«Κύριε θέλω ν’ αγαπώ και να συγχωρώ όλους. Έτσι θα μπορώ να ελπίζω ότι μια μέρα θα Σε δω χωρίς ντροπή».
Πρέπει να μάθουμε να αποδεχόμαστε όλα τα πράγματα και τους άλλους όπως είναι. Δεν σημαίνει ότι ό,τι δεν μας αρέσει, δεν πρέπει να αρέσει και στους άλλους. Ο Θεός μας έπλασε ελεύθερους. Ελεύθερους να διαλέξουμε, να επιλέξουμε. Αυτό όμως πρέπει να μας μάθει να αποδεχόμαστε τη διαφορετικότητα των άλλων και να μας ενώνει με τους άλλους Και αυτό μπορεί να γίνει μόνο με την αγάπη.
Ο καθένας έχει τη διαφορετικότητά του. Τι είπε ο Χριστός «Έτσι» λέει «θα καταλάβουν όλοι ότι είστε μαθητές μου, αν έχετε αγάπη μεταξύ σας». Δεν είπε «Θα καταλάβουν όλοι ότι είστε μαθητές μου αν ακούτε όλοι την ίδια μουσική, αν έχετε όλοι τις ακριβώς απόψεις, αν ζείτε με τον ίδιο τρόπο». Ο καθένας ζει με τον τρόπο του και το χαρακτήρα του. Ακόμα και μέσα στη Θεία Λειτουργία ο καθένας την βιώνει διαφορετικά. Αλλά όλοι εκείνη τη στιγμή νιώθουμε αγάπη. Και αυτό είναι το πιο δύσκολο. Να κρατήσουμε τη ν αγάπη.
Εσείς αγαπάτε; Έχετε κάποια άτομα στο μυαλό σας που αγαπάτε (τους γονείς σας, τους φίλους, την οικογένεια σας). Είναι δύσκολο να πούμε όμως σε κάποιο «Σ’ αγαπώ». Να ξεχωρίζουμε δηλαδή το «Σ’ αγαπώ» από το «Σ΄ έχω ανάγκη». Είναι βασικό να λέμε «Σ’ έχω ανάγκη γιατί σ’ αγαπώ» και όχι «Σ’ αγαπώ γιατί σ’ έχω ανάγκη». Έτσι δεν τους αγαπάμε. Αγαπώ θα πει ότι θέλω την προκοπή του άλλου ακόμα κι αν αυτό δεν με συμφέρει. «Μα θα φύγει, θα μου λείψει, δεν θα τον βλέπω». Έτσι είναι όταν αγαπάς κάποιον, τον βάζεις πάνω από σένα, θέλεις πρώτα το καλό του και μετά το δικό σου.
Και με το Θεό τι γίνεται; Ακόμα κι όταν αμαρτάνουμε. Εσείς πως νιώθετε το Θεό απέναντι σας. Κάποιοι λένε ότι λυπάται, θυμώνει. Αν ρωτήσεις όμως ένα άγιο θα σου πει ότι νιώθει το Θεό να τον αγκαλιάζει πιο θερμά, πιο ζεστά γιατί τότε είναι που τον έχουμε περισσότερο ανάγκη, τότε είναι που θέλουμε να μας δείξει την αγάπη του.
Γιατί ο Θεός αγαπά κάθε πλάσμα του, σε κάθε φάση της ζωής του. Και όταν πέφτουμε και όταν κάνουμε λάθη (όπως τον άσωτο ή τη πόρνη). Έχουμε και τότε αξία όχι επειδή είμαστε καλοί ή κακοί αλλά γιατί είμαστε δημιουργήματα της αγάπης του. Όλη μας η ζωή είναι μια πορεία στην οποία παλεύουμε και αγωνιζόμαστε. Δεν θα κριθούμε από ένα στιγμιότυπο της ζωής μας αλλά από τη συνολική προσπάθεια μας. Σαν ένα πίνακα. Δεν μας συγκρίνει μεταξύ μας αλλά αγαπά τον καθένα τελείως προσωπικά. Και μας αγαπά γιατί ξέρει ότι είμαστε άνθρωποι που προσπαθούμε να φτάσουμε στο καθ’ ομοίωση, να του μοιάσουμε, να πάρουμε αγάπη από την αγάπη του, φως από το φως του.
Και ν’ αγαπάμε ακόμα και αυτούς που δεν συμπαθούμε ή μας πόνεσαν στο παρελθόν. Δεν υπάρχει κανένας που να αξίζει τον κόπο να μισήσουμε. Όποιος κι αν σου έκανε κακό, αν ψάξεις τη ζωή του, τα κίνητρα του, την παιδική του ηλικία, γιατί έφτασε σε αυτό το σημείο θα δεις ότι κάτι άλλο τον οδήγησε εδώ, και έτσι δεν θα μπορείς να τον μισήσεις.
Ακόμα και ο Χριστός, στον οποίο λέμε ότι θέλουμε να μοιάσουμε συγχώρεσε και αγάπησε τους «εχθρούς» του. Ήρθε στη γη σταυρώθηκε, πόνεσε, βασανίστηκε όμως τι είπε πριν πεθάνει «Πατέρα άφες αυτοίς ου γαρ οίδασι τι ποιούσι» («Πατέρα συγχώρεσε τους γιατί δεν γνωρίζουν τι κάνουν»). Ακόμα και τότε τους δικαιολογούσε. Ενώ κάποιοι ακόμα λένε πως περίμενε και τον Ιούδα ενώ ήταν στο σταυρό για να τον συγχωρέσει.
Κανένας δεν είναι από τη φύση του κακός. Ο Θεός μας έπλασε αγνούς, καθαρούς. Ακόμα και η ψυχολογία υποστηρίζει ότι «Δεν υπάρχουν καλοί και κακοί άνθρωποι, υπάρχουν καλές και κακές πράξεις». Είναι τα ερεθίσματα που έχουμε στη ζωή μας που διαμορφώνουν το χαρακτήρα μας.
Όταν αγαπάς όπως είπαμε αφήνεις τον άλλον ελεύθερο. Ελεύθερο να επιλέξει. Αυτό κάνει ο Θεός και με μας. Μας έδωσες την ελευθερία μας. Και πόσο δύσκολο είναι να το καταφέρουμε. Βάζουμε όμως τον εγωισμό μας και τα θέλω μας πάνω από τους άλλους. Αγάπη όμως δεν είναι να δίνουμε τα πάντα στους άλλους, αγάπη είναι να δίνουμε τα πάντα και να μην περιμένουμε τίποτα ως αντάλλαγμα. Γι’ αυτό πληγωνόμαστε γιατί περιμένουμε την ανταπόδοσης της ανταπόκρισης. Δεν λέω ότι πρέπει να γίνουμε απαθής σε κάθε είδους καταστάσεις. Αλλά όταν πονάμε τόσο είναι γιατί δεν έχουμε νιώσει ακόμα αγαπημένοι από το Θεό. Γιατί ο Θεός είναι εδώ καθημερινά και μας αγαπά, μας περιμένει. Και όταν νιώσουμε αυτή τη χαρά, τότε θα είμαστε χορτάτοι.
Και δεν μας ζητά τίποτα παράλογο. Λέει «Αγαπήσεις τον πλησίον, ως σεαυτόν». Δηλαδή ν’ αγαπήσεις τον άλλον όπως αγαπάς τον εαυτόν σου. Γιατί το λέει έτσι; Δεν είναι σαν να καλλιεργεί τον εγωισμό μέσα μας; Εδώ μιλά για τον εαυτό μας όπως τον έπλασε ο Θεός, αγνό χωρίς κακία και εγωισμό. Αυτό έρχεται με τα ερεθίσματα που έχουμε. Και έτσι πρέπει πρώτα ν΄ αγαπήσεις τον εαυτό σου και μαζί με αυτόν «τον πλησίον σου», δηλαδή τους άλλους.
Όπως και ο Άγιος Αγάπιος, που πωλούσε τον εαυτό του στις οικογένειες που γνώριζε ότι έχουν προβλήματα. Εκεί αφού έμενα μαζί τους για μεγάλο χρονικό διάστημα βοηθώντας τους να ανακτήσουν τους θεσμούς τους και να θεραπεύσουν τις πληγές τους, τους απεκάλυπτε ποιος πραγματικά ήταν. Τους επέστρεφε τα λεφτά τους και έφευγε για την επόμενη οικογένεια. Έτσι έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του μέχρι το θάνατο του. Υπέτασσε δηλαδή τα θέλω του για το καλό των άλλων, σε όλη του τη ζωή.
Όταν αγαπάς δεν πονάς.
Χαίρεσαι.
Πονάς μόνο όταν προσδοκάς
Ανταπόδοση και δεν την λαμβάνεις.
Μάθε ν’ αγαπάς σαν το Θεό
Χωρίς απαίτηση ανταπόκρισης.
Για να μην υποφέρεις.
Βασισμένο σε ομιλία του πατρός Αντρέα Κονάνου "Αγάπη για πάντα" από τη ραδιοφωνική εκπομπή "Αθέατα περάσματα"