Έχομε ανάγκη να αναπτυσσόμεθα. Αυτή η ανάπτυξη συνδέεται με πόνους και βάσανα. Όμως όσο παράξενο και να φαίνεται, τα βάσανα είναι επιτακτικά για τη διατήρηση της ζωής που δημιουργήθηκε από το μηδέν. Εάν τα ζώα δεν αισθάνονταν πείνα δεν θα έκαναν καμία προσπάθεια προς εύρεση τροφής αλλά απλώς θα παρέμεναν καταγής περιμένοντας το θάνατο. […]
Κανένας δεν μπορεί να ξεφύγει τις θλίψεις αν θέλει να γεννηθεί σε μια νέα ζωή εν Θεώ, εάν θέλομε να μεταμορφώσουμε το φυσικό μας σώμα σε πνευματικό σώμα. […]
Ένα πράγμα όμως είναι πέρα από κάθε αμφιβολία, ότι θα έλθει ώρα που όλες οι δοκιμασίες και οι ταραχές θα εξαφανιστούν στο παρελθόν. Τότε θα δούμε ότι οι πιο οδυνηρές περίοδοι της ζωής μας ήταν οι πιο καρποφόρες και θα μας συνοδεύουν πέρα από τα όρια αυτού του κόσμου και θα γίνουν θεμέλια της βασιλείας «μη σαλευόμενα».
Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ. Απόσπασμα από το βιβλίο "Οψόμεθα τον Θεόν καθώς εστι"