Η ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ ΤΟΥ ΕΝΟΣ!
Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΩΝ ΔΕΚΑ ΛΕΠΡΩΝ
(Σκοπός: Νά τονίσουμε με ἱδιαίτερο τρόπο στά παιδιά την ἀξία τῆς εὐγνωμοσύνης πρός τόν Θεό καί πρός τούς ἀνθρώπους).
Βοήθημα: ΚΗΠΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ
Α΄. Ἁγιογραφική ἀφήγηση
Πεζοπορώντας, ὁ Κύριός μας ᾿Ιησοῦς Χριστός, ἀπό τή Γαλιλαία γιά τά ῾Ιεροσόλυμα, πλησίαζε σέ κάποιο χωριό τῆς Σαμάρειας. Πρίν φθάσει ὅμως, ἔξω ἐκεῖ στά χωράφια, ἀκούστηκε ἀπό μακριά σπαρακτική κραυγή!
—«᾿Ιησοῦ ᾿Επιστάτα, ἐλέησον ἡμᾶς»! (Ἰησοῦ Κύριε, ἐλέησέ μας καί θεράπευσέ μας.)
Φαινόταν, ὅτι δέν ἦταν ἑνός μονάχα ἀνθρώπου ἡ κραυγή αὐτή. ῏Ηταν ἀπό πολλούς· Πόσους; δύο; τρεῖς; πέντε;...
῾Η εὐαίσθητη καρδιά τοῦ Κυρίου μας, τάχυνε τά βήματα πρός τό μέρος τῆς ἀγωνίας. Οἱ Μαθητές Του, Τόν ἀκολουθοῦν! Διδάσκονται κοντά Του νά τρέχουν πρός τούς πονεμένους. ᾿Εν τῷ μεταξύ οἱ κραυγές συνεχίζονται·
—᾿Ιησοῦ, Κύριε, δεῖξε καί σέ μᾶς τό ἔλεός Σου!...
Ποιά φριχτή, τραγική εἰκόνα, ἀντίκρυσαν μπροστά τους σέ λίγο! Δέκα δυστυχισμένοι ἄνδρες, μέ καταπληγωμένο τό σῶμα τους ἀπ᾿ ἄκρη σ᾿ ἄκρη, σαπισμένα δάχτυλα στά χέρια καί στά πόδια, μύτες - αὐτιά λυωμένα ἀπ᾿ τίς πληγές, σέρνονταν στά πόδια τοῦ ἐλεήμονα Χριστοῦ καί ἱκετευτικά παρακαλοῦσαν·
—«᾿Ιησοῦ ᾿Επιστάτα, ἐλέησον ἡμᾶς»!...
Ποιοί ἦσαν; Δέκα αἰχμάλωτοι, μιᾶς φοβερῆς καί ἀθεράπευτης, ἀρρώστιας, τῆς λέπρας! Δέκα λεπροί! ῏Ηταν ὑποχρεωμένοι ἀπό τό Νόμο νά ζοῦν μακριά ἀπ᾿ τούς ἀνθρώπους. Στίς ἐρημιές. Κι ἄν ἄκουγαν κάποια βήματα, ὄχι μόνο νά μήν πλησιάζουν, ἀλλά καί νά φωνάζουν δυνατά.
—«᾿Ακάθαρτος! ῎Η κτυποῦσαν κάποιο κρόταλο, ὥστε ν᾿ ἀλλάζει δρόμο ὁ διαβάτης! Μακριά, τούς ἄφηναν κάποιο σακκούλι μέ τρόφιμα οἱ δικοί τους κι ἔφευγαν. ᾿Αργότερα πήγαιναν ἐκεῖνοι νά τό πάρουν, ὥστε νά μήν ἀνταμώσουνε! Οἱ δυστυχισμένοι αὐτοί ἄνθρωποι! Ἀναγκάζονταν ν᾿ ἀνοίγουν καί μόνοι τους σιγά - σιγά, κάποιο λάκκο ἐκεῖ στήν ἐρημιά, γιά νά τούς θάψει κάποιος ἄλλος λεπρός, ὅταν θά πέθαιναν!...
Ὁ Κύριος ὅμως, μέ τούς Μαθητές Του προχωρεῖ πρός τό μέρος τους! Δέ φοβᾶται τή μεταδοτική ἀρρώστια! Στέκει κοντά τους! ῾Η ἐλπίδα σπιθοβολάει στήν καρδιά τους! ῎Εχουν πληροφορηθεῖ ὅτι ὁ Κύριος ἔχει θεραπεύσει πολλούς ἀρρώστους!...
῞Ομως! ἄκου - δές! Δέν τούς θεραπεύει! Τούς κοιτάει μόνο μέ καλωσύνη καί σάν νά τούς εἶχε κάνει ἤδη καλά, τούς λέει συμπερασματικά·
—Πηγαίνετε νά δείξετε τό σῶμα σας στούς ἱερεῖς!
῎Ετσι, ὅπως ἦταν, τούς ἔστειλε! Γιομάτους λέπρα!...
Μά, τί θαυμαστό! Τί πίστη εἶχαν οἱ ἄνθρωποι αὐτοί!
Κανείς δέν εἶπε - μά οὔτε σκέφθηκε! - ποῦ μᾶς στέλνει ἔτσι; Τί θά δείξουμε στούς ἱερεῖς; Τή λέπρα μας; ῎Ας μᾶς θεραπεύσει πρῶτα...
Τίποτε ἀπό αὐτά! Ξεκίνησαν μέ πίστη καί τή βεβαιότητα, ὅτι ὁ Κύριος ξέρει τί κάνει!
Καί, καθώς προχωροῦσαν, καθώς πήγαιναν, κι ἀφοῦ ἴσως κόντευαν νά φτάσουν στήν πόλη ἤ στό χωριό τους, νιώθουν! Βλέπουν... Θεέ μου, τί θαῦμα!... Βλέπουν τό σῶμα τους, νά καθαρίζεται ἀπό τίς φοβερές πληγές!... Καί μόνο;... Οὔτε σημάδια δέν ἄφησαν! Κανένα! Σῶμα, δέρμα, ὑγιέστατα! Τό δράμα τους εἶχε τελειώσει μέσα σέ λίγα λεπτά!
Ü Τί λέτε, παιδιά, ὅτι ἔκαναν οἱ λεπροί, ὅταν εἶδαν πώς θεραπεύτηκαν;
Δέν εἶχε ἀπομακρυνθεῖ πολύ ὁ Κύριος μέ τούς Μαθητές Του καί νά· ἕνας ἄνθρωπος, τρέχει πρός τό μέρος τους! Ποιός εἶναι; Τί θέλει; Δέν πρόλαβαν νά τόν ἀναγνωρίσουν καί πέφτει στά πόδια τοῦ Χριστοῦ! Ἀγκαλιάζει τ᾿ ἄχραντα πόδια καί τά καταφιλεῖ! Μέ δάκρυα χαρᾶς κι εὐγνωμοσύνης τά βρέχει! Θερμές δοξολογίες κι εὐχαριστίες τρέχουν ἀπό τό στόμα του! Καί ἦταν αὐτός, ἕνας Σαμαρείτης! πού δέ λογαριαζόταν γιά εὐσεβής ὅσο οἱ ἐννιά του σύντροφοι ᾿Ιουδαῖοι! Ποιός δέ συγκινήθηκε! καί ποιός δέν δοξολόγησε μαζί του τόν Κύριο γιά τά «θαυμάσιά» Του!
Καί τώρα, μιλάει ὁ Κύριος. Σάν τό ἀκριβότερο μύρο ἔφτασε στήν καρδιά τοῦ Θείου Εὐεργέτη ἡ εὐγνωμοσύνη τοῦ πρίν λεπροῦ Σαμαρείτη! ῞Ομως, ἡ φωνή Του εἶναι λυπημένη!
—«Οὐχί οἱ δέκα ἐκαθαρίσθησαν; οἱ δέ ἐννέα ποῦ;» (Δέν θεραπεύθηκαν καί οἱ δέκα, ποῦ εἶναι οἱ ἄλλοι ἐννιά;). Χάθηκαν; Δέν ἔνιωσαν τήν ἀνάγκη νά γυρίσουν πίσω νά εὐχαριστήσουν καί νά δοξάσουν τό Θεό; παρά μόνο αὐτός ὁ ξένος;
Καί αὐτόν τόν ξένο, τόν ἀλλοεθνῆ, μέ τήν εὐγνωμοσύνη, τόν κρίνει τώρα ἄξιο ὁ Κύριος, τῆς πιό μεγάλης δωρεᾶς!
—Σήκω! τοῦ λέει. «᾿Αναστάς, πορεύου· ἡ πίστις σου σέσωκέ σε». Πήγαινε. ῾Η πίστη σου σέ ἔχει σώσει! Δέν θεράπευσε μόνο τό σῶμα σου. Κάτι σπουδαιότερο! Σέ ἔφερε κοντά μου μέ τήν ἀγάπη καί τήν εὐγνωμοσύνη! Κοντά μου, θά βρεῖ καί ἡ ψυχή σου τήν ὑγεία καί τήν αἰώνια σωτηρία της!...
Β´. Γιά τήν Ὀρθόδοξη ζωή μας:
ÜΠοιᾶ μεγάλη ἀρετῆ ἐμφανίζει ὁ λεπρός Σαμαρείτης ;Τήν Εὐγνωμοσύνη!
α)Πόσο μᾶς ἀπογοήτευσε ἡ στάση τῶν ἐννέα λεπρῶν! ῎Αχ, γιατί νά μήν ἔχουν γυρίσει καί κεῖνοι μέ σεβασμό καί εὐγένεια, μέ γεμάτη τήν καρδιά τους ἀναγνώριση τῆς δωρεᾶς τοῦ Κυρίου, νά Τόν εὐχαριστήσουν; Γιατί νά φανοῦν τόσο.... Ἀγνώμονες;
Τόσο γρήγορα ξέχασαν, λοιπόν, τίς δυνατές καί θερμές, λίγο πρίν, παρακλήσεις τους γιά νά τούς ἐλεήσει ὁ Κύριος; Νά τούς θεραπεύσει; Καί τούς θεράπευσε. Τί συνέβη καί μόλις ἔφυγε ἀπό πάνω τους ἡ θλίψη καί ἡ ἀρρώστια, ξέχασαν ἀμέσως τόν Εὐεργέτη τους;
ÜΠοιά ἀρετή τούς ἔλειπε; ῾Η Εὐγνωμοσύνη!
῞Ομως, ὅπου λείπει μία ᾿Αρετή, τή θέση της τήν παίρνει ἡ ἀντίστοιχη κακία! Καί ποιά κακία ἔρχεται σέ ἀντίθεση μέ τήν Εὐγνωμοσύνη;
Ἀχαριστία, ἀγένεια, ἀγνωμοσύνη. Πού πολλά κακά φέρνει στόν ἄνθρωπο. Ψυχραίνει τήν πίστη καί τήν ἀγάπη πρός τόν Εὐεργέτη Θεό! Τόν ἀπομακρύνει ἀπό κοντά Του, ὅπως τούς ἐννέα λεπρούς! Ἕνας τέτοιος ἄνθρωπος, ἀγνώμων καί ἀχάριστος πρός τόν Θεό, θά εἶναι ἀχάριστος καί σέ ὅλους τούς ἄλλους! Τούς γονεῖς, τούς δασκάλους του, σέ καθένα πού τοῦ κάνει κάποιο καλό. ῞Εναν τέτοιο ἄνθρωπο ὅμως δέν τόν ἀγαπᾶ κανεῖς.
Ἄς μήν ἀσχοληθοῦμε ὅμως ἄλλο μέ τούς ἐννέα ἀγνώμονες καί ἀχάριστους, ἄν καί ἡ ἀναλογία 9 στούς 10, δηλώνει ὅτι εἶναι περισσότεροι οἱ ἀγνώμονες στόν κόσμο μας!
β) Ἐμᾶς ὅμως, μᾶς ἐνδιαφέρει ὁ ἕνας στούς δέκα!
Αὐτός ὁ ῎Αρχοντας λεπρός! Γιατί ἄρχοντας;
Μόλις εἶδε ὅτι θεραπεύτηκε, γυρίζει πίσω! Τρέχει στόν Εὐεργέτη του! Τόν προφθάνει! Φωνάζει πάλι δυνατά, ὅπως πρίν, πού ζητοῦσε ἔλεος! Τώρα εὐχαριστεῖ. Τό μέτωπό του, ἀκουμπᾶ ταπεινά στό χῶμα! Δοξολογεῖ τό Θεό του μέ θερμά λόγια καί δάκρυα χαρᾶς!
Τί διαφορά ἀπό τούς ἐννιά! Τί εὐωδιά καί εὐγένεια ψυχῆς! Καί ὁ Κύριος, εὐχαριστημένος ἀπό τήν εὐγνωμοσύνη πού ἐπέδειξε, τοῦ εἶπε∙ «...῾Η πίστις σου σέσωκέ σε»!
Ü᾿Εμεῖς, παιδιά, εἴμαστε εὐεργετημένοι ἀπό τό Δωρεοδότη Κύριο;
Ποιές εἶναι οἱ εὐεργεσίες τοῦ Θεοῦ μας σέ μᾶς;
γ) Καί τί δέν εἶναι δῶρο τοῦ Θεοῦ μας!
- Τό φῶς; ὁ ἥλιος; ὁ ἀέρας;... Θά ζούσαμε χωρίς αὐτά;
- Οἱ ὀμορφιές τῆς γῆς, τ᾿ οὐρανοῦ; ἡ καρποφορία;...
- Οἱ γονεῖς, οἱ δάσκαλοι, οἱ συγγενεῖς; οἱ τόσοι πού μᾶς ἀγαποῦν;...
- ῾Η ὑγεία; ἡ δύναμη; τό θαῦμα τοῦ νοῦ; ἡ γνώση;...
- ῾Η ἐλεύθερη Πατρίδα, τό σχολεῖο, τό Κατηχητικό, τό «Σμῆνος»;
Καί πόσα ἰδιαίτερα στόν καθένα!...
- Καί πάνω ἀπ᾿ ὅλα, πού ἦλθε στή γῆ σάν παιδί! Σταυρώθηκε, ἀναστήθηκε γιά τή δική μας λύτρωση καί αἰώνια χαρά!
- Μᾶς τρέφει μέ τό ῞Αγιο Σῶμα καί Αἷμα Του, ὅταν κοινωνοῦμε!
- Δέχεται τίς προσευχές μας!...
- Μᾶς φρουρεῖ· καί μᾶς ὁδηγεῖ στό καλό μέ τόν φύλακα ῎Αγγελό μας!
Ü Ὅμως, εὐγνωμοσύνη πρέπει νά δείχνουμε καί πρός τούς γύρω μας ἀνθρώπους πού μᾶς εὐεργετοῦν. Σέ ποιούς;
- Στούς γονεῖς μας. Γιατί;
Μά εἶναι τόσα πολλά! Καί καθώς ἀπολαμβάνουμε τήν πλούσια ἀγάπη τους κάθε μέρα, ὅλα τά χρόνια τῆς ζωῆς μας, πόσα «Εὐχαριστῶ» λέτε ὅτι θά ἔπρεπε νά τούς ἔχουμε πεῖ ὥς τώρα; Καί νά δείχνουμε καθημερινά τήν εὐγνωμοσύνη μας, ὄχι μόνο μέ τό συχνό «εὐχαριστῶ», ἀλλά καί μέ τό σεβασμό, τήν ὑπακοή, τήν προσπάθεια νά τούς ξεκουράσουμε.
- Στούς δασκάλους μας.
Λυώνουν, λίγο - λίγο, σάν τή λαμπάδα, γιά νά μεταδώσουν σέ μᾶς, τό φῶς τῆς Γνώσης καί τῆς ᾿Αρετῆς.
- Στούς εὐεργέτες μας στή ζωή.
Γ´. Γύρω ἀπό τό Σύνθημα·
Σήμερα χαρήκαμε τήν εὐγνωμοσύνη τοῦ δέκατου λεπροῦ! Ἀλλά πῶς θά ἀνθίζει καί στή δική μας τήν καρδιά ἡ ἀρετή τῆς Εὐγνωμοσύνης; Μήπως πρέπει κάτι νά ἀποφασίσουμε;
- Σέ ὅλους! Μά σέ ὅλους πού μᾶς χάρισαν, ἔστω ἕνα λόγο καλό, πού μᾶς ἔδειξαν ἔστω μιά μικρή καλωσύνη, νά χαρίζουμε πάντα εὐγενικό τό «Εὐχαριστῶ» μας. ῞Οσο καλύτερα καί ἐκφραστικότερα μποροῦμε!
- Κι ἄς ἀποφασίσουμε, παιδιά, κάθε βράδυ γονατισμένοι μπροστά στόν Εὐεργέτη μας Χριστό, νά μήν παραλείπουμε τήν εὐχαριστία μας γιά τ᾿ ἄπειρά του δῶρα!
- Κι ἀπό τίς 168 ὧρες τῆς ἑβδομάδας, πού συνέχεια ἀπολαμβάνουμε τά δῶρα Του, νά ξεχωρίσουμε, ἔστω μία, (τό 1/168) κάθε Κυριακή πρωί ,νά Τοῦ τήν προσφέρουμε εὐχαριστία στόν ῞Αγιο Ναό Του!
Ἄς μήν βρεθοῦμε ἀνάμεσα στούς ἐννιά! Ἄς εἴμαστε μαζί μέ τόν ἕνα!
Σύνθημα:
Εὐγνωμοσύνη πρός τόν Θεό καί τούς ἀνθρώπους!