O Άγιος Σπυρίδωνας γεννήθηκε το 270 μ.Χ. στην κοινότητα Άσσιας, ένα χωριό της κεντρικής Μεσαορίας στην επαρχία Αμμοχώστου. Προερχόταν από αγροτική οικογένεια, η οποία, επειδή είχε την οικονομική ευχέρεια φρόντισε να του μάθει τα στοιχειώδη γράμματα. Αυτό όμως που πλουσιοπάροχα έλαβε από τους γονείς του ήταν η ευλάβεια προς τον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό. Ο Σπυρίδωνας νυμφεύθηκε μία ευσεβή γυναίκα, με την οποία έφερε στον κόσμο παιδιά. Μεταξύ αυτών και την Ειρήνη. Η σύζυγός του, όμως, κοιμήθηκε νωρίς, γι'αυτό και ο Άγιος ανέ-λαβε την ανατροφή των παιδιών του εξολοκλήρου.
Μετά το θάνατο της συζύγου οι οικείοι του τον προέτρεψαν να γίνει λειτουργός του Κυρίου. Πράγματι, ο Σπυρίδωνας αποδέχτηκε να χειροτονηθεί ιερέας και από τότε συνέχισε τον πνευματικό του αγώνα, υπηρε-τώντας το λαό του Θεού. Το μέγεθος της προσωπικότητάς του, και της παρρησίας προς το Θεό, διαφαινόταν από τα χαρίσματά του να θερα-πεύει ασθενείς και να εκδιώκει δαιμόνια εν ονόματι του Ιησού Χριστού. Με τον ίδιο ζήλο συνέχισε και όταν ανέλαβε να υπηρετήσει την Εκκλησία ως Επίσκοπος Τριμυθούντος.
Κατά τους απηνείς διωγμούς του Μαξιμιανού εξορίστηκε στα κατανα-γκαστικά έργα της Κιλικίας. Μακριά από την έδρα του παρέμεινε ωσότου ανέλαβε τα ηνία της Αυτοκρατορίας ο Μέγας Κωνσταντίνος. Η Σύνοδος συγκλήθηκε στη Νίκαια το 325, για να αντιμετωπίσει την παναίρεση του Αρείου. Η εν λόγω αίρεση συνόψιζε όλα σχεδόν τα μέχρι τότε αντιτριαδικά ρεύματα. Εν συντομία, ο Άρειος ήθελε να διασφαλίσει, στη διδασκαλία του, τη Μοναρχία του Θεού Πατέρα, ουσιαστικά της Μονάδας. Έτσι, λόγω των θεολογικών του προϋποθέσεων, κατασκεύασε μία θεωρία, συμπλέκοντας ένα άτεγκτο μονοθεϊσμό με ένα συγκαλυμμένο πολυθεϊσμό και παράλληλα εισήγαγε μέσα στην Αγία Τριάδα τη χρονικότητα και τη λογικοκρατία. Μοιραία, λοιπόν, κατέληξε να υποστηρίζει ότι μόνο ο Θεός Πατέρας είναι κατά φύση Θεός και άκτιστος, ενώ ο Υιός είναι μεν Θεός, αλλά κτιστός και κατά χάρη.
Σύμφωνα με την Παράδοση, κατά τη διάρκεια της Συνόδου, και ενώ οι αιρεσιάρχες επιχειρούσαν να επιβάλουν τις πλάνες τους, ο άγιος Σπυρίδωνας ύψωσε το ανάστημά του και ενώπιον όλων είπε πως ο εν Τριάδι Θεός (Πατήρ, Υιός και Άγιο Πνεύμα) είναι Ένας. Και για να δείξει ότι πραγματικά έτσι είναι, πήρε ένα κεραμίδι και είπε: "Εις το όνομα του Πατρός", και από αυτό προήλθε φωτιά, "και του Υιού", έρευσε νερό, "και του Αγίου Πνεύματος", παρέμεινε στα χέρια του το χώμα. Το σημείο αυτό της Χάρης του Θεού κονιορτοποίησε τις κούφιες ρητορείες και τα ψευδοφιλοσοφήματα των ετεροδόξων, και ταυτόχρονα επικύρωσε την διδασκαλία των αγίων Πατέρων της Συνόδου, όπως π.χ. του Αθανασίου του Μεγάλου, ότι ο Υιός και Λόγος του Θεού -και το Πανάγιο Πνεύμα- είναι πρόσωπο ομοούσιο με τον Πατέρα.
Η ζωή του αγίου Σπυρίδωνα ήταν γεμάτη από δοκιμασίες. Ο θάνατος της κόρης του Ειρήνης ήταν από τα πιο θλιβερά περιστατικά στη ζωή του. Ωστόσο, ο μεγάλος αυτός Άγιος, υπέμεινε την θλίψη με πίστη και ελπίδα στο Θεό. Λίγο αργότερα, μια γυναίκα ζήτησε από τον Άγιο ένα κόσμημα που είχε δώσει στην Ειρήνη να το φυλάξει. Ο Άγιος, αφού δεν μπόρεσε να το βρει, προσευχήθηκε και έσκυψε πάνω στον τάφο της κόρης του, για να τον πληροφορήσει πού το είχε φυλάξει. Πράγματι, η Ειρήνη του μίλησε και του εξήγησε σε ποιο μέρος του σπιτιού βρισκόταν το κόσμημα. Τότε ο άγιος Σπυρίδωνας αποκρίθηκε στην κόρη του λέγοντάς της να κοιμηθεί ήσυχα μέχρι την ημέρα της κοινής ανάστασης των ανθρώπων.
Ο Άγιος Σπυρίδωνας κοιμήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου, στα μέσα του 4ου αιώνα. Το σεπτό του σκήνωμα φυλασσόταν στην Τριμυθούντα, μέχρι την εποχή που άρχισαν οι επιδρομές των Σαρακηνών στην Κύπρο, οπότε, το 691, μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη για προστασία. Στην Βασιλεύουσα φυλασσόταν έως την Άλωση. Τότε ο ιερέας Γεώργιος Καλοχαιρέτης μετέφερε το άφθαρτο σκήνωμα του Αγίου Σπυρίδωνος σε μία κοινότητα, πλησίον της Άρτας και από εκεί στην Κέρκυρα, όπου τιμάται ως ο προστάτης και πολιούχος του νησιού.
Πηγή: http://www.churchofcyprus.org.cy/article.php?articleID=1864