Η συμπεριφορά προς τον πλησίον.
(Ματθαίου κεφ. ζ' στίχοι 1-6)
| «Μη κρίνετε, ίνα μη κριθήτε. Εν ω γαρ κρίματι κρίνετε κριθήσεσθε, και εν ώ μέτρω μετρείτε μετρηθήσεται ύμίν. Τι δε βλέπεις το κόρφος το εν τω οφθαλμώ του αδελφού σου, την δε εν τω σω οφθαλμω δοκόν ου κατανοείς; η πώς ερείς τω αδελφω σου, άφες εκβάλω το κάρφος από του οφθαλμού σου, Και ιδού η δοκός η εν τω οφθαλμώ σου; υποκριτά, έκβαλε πρώτον την δοκόν εκ του οφθαλμού σου, Και τότε διαβλέψεις έκβαλείν το κάρφος εκ του οφθαλμού του αδελφού σου. Μη δώτε το άγιον τοις κυσί μηδέ βάλητε τους μαργαρίτας υμών έμπροσθεν των χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αυτούς εν τοίς ποσίν αυτών και στραφέντες ρήξωσιν υμάς». | Μην κατακρίνετε, για να μην κατακριθείτε, γιατί με το κριτήριο που κρίνετε, θα κριθείτε και με το μέτρο που μετράτε, θα μετρηθείτε. Γιατί βλέπεις το σαριδάκι (αγκίδα) που είναι στο μάτι του αδελφού σου, ενώ το δοκάρι που είναι στο μάτι σου δεν το παρατηρείς; η πώς θα πεις στον αδελφό σου; Άφησε με να σου βγάλω το σαριδάκι από το μάτι σου, όταν εσύ έχεις ολόκληρο δοκάρι στο δικό σου μάτι; Υποκριτή, βγάλε πρώτα από το δικό σου μάτι το δοκάρι και τότε θα δεις καθαρά να βγάλεις το σαριδάκι από το μάτι του αδελφού σου. Μη ρίχνετε το άγιο στα σκυλιά και μην πετάτε στους χοίρους τα μαργαριτάρια σας, μήπως και τα καταπατήσουν με τα πόδια τους και έπειτα γυρίσουν και ξεσχίσουν και σας τους ίδιους. |
Β' ΑΝΑΛΥΣΗ - ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ
1. Ο Κύριος μας διδάσκει πως δεν πρέπει να κατακρίνουμε, τους άλλους ανθρώπους. Είναι μια κακιά συνήθεια και μεγάλη αμαρτία. Όταν κατακρίνουμε τον άλλο άνθρωπο δείχνουμε, πως μέσα μας δεν έχουμε αγάπη. Είμαστε σκληροί και αυστηροί στους άλλους και ξεχνάμε τα δικά μας ελαττώματα.
2. Αυτό που ξεχνάμε εμείς μας θυμίζει ο Κύριος. Μας λέγει ότι αυτός που κατακρίνει τον άλλον, πρέπει να ξέρει ότι θα κριθεί με το ίδιο μέτρο. Εδώ πρέπει να προσέξουμε πολύ. Είναι εύκολο σ' ένα παιδί να κοροϊδεύει να κατακρίνει ένα άλλο. Η διαγωγή όμως αυτή δεν είναι καλή και έρχεται σε αντίθεση με τη διδασκαλία του Ευαγγελίου. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι άλλοι άνθρωποι είναι οι αδελφοί μας. Δεν μπορούμε λοιπόν με ευκολία να καταδικάζουμε τους άλλους και εμείς να γελάμε η και να χαιρόμαστε.
3. Επίσης δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι εμείς είμαστε αναρμόδιοι για να κατακρίνουμε τους συνανθρώπους μας. Ο μόνος που έχει δικαίωμα να κρίνει τους ανθρώπους είναι ο αναμάρτητος Θεός. Και όμως ξέρουμε πως ο Κύριος ήλθε στον κόσμο για να μας σώσει και όχι να μας κρίνει και να μας καταδικάσει. Ο Κύριος είναι ο καλός Σαμαρείτης που θεραπεύει τις πληγές της αμαρτίας μας. Είναι ο Καλός Ποιμένας που τρέχει να βρει το χαμένο πρόβατο και να το κουβαλήσει στους ώμους του με χαρά και να το φέρει στη μάντρα, δηλαδή, στην Αγία Εκκλησία του.
Γ' ΔΙΔΑΓΜΑ: «Μη κρίνετε ίνα μη κριθείτε»
Α' ΚΕΙΜΕΝΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ
«Κύριε και Δέσποτα της ζωής μου, σε παρακαλώ μη μου δίνεις πνεύμα τεμπελιάς, περιέργειας, υπερηφάνειας και αισχρολογίας. Χάρισε μου, σε παρακαλώ, πνεύμα σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, υπομονής και αγάπης. Ναι, Κύριε, συ που είσαι ο Βασιλέας μου, δίνε μου την ευκαιρία να βλέπω τα δικά μου αμαρτήματα και να μην κατακρίνω τον αδελφό μου. Γιατί εσύ είσαι ο ευλογητός Κύριος στους απέραντους αιώνες των αιώνων. Αμήν» (Ευχή της Εκκλησίας από την Ακολουθία του Μεγάλου Αποδείπνου).
Ε' ΑΣΚΗΣΕΙΣ - ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ
1. Γιατί δεν πρέπει να κατακρίνουμε τους συνανθρώπους μας;
2. τι δείχνει εκείνος, που κατακρίνει;
3. Πώς μπορούμε να αποφύγουμε την κατάκριση;