Άκουγα με φρίκη να με σπρώχνουν σε τέτοιο έγκλημα. Δυστυχώς, με πίεζαν και τα πεθερικά. Ο άντρας μου έγινε πολύ σκληρός, με απειλούσε με διαζύγιο. Απελπίστηκα και υποχώρησα αγανακτισμένη. Το κακό έγινε. Το παιδί ήταν αγόρι. Όλοι στενοχωρήθηκαν. Τιμωρία από το Θεό, σκέφτηκα, μα ήταν πλέον αργά.

Πήγα σε Πνευματικό και εξομολογήθηκα. Μου έβαλε Κανόνα.

-Πέντε χρόνια ακοινώνητη και με επιείκεια, γιατί το έκανες χωρίς τη θέληση σου.

Με υπομονή δέχθηκα τον Κανόνα. Όμως πονούσε η ψυχή μου, όταν τις Μεγάλες Γιορτές όλοι στο σπίτι πήγαιναν και κοινωνούσαν, ακόμα και ο αίτιος του κακού, έστω από συνήθεια. Με πλήγωναν και τα κοριτσάκια μου, όταν με αφέλεια με ρωτούσαν:

-Μαμά, εσύ δεν θα κοινωνήσεις;

Έπρεπε κάθε φορά να σκεφτώ ψεύτικες δικαιολογίες. Η μικρή μου κορούλα μού έλεγε συχνά:

-Μανούλα, ήθελα κι εγώ να έχω ένα αδελφούλη. Θα τον αγαπούσα πολύ.

Μια φορά μού είπε:

-Μαμά, είδα στον ύπνο μου ένα αγοράκι. Μου είπε πως είναι ο αδελφούλης μου που αγαπώ. Μα πώς δεν έχει μάτια να με δει;

Με πήραν τα κλάματα, γιατί το ίδιο όνειρο έβλεπα κι εγώ. Ένα τυφλό αγόρι έτρεχε να μ' αγκαλιάσει, μα δεν μπορούσε, ήταν τυφλό. Σκέφτηκα, αχ παιδάκι μου! Εγώ σου έβγαλα τα ματάκια σου, γιατί δεν είχα δύναμη να φωνάξω: ΟΧΙ στο έγκλημα της Εκτρώσεως, που έκαμε δυστυχισμένο κι εσένα, μα πιο πολύ εμένα.... 

 

Εξομολόγηση γυναικολόγου: Έκανε έως 62.000 εκτρώσεις, αλλά ένα συγκλονιστικό περιστατικό τον έκανε να σταματήσει!

 

Σοκ προκαλεί η ομολογία γυναικολόγου στην Σερβία για τον αριθμό των εκτρώσεων που έκανε κατά την διάρκεια της καριέρας του. Ο αριθμός είναι όσος ο πληθυσμός μία πόλης, όπως παραδέχεται στη συνέντευξη του. 62.000 εκτρώσεις.

Ο γιατρός Στόϊαν Αδάσεβιτς είναι ο πρώτος και μοναδικός γιατρός στην Σερβία που όχι μόνο ομολόγησε ότι η έκτρωση είναι φόνος για τον οποίο είναι υπεύθυνοι τόσο ο γιατρός όσο και η μητέρα αλλά και κυκλοφόρησε βιβλίο.

«Η αγιότης της ζωής» είναι ο τίτλος του βιβλίου του, με συλλογής άρθρων του για τις ενδομήτριες παιδοκτονίες όπως χαρακτηρίζει τις εκτρώσεις.

Ο γιατρός περιγράφει το φοβερό περιστατικό που αντιμετώπισε κατά την διάρκεια μιας έκτρωσης το 1988, όπου και αποφάσισε να μην ξανακάνει άλλη έκτρωση ποτέ. Η παρακάτω συνέντευξη μοιάζει με δημόσια εξομολόγηση για μετάνοια.

Η συνέντευξη δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Ορθοδοξία, της Σερβικής Εκκλησίας. Εμείς την διαβάσαμε από την σελίδα το agioritikovima.gr

ΕΡΩΤΗΣΙΣ: Ποια ήταν η στιγμή, που καταλάβατε ότι εκτελών την έκτρωση, φονεύετε το ανθρώπινον ον;

ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ: Είμαι ιατρός, γνωρίζω τις πράξεις μου, είμαι ένοχος δι’ όλες τις φρικαλεότητες που έκανα εργαζόμενος ως γυναικολόγος και είμαι υποχρεωμένος να μαρτυρήσω, να αφυπνίσω, να προειδοποιήσω ότι η διακοπή της εγκυμοσύνης ουσιαστικώς είναι φόνος του αγεννήτου ανυπεράσπιστου παιδιού. Εις τις οριζόμενες υποχρεώσεις της εργασίας μου ήσαν και οι νόμιμες αμβλώσεις. Τότε δεν εγνώριζα ότι πράττω φόνο, τώρα, όμως, υποστηρίζω και γνωρίζω ότι η αμαρτία μου ενώπιον του Θεού είναι μεγάλη. Εις το Πανεπιστήμιον εδιδάχθηκα ότι το παιδί είναι ζωντανόν, μόλις γεννηθή με το πρώτον του κλάμα. Προ του κλάματος υπάρχει μόνον ως ένα των οργάνων της μητέρας του: ως ένα δόντι, ως ένα νεφρό, ως η σκωληκοειδής απόφυσις.

Έκανα από 48.000 έως 62.000 εκτρώσεις! Αυτό είναι ως να έχω εξαφανίσει μία ολόκληρη πόλη. Το Βελιγράδι έχει τόσα νοσοκομεία και αρκετές ιδιωτικές κλινικές, ένθα γίνονται οι εκτρώσεις! Εις τα τέλη της δεκαετίας του ’80 ενεφανίσθη το υπερηχογράφημα με την διαγνωστική του δυνατότητα και μου έφερε πολλές εκπλήξεις. Είδα το έμβρυο, τους κτύπους της καρδιάς του, τις κινήσεις, το άνοιγμα του στόματος του˙ εις τα μεγαλύτερα έμβρυα παρετήρησα το «πιπίλισμα» του αντίχειρος˙ το έμβρυο εσκέπτετο και ησθάνετο, διότι αντέδρα στους βαθείς διαπεραστικούς ήχους επιταχύνων τις κινήσεις του. Και ύστερα από 4-5 λεπτά, όσον διαρκεί η άμβλωση, το έμβρυο αυτό, αυτό το ίδιο, ανθρώπινο ον, κείται τεμαχισμένο μεταξύ των εργαλείων στο τραπέζι.

ΕΡΩΤΗΣΙΣ: Πότε επαύσατε να κάνετε εκτρώσεις;

ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ: Αυτό που θα σας διηγηθώ τώρα, είναι οχληρό και πάρα πολύ επίπονο, αλλά δεν είναι δυνατό να ωραιοποιούμε κάτι, το οποίον αφ’ εαυτού είναι φρικτόν. Προς θλίψη και δυστυχία μου το 1988 έκανα την άβλωση εις μία προχωρημένη εγκυμοσύνη των 4,5 μηνών. Κατά την διάρκεια αυτής της εγχειρήσεως, της οποίας τις λεπτομέρειες δεν ημπορώ να περιγράψω άνευ ταραχής, φρικιών ανεκάλυψα τον φονέα εντός μου. Μία εγχείρηση, η οποία έπρεπε να είναι μία πράξη ρουτίνας, μετετράπη εις ένα πραγματικό εφιάλτη. Με την πρώτη κίνηση του θλάστου έβγαλα το χεράκι και το έρριξα επάνω στο τραπέζι των εργαλείων. Ιδού – το νεύρον του χεριου έπεσεν στην άκρη της κομπρέσσας βρεγμένης με το ιώδιο. Το ιώδιο ερέθισε το νεύρο και το μικρούλικο χεράκι άρχισε να συσπάται. Με την επόμενη κίνηση έβγαλα το πόδι. Και συνέβη το ίδιο – τώρα έτρεμε και εσυσπάτο το πόδι. Κάτι όμοιον δεν μου είχε συμβή ποτέ πριν˙ ύστερα προσεπάθησα με τον θλάστη να συλλάβω και την καρδιά, η οποία ακόμη εκτύπα και υπό τον θλάστη έκανε σπασμούς ολοέν και αργότερον… και αργότερον και επί τέλους έπαυσε.

Τότε εσυνειδητοποίησα ότι έπραξα φόνο, ότι εθανάτωσα τον άνθρωπο. Η γυναίκα αιμορραγεί πολύ, η ζωή της εκινδύνευε. Προσηυχήθηκα: «Κύριε, βοήθησε με να σώσω αυτήν την γυναίκα και τιμώρησε εμένα!». Έκτοτε ποτέ μου δεν επανέλαβα όμοια πράξη. Έτυχε η νέα μου γνώση να συμπίπτη με την άποψη της Εκκλησίας – ότι το έμβρυο είναι ζωντανόν ήδη από την σύλληψη του, δηλαδή από την στιγμή της γονιμοποιήσεως του ωαρίου.

Η ενδομήτρια παιδοκτονία είναι πολύ μεγαλύτερη και βαρύτερη αμαρτία από τον απλούν φόνον, επειδή το έμβρυο εντός της μήτρας είναι αδύναμο να αμυνθή, ενώ δεν πταίει για τίποτε˙ μόνον εκείνο είναι άνευ του προσωπικού πταίσματος εις όλον το ανθρώπινο γένος, διότι δεν εγεννήθη καν.

ΕΡΩΤΗΣΙΣ: Διά το πως θα χρησιμοποιηθούν τα έμβρυα, τα εκτρωθέντα κατά την διακοπή της εγκυμοσύνης —τόσο την φυσική όσον και την τεχνητώς προκαλούμενη— δεν χρειάζεται η άδεια της μητέρας του εμβρύου; Ποια είναι η τύχη αυτών των τεμαχισμένων μικροσκοπικών σωμάτων;

ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ: Σπανίως διερωτάται κανείς, τι συμβαίνει με αυτά τα έμβρυα εις τα νοσοκομεία μας. Εις την χώρα μας κανείς δεν ανακοινώνει και δεν δημοσιεύει πληροφορίες αυτού του είδους. Δεν υπάρχουν οι κατάλληλες βάσεις για την επιστημονικο-ερευνητική εργασία και για την χρήση αυτών των εμβρύων στην φαρμακευτική βιομηχανία, διότι αυτό είναι εξαιρετικώς δαπανηρό. Και προς το παρόν, όσον γνωρίζω, δεν υπάρχουν καν οι συνθήκες για την εμπορευματοποίηση. Εις ημάς αυτά τα έμβρυα αντιμετωπίζονται ως ιατρικό απόβλητο. Εναποτίθενται εις τους μαύρους σάκκους, μαζί με τα λοιπά όργανα τα απομείναντα από διαφόρους εγχειρήσεις στους ενήλικες ασθενείς και καίγονται όλα ως απόβλητα.

Ως κοινωνία είμεθα υποχρεωμένοι να προστατεύουμε το παιδί ιατρικώς, ηθικώς, δικαστικώς και νομικώς, διότι πρέπει να έχη όλα τα δικαιώματα, τα οποία έχει ένας ενήλικας. Αυτό είναι το καθήκον μας προς όλα τα μέλη της κοινωνίας μας.

ΕΡΩΤΗΣΙΣ: Υπάρχει η ακριβής στατιστική πληροφορία περί του αριθμού των διαπραττομένων εκτρώσεων εις την Σερβία;

ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ: Είναι αδύνατον να υπάρχη ένα τέτοιο είδος της στατιστικής και όλες οι σχετικές πληροφορίες είναι ψευδείς. Η μία στατιστική μας ενημερώνει ότι έχομε 120.000 αμβλώσεις τον χρόνο, η άλλη στατιστική μας ενημερώνει ότι αυτός ο αριθμός είναι πολλαπλάσιος – 420.000 αμβλώσεις τον χρόνο. Εγώ θεωρώ ότι εις ένα γεννημένο παιδί αντιστοιχούν 25 αμβλώσεις.

ΕΡΩΤΗΣΙΣ: Τι άποψη έχετε για το ζήτημα της αντισυλλήψεως;

ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ: Η αντισύλληψη σημαίνει το πράττειν εναντίον της συλλήψεως. Την ταξινομώ σε τρία είδη: Το πρώτο είδος είναι η εγκράτεια και είναι επιτετραμμένο˙ το δεύτερο είδος είναι η ικανοποίηση της ορμής άνευ εκσπερματώσεως και δεν είναι επιτετραμμένο˙ το τρίτον είδος είναι σατανικό και δίδει την δυνατότητα της εφαρμογής μιας ολοκλήρου σειράς στην ουσία αμβλωτικών μέσων….

Υπάρχουν πολλές απληροφόρητες γυναίκες, οι οποίες αφελώς υιοθετούν την κοινή ανεύθυνη στάση απέναντι στο ζήτημα αυτό. Είδατε τα μέσα ενημερώσεως, τα γυναικεία περιοδικά, τις εκπομπές – και ακούσατε κάπου η ποτέ κανένα λόγο εναντίον των εκτρώσεων, των αντισυλληπτικών μέσων και της εξωσωματικής γονιμοποιήσεως;

ΕΡΩΤΗΣΙΣ: Τι είναι η εξωσωματική γονιμοποίηση;

ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ: Το έχω κάνει και αυτό. Υποστηρίζω ότι η εξωσωματική γονιμοποίηση είναι κακό. Γονιμοποιούνται περισσότερα ωάρια, ενίοτε 10, 20 και παραπάνω, γίνεται διαφοροποίηση και θανατώνεται πάν περισσευούμενο έμβρυο, για να διευκολυνθή η επιβίωση το πολύ τριών εμβρύων. Εάν ληφθούν περισσότερα από τα τρία, τότε είναι ανάγκη να μειώσουμε τον αριθμό των, διότι η μήτρα δεν θα αντείχε την κυοφορία.

(Μετάφραση από τα σερβικά: Μίλιτσα Βέσκωφ).

Επικοινωνία

Διεύθυνση Μεγάλου Ναού: Δανάης 1, Έγκωμη,
2408, Λευκωσία
Διεύθυνση Μικρού Ναού: Αγίου Νικολάου 1, Έγκωμη, 2408, Λευκωσία
Τηλέφωνο: 22355300
Fax: 22590969
Email: agiosnikolaosengomis

@gmail.com

Announcement

Church of Saint Nicolaos in Engomi is open daily from 8:30 am to 12:00 noon, from 5:00 to 8:00 pm and the hours of Liturgical services. For more information contact us on: agiosnikolaosengomis@gmail.com