Ἄλλοι τούς ὀνόμασαν «ἀόρατους ἀσκητές», ἄλλοι «γυμνούς ἀσκητές», ἄλλοι «μυστικούς γέροντες», ἄλλοι πάλι «ἀφανεῖς ἀναχωρητές».   Πρόκειται γιά ὁμάδα ἀσκητῶν, οἱ ὁποῖοι εἶναι ἑφτά, κάτ΄ ἄλλους δώδεκα καί κατ΄ ἄλλους δέκα, οἱ ὁποῖοι διατρίβουν στίς ἐρημικότερες περιοχές τῆς ἀθωνικῆς ἐρήμου καί εἶναι ἀόρατοι ἀπό τά μάτια τῶν ἀνθρώπων.   Ἐμφανίζονται μόνο σ΄ ὅποιον αὐτοί θέλουν ὡς ἐπί τό πλεῖστον ἁπλό καί ἀπονήρευτο μοναχό ἤ καί σέ εὐσεβῆ καί εὐλαβῆ προσκυνητή πού ἔχει καθαρό καί χριστιανικό βίο.  

Ἐδῶ πρέπει νά μεταφέρω κάποια ὑποσημείωση ἑνός σύγχρονου συγγραφέα μοναχοῦ (Ἀπό τό βιβλίο τοῦ μοναχοῦ Ἰωσήφ Διονυσιάτου «Ὁ Γέρων Ἀρσένιος ὁ Σπηλαιώτης», 2002) περί τῶν μυστηριωδῶν αὐτῶν ἀσκητῶν πού τήν βρῆκα τήν πιό κατάλληλη σέ περιεκτικότητα καί περιγραφή καί τήν πιό σύντομη γιά τό θέμα αὐτό: «Γυμνοί ἀσκητές:   Κατά τήν μακραίωνη ἱστορία τοῦ Ἁγίου Ὅρους ὑπάρχει ἡ ἑξῆς παράδοσις. Μία ὁμάδα ἀσκητῶν τόν ἀριθμόν...ἑπτά (κατ΄ ἄλλους δώδεκα), ζοῦν μέ ἄκρα ἄσκηση, μέ μοναδικό ἔργο τήν ἀδιάλειπτη προσευχή ὑπέρ ὅλου τοῦ κόσμου. Ἔχουν λάβει εἰδική χάρη ἀπό τόν Κύριο νά ζοῦν ἄοικοι καί γυμνοί καί νά εἶναι ἀόρατοι ἀπό τούς ὀφθαλμούς τῶν ἀνθρώπων».  

Ἡ φήμη τῶν ἀσκητῶν...αὐτῶν, μᾶλλον ἡ παράδοση αὐτή διασώζεται τά τελευταία διακόσια χρόνια τουλάχιστον καί μεταφέρεται ἀπό γενιά σέ γενιά στόν ἁγιορείτικο μοναχισμό καί ἰδίως τόν ἀσκητισμό, καί ὄχι μόνο ἀλλά καί σέ ὁλόκληρη τήν ὀρθοδοξία… Συζήτησα μέ πολλούς ἁγιορεῖτες Γέροντες, Σκητιῶτες, Κοινοβιότες, Κελλιῶτες, Ἐρημίτες γιά τό θέμα αὐτό, δηλαδή τήν ὕπαρξη καί σήμερα τῶν ἀοράτων γυμνῶν ἀσκητῶν καί βρῆκα πολλούς νά πιστεύουν ὅτι ὑπάρχουν καί σήμερα τέτοιοι ἐρημίτες.