Στοχοθεσία
Α. Να δώσουμε στα παιδιά να καταλάβουν ότι η Θεία Λειτουργία είναι πρόσκληση από την οποία δεν εξαιρείται κανείς, στο πανηγύρι του Θεού και της Εκκλησίας
Β. Να καταλάβουν τα παιδιά ότι οι όποιες δικαιολογίες για την απουσία από την εκκλησία, τουλάχιστον τις Κυριακές, θλίβουν το Θεό
Γ. Να συσχετίσουν την πρόσκληση της Θείας Λειτουργίας με τις προσκλήσεις για άλλες εκδηλώσεις που έχουν και να διαπιστώσουν ομοιότητες και διαφορές
Αφόρμηση
Να κάνουμε αναφορά σε μια πρόσκληση που τα παιδιά λαμβάνουν για ένα πάρτι, με αφορμή τα γενέθλια κάποιου φίλου τους. Γιατί θέλουν να πάνε σ’ αυτό, με ποιους το συζητούν, πώς προετοιμάζονται, πώς ντύνονται, τι δώρα παίρνουν, τι κάνουν εκεί που πάνε, γιατί περνάνε καλά, με ποια διάθεση φεύγουν. Κατόπιν να μιλήσουμε για το πανηγύρι του Θεού, λέγοντάς τους ότι πρόκειται για ένα αλλιώτικο «πάρτι» από το οποίο, όταν λείπουμε, στερούμαστε την χαρά της σχέσης με το Χριστό, τους Αγίους και τους συνανθρώπους μας.
Διήγηση
Κάποτε ο Χριστός είπε μια παράξενη παραβολή:
Κάποιος άνθρωπος ετοίμασε ένα μεγάλο δείπνο και κάλεσε πολλούς. Όταν ήρθε η ώρα του δείπνου, έστειλε το δούλο του να πει στους καλεσμένους: «Ελάτε, όλα είναι έτοιμα»! Τότε άρχισαν ο ένας μετά τον άλλο να βρίσκουν δικαιολογίες για να μην έρθουν. Ο ένας είπε ότι αγόρασε αγρό (χωράφι) και έπρεπε να πάει να το δει, άλλος είπε ότι αγόρασε βόδια και έπρεπε να πάει να τα δοκιμάσει. Άλλος είπε ότι μόλις είχε παντρευτεί και έπρεπε να είναι σπίτι του. Γύρισε τότε ο δούλος στον κύριό του και του είπε τα καθέκαστα.
Τότε ο πλούσιος άνθρωπος οργίστηκε και είπε στο δούλο του: «Πήγαινε γρήγορα στις πλατείες και τους δρόμους της πόλης και φέρε τους φτωχούς, τους ανάπηρους, τους κουτσούς και τους τυφλούς». Ο δούλος έκανε όπως του είπε ο κύριός του. Αφού συγκεντρώθηκαν όλοι αυτοί, ο δούλος διαπίστωσε ότι το τραπέζι είχε χώρο και για άλλους.
Τότε ο κύριός του τού είπε να βγει και έξω από την πόλη, να ψάξει σε όλους τους δρόμους και τα μονοπάτια και να φέρει όσους βρει, ακόμη κι αν δεν το θέλουν, για να γεμίσει το σπίτι του. Κανένας απ’ αυτούς που ήταν αρχικά καλεσμένοι δεν θα γευόταν το δείπνο που ετοίμασε ο πλούσιος άνθρωπος!
(Λουκ. 14, 16-24)
Ερωτήσεις
Α. Γιατί ο πλούσιος άνθρωπος προσκάλεσε τους ανθρώπους εκείνους σε δείπνο;
Β. Ήταν σοβαρές οι δικαιολογίες που επικαλέστηκαν οι καλεσμένοι για να μην πάνε στο δείπνο;
Γ. Οι φτωχοί, οι ανάπηροι, οι κουτσοί και οι τυφλοί είχαν κανονικά θέση στο τραπέζι του πλούσιου; Η πρόσκλησή τους τι νόημα είχε;
Δ. Γιατί ο πλούσιος ζήτησε από τον δούλο να φέρει όποιον βρει, ακόμη και με το ζόρι, για να γεμίσει το τραπέζι;
Σχόλια
δείπνος: για την Εκκλησία είναι η Θεία Λειτουργία. Φαγητό είναι η Θεία Κοινωνία. Ο Χριστός μας προσκαλεί στο τραπέζι και ο ίδιος είναι η τροφή. Ένα τραπέζι έχει τραγούδι. Αυτό είναι η ψαλμωδία. Έχει χαρά κι αυτό πηγάζει από την παρουσία κι άλλων ανθρώπων. Έχει συζήτηση κι αυτή είναι ο λόγος του Θεού, το Ευαγγέλιο το οποίο ακούμε κάθε Κυριακή στη Θεία Λειτουργία, μαζί με το κήρυγμα. Αφήνει στην ψυχή του ανθρώπου ένα αίσθημα πληρότητας κι αυτό πηγάζει από την σχέση με το Θεό που γεμίζει την καρδιά μας.
δούλος: είναι ο ιερέας που καλεί τους πιστούς στο τραπέζι
δικαιολογίες: η αγορά του χωραφιού δηλώνει τις δουλειές μας που μας εμποδίζουν από το να πηγαίνουμε στην εκκλησία. Τα βόδια τις αμαρτωλές απολαύσεις, που μας κάνουν να προτιμούμε άλλο τρόπο ζωής από την αγάπη του Θεού. Ο γάμος τις φροντίδες για τη ζωή και άλλες αγάπες που γίνονται δικαιολογία για να μην πλησιάζουμε το Θεό.
Φτωχοί: είναι όλοι οι περιφρονημένοι της ζωής. Αυτοί που κανείς δεν περιμένει ότι ο Θεός θα τους καλέσει και θα τους αποδεχτεί.
Να φέρει όσους βρει: Ο Θεός θέλει όλοι να πάρουν μέρος στο τραπέζι του, ακόμη κι αν δεν περιμένουν την πρόσκλησή Του. Δεν δέχεται μόνο όσους έχει καλέσει και Τον περιφρονούν.
Εντοπισμός στο σήμερα- προβληματισμοί
Α. Πολλά παιδιά πιθανόν να μας πούνε ότι αυτά θέλουν να πάνε στην εκκλησία τις Κυριακές, αλλά οι γονείς τους δεν τα ξυπνάνε ή δεν εκκλησιάζονται οι ίδιοι. Εδώ τα συμβουλεύουμε να ζητήσουν από τους γονείς τους να τα ξυπνήσουν ή να πάνε στην εκκλησία με τις γιαγιάδες τους ή, ακόμη κι αν δε γίνεται αυτό, να περάσουν από την εκκλησία για ένα κερί.
Β. Παράλληλα, δίνουμε μερικές απλές οδηγίες στα παιδιά για το πώς πρέπει να συμπεριφέρονται στην εκκλησία (να ντύνονται με τα καλά τους ρούχα, να μην μετακινούνται, να κάνουν σωστά το σταυρό τους, να προσεύχονται στο Θεό, και κυρίως, να κοινωνούν όσο πιο συχνά γίνεται)
Γ. Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα παιδιά και οι νέοι είναι το γεγονός ότι δεν καταλαβαίνουν τι γίνεται στη λειτουργία, αλλά και το ότι δεν φαίνεται να υπάρχει διάθεση από την πλευρά των μεγαλυτέρων να αποδεχτούν κάποια ανησυχία, φασαρία ή έλλειψη συμμόρφωσης με τους άγραφους κανόνες της ευσέβειας στην εκκλησία. Να επισημάνουμε στα παιδιά ότι η Εκκλησία τα αποδέχεται όπως είναι, ότι θέλει να είναι χαρούμενα στο ναό και να μη δίνουν σημασία στις όποιες παρατηρήσεις των μεγάλων, αν δεν έχουν κάνει κάτι που να είναι λάθος.
Δ. Να επισημάνουμε στα παιδιά ότι ένα πάρτι τα κάνει χαρούμενα, γιατί ξεφεύγουν από τους ρυθμούς της ζωής τους και βλέπουν τους φίλους τους. Η σχέση με το Θεό όμως είναι πιο όμορφη από κάθε άλλη σχέση, γιατί τρέφει την ψυχή τους. Αν πετύχουν, μάλιστα, να συναντούνε και φίλους τους στο ναό, τότε υπάρχει κι αυτή χαρά της συνάντησης.
Συμπέρασμα
Κάθε Κυριακή στην εκκλησία συναντούμε το Χριστό και τους φίλους μας και παίρνουμε μέρος στο πανηγύρι της Λειτουργίας. Να προσπαθούμε να μη λείπουμε.
Ένα ωραίο τραγούδι για το Δείπνο
Υπήρξε άνθρωπος πλούσιος με φίλους του πολλούς,
Προσκάλεσε σε δείπνο που έστρωσε γι’ αυτούς!
Οι δούλοι του χτύπησαν την πόρτα καθενός, αλλά οι καλεσμένοι του είπαν: Δυστυχώς!
Ω δεν θα ‘ρθω, Ω, δεν θα ‘ρθω εις το δείπνο, αγόρασα αγρό,
αγόρασα και βόδια και θέλω να τα δω!
Παντρεύτηκα και πρέπει στο σπίτι να σταθώ, λυπούμαι στο δείπνο δεν θα ‘ρθω!
Τότε ο πλούσιος άνθρωπος οργίστηκε πολύ, τους δούλους πάλι στέλνει κι αρχίζει να καλεί!
Ελάτε οι πονεμένοι, ελάτε οι φτωχοί, Το δείπνο είναι στρωμένο, γι’ αυτόν που δεν θα πει:
Ω, δεν θα ‘ρθω…
Τότε ο Δείπνος στρώθηκε ψηλά στον ουρανό κι ο Κύριος προσμένει τον κάθε αμαρτωλό,
Την πόρτα σου χτυπάει, ν’ ανοίξεις μην αργείς
Την πρόσκλησή Του δέξου και πρόσεξε μην πεις, Ω, δεν θα ‘ρθω…