Η ΘΕΡΜΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΜΙΑΣ ΜΑΝΑΣ
Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΗΣ ΧΑΝΑΝΑΙΑΣ
(Σκοπός: Νά διδαχθοῦμε ἀπό τό παράδειγμά της πῶς πρέπει νά προσευχόμαστε στόν Θεό
καί τί νά ζητοῦμε στίς προσευχές μας πρός Αὐτόν)
Βοήθημα: «ΠτΝ», τόμ. 2003
Α΄. Ἁγιογραφική διήγηση
– Λυπήσου με! Λυπήσου με, Κύριε! Μεσσία τοῦ κόσμου, γιέ τοῦ Δαβίδ, μή μέ ἐγκαταλείπεις! Τό παιδί μου, Κύριε, ἡ κόρη μου εἶναι κυριευμένη ἀπό δαιμόνια πού τήν τυραννοῦν καί τή βασανίζουν σκληρά! Λυπήσου με, Κύριε! Συνεχίζει νά φωνάζει δυνατά καί νά παρακαλεῖ τόν Ἰησοῦ ἐκείνη ἡ πονεμένη γυναίκα!
Τά ροῦχα της, ἡ ὄψη της, ἡ προφορά στό λόγο της, ὅλα μαρτυροῦν πώς ἡ γυναίκα αὐτή δέν ἦταν Ἰουδαία, ἀλλά ἀπό τή Χαναάν. Ἦταν Χαναναία. Ἄλλωστε ἐκεῖ πού ἔγινε ἡ συνάντησή της μέ τόν Χριστό, στά σύνορα Τύρου καί Σιδῶνος, φαινόταν ὅτι πράγματι εἶχε ἔρθει ἀπ’ ἔξω, ἀπό κάποιο εἰδωλολατρικό χωριό. Καί μάλιστα γι’ αὐτό στεκόταν μακριά καί δέν πλησίαζε, διότι μπροστά στούς Ἰουδαίους αὐτοί θεωροῦνταν ἀκάθαρτοι!
Ἡ ἀγωνία της μή χάσει ἀπό τά μάτια της τόν μεγάλο Θεραπευτή εἶναι μεγάλη. Πρέπει νά τήν ἀκούσει, νά μάθει γιά τό βάσανο πού τήν ἔχει βρεῖ, νά τήν ἐλεήσει.
Ἐκεῖνος ὡστόσο, παιδιά, προχωροῦσε ἥσυχα καί σιωποῦσε σάν νά μήν εἶχε ἀκούσει τίποτα. Δέν ἔδινε καμιά σημασία στά θερμά παρακάλια τῆς φτωχιᾶς μάνας, σά νά μήν ἔβλεπε τά δακρυσμένα της μάτια καί τήν πονεμένη της καρδιά!
Αὐτή ὅμως ἐκεῖ! Ἐπέμενε καί συνέχιζε νά ἀκολουθεῖ ἀπό μακριά τόν Κύριό μας καί μέ δυνατή φωνή νά Τόν παρακαλεῖ γιά τή σωτηρία τοῦ παιδιοῦ της. Βράχνιασε, κουράστηκε, μά δέν σταμάτησε νά Τόν παρακαλεῖ!
Ἦταν ἐπίμονη σέ αὐτό πού ζητοῦσε ἀπό τόν Κύριο. Μήπως ἦταν λίγο ἀγενής; Θά πεῖ κάποιος. Ὄχι! Ἦταν μάνα. Σπάραζε νά βλέπει καθημερινά τό βλαστάρι της νά τό βασανίζει ἀλύπητα ὁ πονηρός δαίμων.
Ἐνῶ ὅμως ὁ Κύριος παρέμενε ἀτάραχος καί συνέχιζε νά βαδίζει, οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι πού βρίσκονταν γύρω του λίγο ἐνοχλημένοι καί πιό πολύ στενοχωρημένοι ἀπό τίς φωνές της, μεσολάβησαν στόν Χριστό μας καί μέ ἕνα θάρρος πού ἔδειχνε καί τόν σεβασμό πού Τοῦ εἶχαν, εἶπαν:
– Κύριε, κάνε της τή χάρη πού ζητᾶ καί παρηγόρησέ την! Χορήγησε τήν εὐλογία Σου! Τόσους καί τόσους εὐεργετεῖς! Εὐεργέτησέ την, νά φύγει καί αὐτή ἡ ταλαιπωρημένη γυναίκα ἱκανοποιημένη! Δέν τή βλέπεις; Μᾶς ἔχει πάρει ἀπό κοντά καί δέν μᾶς ἀφήνει καθόλου σέ ἡσυχία!
Τότε ὁ Κύριος ἀποκρίθηκε στούς Μαθητές Του:
– Ἡ δική μου ἀποστολή ἐδῶ εἶναι νά βοηθήσω τά πλανημένα πρόβατα τοῦ Ἰσραήλ καί ὄχι τούς εἰδωλολάτρες.
Καθώς ὅμως οἱ Μαθητές κοντοστάθηκαν γιά νά μιλήσουν στόν Κύριο, κατάλαβε αὐτή ἡ γυναίκα ἀπό τά βλέμματά τους ὅτι γι’ αὐτήν γίνεται λόγος καί τότε παρακινήθηκε καί πλησίασε ἀκόμα περισσότερο τόν Κύριο. Ἦρθε μπροστά Του, ἔπεσε στά γόνατα καί μέ ἀπέραντο σεβασμό καί πίστη πρός τόν Χριστό μας Τοῦ εἶπε μέσα ἀπό τά βάθη τῆς καρδιᾶς της δύο λόγια θερμῆς προσευχῆς:
– Κύριε, βοήθα με!
Καί τότε ὁ Κύριός μας, ὁ Πολυεύσπλαχνος Δωρεοδότης, βλέποντάς την μπροστά Του τῆς λέει κάπως ἀόριστα, θέλοντας νά δοκιμάσει τήν πίστη της:
– Μά πῶς νά σέ βοηθήσω; Δέν εἶναι σωστό νά πάρουμε τό ψωμί ἀπό τό στόμα τῶν παιδιῶν καί νά τό ρίξουμε στά σκυλάκια.
Δηλαδή μέ πιό ἁπλά λόγια: Τήν τροφή (τό ψωμί) πού ἦρθα νά προσφέρω στά παιδιά μου, στούς Ἰσραηλίτες, δέν εἶναι σωστό νά τή στερήσω ἀπό αὐτά καί νά τή δώσω σέ σένα, ἡ ὁποία ἐπειδή εἶσαι εἰδωλολάτρισσα, ἔχεις τή θέση πού ἔχουν τά σκυλάκια στό σπίτι. Καί ἕνα σκυλάκι δέν μπορεῖ νά τρέφεται μέ τήν ἴδια τροφή πού τρέφεται ἕνα παιδί.
Καί ἐκείνη, παιδιά, ἡ γυναίκα ταπεινά ἀλλά συνεχίζοντας νά παρακαλεῖ θερμά τόν Χριστό, ἀπαντᾶ ἀμέσως στό λόγο τοῦ Κυρίου:
– Ναί, Κύριε, σκυλάκι εἶμαι, ὅπως τό λές. Μή διστάζεις ὅμως νά μέ ἐλεήσεις, διότι καί τά σκυλάκια, καθώς τριγυρίζουν στά πόδια τῶν ἀφεντικῶν τους, τρῶνε καί κάποια ψίχουλα, ἀπό αὐτά πού πέφτουν ἀπό τό τραπέζι!
Δῶσε, δηλαδή, Κύριε, καί σέ μένα ἕνα ψιχουλάκι ἀπό τήν πλούσια θαυματουργική Σου χάρη. Μή μοῦ δώσεις τό ψωμί τῶν παιδιῶν Σου. Ἕνα ψιχουλάκι ζητῶ!
Αὐτό ἦταν! Ἡ πίστη της, ἡ θερμή προσευχή της, ἡ πολλή της ταπείνωση ἔδωσαν τή σωστή ἀπάντηση! Βραβεύτηκε ἡ Χαναναία γυναίκα γιά τήν πίστη της, τήν ἐπιμονή της στήν προσευχή της πρός τόν Χριστό. Καί ἄκουσε ἀπό τό στόμα τοῦ Κυρίου ἕναν σπουδαῖο ἔπαινο:
– «Ὦ γύναι, μεγάλη σου ἡ πίστις! γενηθήτω σοι ὡς θέλεις»!
Σπουδαία γυναίκα! ἔχεις πολύ μεγάλη πίστη! Ἄς γίνει ὅπως ἐσύ θέλεις!
Τή στιγμή ἐκείνη ἡ δυστυχισμένη κόρη της, πού βρισκόταν πίσω στό θλιμμένο καί πονεμένο σπίτι, θεραπεύτηκε ὁριστικά! Ἀπαλλάχθηκε ἀπό τήν τυραννία τῶν δαιμονίων. Βρῆκε θαυματουργικά τή γαλήνη καί τήν ὑγεία της!
Β´. Συζήτηση - Ἐφαρμογή:
Ü Πῶς προσευχήθηκε ἡ Χαναναία;
- ΜΕ ΠΙΣΤΗ. Πίστευε στήν δύναμη τοῦ Κυρίου. Ἤξερε ὅτι δέν μιλοῦσε σέ κάποιον συνηθισμένο ἄνθρωπο. Ἤξερε ὅτι μιλοῦσε στόν παντοδύναμο Θεό.
- ΜΕ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ. Ὅταν ὁ Κύριος δοκίμασε τήν πίστη της, ἐκείνη παραδέχθηκε ὅτι ἦταν «σκυλάκι». Δηλαδή ἕνας ἀνάξιος, περιφρονημένος, ἀσήμαντος ἄνθρωπος.
- ΜΕ ΕΠΙΜΟΝΗ. Ἐκραύγαζε συνέχεια. Προσευχόταν συνέχεια. Δέν ἀπογοητεύθηκε ἀπό τό γεγονός ὅτι ὁ Κύριος ἀδιαφοροῦσε στίς παρακλήσεις της.
Ü Ἡ Χαναναία τελικά κέρδισε; Οἱ προσευχές της εἶχαν ἀποτέλεσμα;
Ναί! Οἱ προσευχές της ἔκαναν τό θαῦμα πού ζητοῦσε. Ἡ κόρη της σώθηκε!
ÜἘμεῖς, παιδιά, ἔχουμε προβλήματα; Ποιά;
Μάλιστα ἔχουμε! π.χ: Οἰκονομικές δυσκολίες, ἄρρωστο ἀδελφάκι, ἀδυναμίες στόν χαρακτήρα μας, ἄλλες δυσκολίες μέσα στήν οἰκογένειά μας, κλπ...
ÜΜόνοι μας μποροῦμε νά τά λύσουμε;
Ὄχι...
ÜΠῶς μποροῦμε νά τά λύσουμε;
Μέ τή δύναμη τῆς προσευχῆς πρός τόν Θεό!
ÜΤί πρέπει νά ἔχει ἡ προσευχή μας γιά νά κάνει τό θαῦμα;
Νά μήν εἶναι τυπική καί βιαστική! Νά μοιάζει μέ τήν προσευχή τῆς Χαναναίας.
- Νά ἔχει ἡ προσευχή μας ΠΙΣΤΗ. Πίστη ὅτι ὁ Χριστός μας μπορεῖ νά κάνει τό θαῦμα Του.
- Νά ἔχει ἡ προσευχή μας ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ. Νά ζητοῦμε ταπεινά ὅ,τι θέλουμε ἀπό τόν Χριστό ἀναγνωρίζοντας ὅτι εἴμαστε ἀνάξιοι γιά τίς δωρεές Του.
- Νά ἔχει ἡ προσευχή μας ΕΠΙΜΟΝΗ. Νά ζητοῦμε διαρκῶς, καθημερινά ἀπό τόν Χριστό μας αὐτό πού μᾶς ἀπασχολεῖ καί θέλουμε νά μᾶς δώσει!
Καί τότε οἱ προσευχές μας, παιδιά, θά φτάνουν στόν θρόνο τοῦ Θεοῦ καί τό θαῦμα θά γίνεται!
Ἡ προσευχή λοιπόν πού γίνεται μέ πίστη, μέ ταπείνωση, μέ ἐπιμονή κάνει θαύματα!
Τό σύνθημά μας γιά σήμερα:
Ἡ Προσευχή μέ πίστη, μέ ταπείνωση καί ἐπιμονή θαυματουργεῖ!