ΜΥΡΑ ΑΓΑΠΗΣ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ
ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΟ – Η ΑΦΟΣΙΩΣΗ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ
(Σκοπός: Νά κατανοήσουν τά παιδιά τό μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως καί νά καταλάβουν πώς μποροῦν νά τό βιώσουν).
(Βοήθημα: «Στόν κήπο τοῦ Χριστοῦ», ἐκδόσεις «ὁ Σωτήρ»)
Α´. Μικρή Εἰσαγωγή:
Ἀκοῦμε σάν ἀνταποκριτή ἀπό τή Βιβλική πόλη῾Ιερουσαλήμ, τόν Εὐαγγελιστή Μάρκο νά μᾶς μεταδίδει τήν πιό σημαντική, τήν πιό ἀληθινή, χαρούμενη εἴδηση πού ἄκουσε ποτέ ὁ κόσμος!...» Ποιά εἶναι αὐτή, παιδιά; (...)
Β´. Διήγηση
Μελετώντας τίς Εὐαγγελικές ἀφηγήσεις γιά τήν Ἀνάσταση, συναντοῦμε νά κινοῦνται μέσα στό σκοτάδι κάποια πρόσωπα. Εἶναι οἱ ἀτρόμητες καί φλογερές σέ ἀφοσίωση καί ἀγάπη στό Χριστό, Μυροφόρες μαθήτριες! Σταθερά καί ἄφοβα προχωροῦν πρός τό μνημεῖο τοῦ Λυτρωτῆ τους! Σεμνές καί εὐλαβικές ψυχές! Γεμάτες εὐγνωμοσύνη στόν Κύριο, Τόν εἶχαν ἀκολουθήσει ἀπό τή Γαλιλαία μέ ἅγια ἀφοσίωση καί δίψα γιά τή θεία διδασκαλία Του. Μέ πόσο πόνο ψυχῆς παρακολούθησαν τά Ἅγια Πάθη Του μαζί μέ τήν Παναγία Μητέρα! Συντριμμένες ἀπό τή θλίψη οἱ καρδιές τους, εἶχαν ἀντικρίσει τά πιό συγκλονιστικά γεγονότα τῆς ἱστορίας τοῦ κόσμου! Οἱ ἄνθρωποι, τρεῖς μέρες πρίν, Μεγάλη Παρασκευή, πάνω στό Γολγοθά, σταύρωσαν τόν Λυτρωτή καί Θεό τους! Τόν Εὐεργέτη τους!
Πόση ἀνακούφιση εἶχαν νιώσει οἱ εὐλαβικές μαθήτριες, ὅταν εἶδαν ὅτι τό ἅγιο Σῶμα τοῦ ἀγαπημένου τους Διδασκάλου, δέν ἔμεινε ἄταφο «ἐπί τοῦ σταυροῦ»!... Τό εἶδαν νά κηδεύεται μέ τιμή καί στοργή! Μέ λατρεία καί δάκρυα καί μύρα! Ἀπό ποιούς; Ἀπό δύο εὐλαβικούς ἄρχοντες! Κρυφούς μαθητές τοῦ Κυρίου! Τόν ᾿Ιωσήφ καί τόν Νικόδημο! Τί εἶχαν κάνει;
Μέ τόλμη ὁ ᾿Ιωσήφ ὁ ἀπό Ἀριμαθαίας, πού ἦταν καί μέλος τοῦ Μεγάλου ᾿Ιουδαϊκοῦ Συνεδρίου, ζήτησε ἀπό τόν Πιλάτο τό Σῶμα τοῦ Κυρίου! Ἀγόρασε ὁλόλευκο σεντόνι (μέτρα πολλά) καί μαζί μέ τόν ἄλλο, πλούσιο ἐπίσης καί ἐπίσημο ᾿Ιουδαῖο, τόν Νικόδημο, τόν κρυφό Μαθητή (πού συναντοῦσε νύχτα τόν Κύριο), «ἀποκαθήλωσαν» μέ βαθύτατη στοργή τό Πανάγιο Σῶμα! Ἑκατό λίτρα πανάκριβα ἀρώματα εἶχε ἀγοράσει ὁ Νικόδημος! Σμύρνα καί ἀλόη! Ἑτοίμασαν τόν Θεῖο Νεκρό καί Τόν κήδευσαν σιωπηλοί καί μέ δάκρυα! ῏Ηταν οἱ πρῶτοι Μυροφόροι! Ποῦ Τόν ἔθαψαν; Στό καινούργιο μνημεῖο τοῦ ᾿Ιωσήφ μέσα σέ κῆπο. Τό θεϊκό Σῶμα ἀναπαύεται πιά μέσα στόν τάφο! Ὁ Ἀθάνατος γιά χάρη μας εἶχε δοκιμάσει τό θάνατο! Μά, μέσα στόν τάφο ἡ Ζωή νίκησε τό θάνατο!
Οἱ σεμνές Μυροφόρες τά παρακολουθοῦσαν μέ σφιγμένη καρδιά ὅλ᾿ αὐτά! Πῶς ἤθελαν νά προσφέρουν καί κεῖνες τά πιό ἀκριβά μύρα στόν Κύριό τους! Κι ὅταν ὅλα τελείωσαν, πρίν δύσει ὁ ἥλιος καί ἀρχίσει τό Σάββατο πού ἦταν ἀργία, τρέχουν βιαστικές. Τρέχουν γιομάτες ὀδύνη! Ποῦ πᾶνε; Νά προφθάσουν τά μυροπωλεῖα πρίν κλείσουν! Νά ἀγοράσουν ἀρώματα! Τά πιό ἀκριβά καί ὡραῖα! Ἀρώματα βασιλικά γιά τό Διδάσκαλό τους!... Καί νά τά βάλουν στά πιό πολύτιμα δοχεῖα τους!... ῎Εχουν καταστρώσει στό νοῦ τό σχέδιό τους! Ἀφοῦ περάσει ἡ ἀργία τοῦ Σαββάτου, τήν πρώτη μέρα τῆς Ἑβδομάδας «τῇ μιᾷ τῶν Σαββάτων», θά τρέξουν ἀξημέρωτα στόν τάφο τοῦ Κυρίου νά προσφέρουν στόν ἀγαπημένο Διδάσκαλο καί τά δικά τους μύρα! Τή δική τους ἀγάπη καί εὐγνωμοσύνη!
Καί νάτες τώρα! Δυνατές καί ἄτρομες ἀψηφοῦν τό φόβο τῶν Ἰουδαίων! Δέν δειλιάζουν στή σκοτεινιά τοῦ ἔρημου δρόμου πρός ἕναν τάφο! Πόσες εἶναι; Δέν μᾶς ἀναφέρουν ἀκριβή ἀριθμό. ῞Ολες, «ἠγόρασαν ἀρώματα, ἵνα ἀλείψωσιν αὐτόν» (Μάρκ. ιϚ´). Ξεκίνησαν καθώς φαίνεται, συντροφιές - συντροφιές ἐκεῖνο τό πρωινό ἀπό διάφορα μέρη τῆς πόλης, ὅλες μέ ἕτοιμα τά ἀκριβά τους μύρα! Καί οἱ τέσσερις ἱεροί Εὐαγγελιστές μᾶς τίς παρουσιάζουν πρωταγωνίστριες στόν Ἀναστάσιμο ὄρθρο! Καί «λίαν πρωΐ τῆς μιᾶς σαββάτων, ἔρχονται ἐπί τό Μνημεῖον...»!
............................................................................................................................................................................
Τό πρωινό σκοτάδι ἔχει ἀρχίσει νά διαλύεται. Τ᾿ αὐτιά μας ἁρπάζουν ξανά τό σιγανό ἐρώτημα:
—«Τίς ἀποκυλίσει ἡμῖν τόν λίθον»; Συνομιλοῦν καί χάνονται στό πυκνόφυλλο μονοπάτι.
Ποιά εἶναι ὅμως ἡ πονεμένη νέα, πού κλαίει καθισμένη ἐκεῖ σέ μιάν ἄκρη τοῦ κήπου; Ὁ φλογερός της πόθος τῆς ἔβαλε στά πόδια φτερά. Κι ἔφθασε πρώτη! Μά ἀλλοίμονο! Τί βλέπει; ὁ γιγαντόσωμος βράχος πού σκέπαζε τό στόμιο τοῦ μνημείου εἶναι πέρα! Καί ὁ νεκρός;... Μέ ἔξαψη ἀφήνει τό πανάκριβο ἀλάβαστρο στά δροσοστάλακτα χορτάρια. Ἑνώνει τά χέρια καί κράζει·
—«῏Ηραν τόν Κύριον ἐκ τοῦ μνημείου»! Δάκρυα μουσκεύουν τό εὐγενικό της πρόσωπο... Τώρα ὁ ἥλιος ὁλόλαμπρος ἀνατέλλει. ῎Εφθασαν καί οἱ ἄλλες φίλες της.
—«῏Ηραν τόν Κύριον ἐκ τοῦ μνημείου»! Τούς φωνάζει καί τρέχει... Τρέχει πίσω στήν ῾Ιερουσαλήμ. Φεύγει, νά φέρει τό κατάπικρο μήνυμα στούς Ἀποστόλους. Μά! ἄκου!
—«Τί ζητεῖτε τόν ζῶντα μετά τῶν νεκρῶν;»
—Ποιός μιλᾶ; «᾿Ιδού δύο ἄνδρες ἐν ἐσθήσεσιν ἀστραπτούσαις»! (Δύο ἄγγελοι μέ κατάλευκα ἐνδύματα). Οἱ Μυροφόρες πού ἔμειναν στόν τάφο, τά χάνουν. Μή βλέπουν ὄνειρο;... ῎Οχι! Εἶναι ἀλήθεια! «Ἠγέρθη». Ὁ λατρευτός τους Διδάσκαλος ἀναστήθηκε, ὅπως τό εἶχε πεῖ! Ἄγγελοι τό διακηρύσσουν!
Μέ θαυμασμό καί φόβο πᾶνε νά βγοῦν ἀπό τόν κῆπο τοῦ μνημείου! Μά! δές, ποιός στέκει ἐμπρός τους καί τούς μιλεῖ!! ῎Ακου μιά λέξη ὁλοκαίνουργη γιά τή θλιμμένη τους καρδιά!
—«Χαίρετε»!...
—Ὁ Κύριος!!...
Πέφτουν στά πόδια Του νά Τόν προσκυνήσουν!
—«Μή φοβεῖσθε»! Τούς ξαναμιλάει! Καί τίς στέλνει πρῶτες αὐτές νά φέρουν στούς Μαθητές Του τή χαρούμενη εἴδηση. Εὐαγγελίστριες τῶν Εὐαγγελιστῶν καί τῶν Ἀποστόλων Του νά γίνουν!...
Γ´. Γιά τήν ᾿Ορθόδοξη ζωή μας:
Ü Ποιές μορφές πέρασαν σήμερα ἀπό μπροστά μας;
Οἱ Μυροφόρες μαθήτριες καί οἱ Μυροφόροι μαθητές ᾿Ιωσήφ καί Νικόδημος. Κύρια πρόσωπα στήν ταφή τοῦ Κυρίου οἱ δύο μαθητές! Κύρια πρόσωπα στό Ἀναστάσιμο πρωινό, οἱ φλογερές μαθήτριες! Καί ὀνομάστηκαν Μυροφόροι, γιατί πρόσφεραν στόν Κύριο καί Διδάσκαλό τους τά πανάκριβα μύρα τους! Πλούσια. ῞Οπως ταίριαζε στό Βασιλέα Χριστό.
Ü Τί ἦταν αὐτό, παιδιά, πού εὐχαρίστησε τόν Κύριό μας;
Δέν ἦταν ἁπλῶς τά πολύτιμα μύρα τῶν Μυροφόρων. Ἦταν ἡ θερμή ἀγάπη καί ὁλόψυχη ἀφοσίωσή τους στόν Κύριο καί Θεό τους! ῏Ηταν ἀγάπη καί ἀφοσίωση ζωντανή. Γεμάτη ἐκδηλώσεις ἡρωισμοῦ, αὐτοθυσίας, συμπαράστασης, πόνου καί κόπου γιά τό Χριστό μας!
Ü Ποῦ καί πῶς ἔδειξαν αὐτή τή ζωντανή ἀγάπη - μύρο;
Α) Οἱ δύο ἐπίσημοι ᾿Ιουδαῖοι, κρυφοί μαθητές, γίνονται φανεροί! Δέν φοβοῦνται τίς συνέπειες τῆς τολμηρῆς πράξεώς τους! Ἄς ἔχαναν καί τή θέση τους μεταξύ τῶν ἀρχόντων καί τοῦ Συνεδρίου τοῦ ᾿Ισραήλ! «Τολμήσας» ὁ ᾿Ιωσήφ ζήτησε ἀπό τόν Πιλάτο τό Σῶμα, μᾶς λέει τό ἱερό Εὐαγγέλιο! Δέν ἦταν ἁπλό τό νά ἐνδιαφέρονται γιά Κεῖνον, πού ἄρχοντες καί λαός μισοῦσαν καί ἐσταύρωσαν!
Β) Ἀλλά καί οἱ Μυροφόρες μαθήτριες ἀκολούθησαν μέ ὅλη τους τήν καρδιά τόν Κύριο! Παρακολουθοῦν μέσα ἀπ᾿ τά καυτά δάκρυά τους τό Μαρτύριο τοῦ Σταυροῦ· τήν Ἀποκαθήλωση· τή Θεϊκή Ταφή!
῞Οταν οἱ Μαθητές ἐκτός ἀπό τόν ᾿Ιωάννη εἶχαν ἀπομακρυνθεῖ, αὐτές νικοῦν τό φόβο! Σιωπηλά καί ἀθόρυβα μέσα στή νύχτα, κρατώντας τά μύρα τους, συνεχίζουν τό ἔργο τῆς ἀφοσίωσης καί εὐγνωμοσύνης στόν Κύριο! ῞Ωσπου, ἀπό τό στόμα τοῦ Ἀγγέλου ἀκοῦνε τό Ἀναστάσιμο μήνυμα! Καί γίνονται Εὐαγγελίστριες!
῎Οχι μόνο στούς Μαθητές τοῦ Κυρίου, ἀλλά σέ ὅλη τους τή ζωή! Δέν βρῆκαν ἄλλο μεγαλύτερο γιά τή ζωή τους σκοπό! Ὁ ἀγαπημένος τους Δάσκαλος ζεῖ, εἶναι Ἀναστημένος!
Δ´. Γύρω ἀπό τό Σύνθημα:
Ü Στήν ἐποχή μας μποροῦν νά ὑπάρχουν μυροφόροι μαθητές τοῦ Χριστοῦ;
Καθένας πού καλλιεργεῖ στήν καρδιά του εὐωδιασμένα λουλούδια ἀρετῆς γιά τόν Χριστό, εἶναι μυροφόρος. Μυροφόρος εἶναι καί κεῖνος πού σάν εὐωδιαστό θυμίαμα στέλνει καθημερινά τήν προσευχή του στόν Κύριο. Πού ξεκινᾶ νωρίς τῆς Κυριακῆς τό πρωί, φορτωμένος τά μύρα τῆς εὐγνωμοσύνης καί τῆς λατρείας, γιά τό Ναό τοῦ Κυρίου! ᾿Εκεῖ εἶναι καί ὁ Γολγοθάς καί τό μνημεῖο τῆς Ἀνάστασης! Ἐκεῖ ὁ Κύριος Ἀναστημένος! Μυροφόρος καί κεῖνος, πού εὐωδιάζουν· Τά χέρια του ἀπό καλές πράξεις... Τά χείλη του ἀπό ἁγνά λόγια... Ὁ νοῦς του ἀπό μυρωμένες σκέψεις... Καί βέβαια, μυροφόρος εἶναι καί κεῖνος, πού σάν τίς Μυροφόρες τρέχει νά φέρει τό μήνυμα τῆς Ἀναστάσιμης καινούργιας ζωῆς τοῦ Χριστοῦ σέ ὅλους γύρω!...
Πόσα παιδιά στά χρόνια τῶν φοβερῶν Διωγμῶν χάρισαν, μύρο στό Χριστό, τήν ἴδια τή ζωή τους! Πόσα ἄλλα δέν πῆραν τήν ἀπόφαση ν᾿ ἀφιερώσουν στό Χριστό, ὅλα τά χρόνια τῆς ζωῆς τους, ἀκολουθώντας Τον! Ἀλλά, καί τά σημερινά παιδιά, μέ ὅλους αὐτούς τούς τρόπους πού εἴπαμε, μποροῦν νά ἐκφράσουν τήν ἀγάπη τους στόν Κύριο! Κάθε μέρα! Σέ ὅλη τους τή ζωή! Μποροῦμε λοιπόν καί μεῖς!!!
Σύνθημα:
Ἡ Μυροφόρα ζωή μου, δῶρο στόν Ἀναστημένο Λυτρωτή!