Στοχοθεσία
Α. Να καταλάβουν τα παιδιά ότι ο Χριστός αγαπούσε την πατρίδα του χωρίς να είναι ταυτισμένος μ’ αυτήν. Η αγάπη όμως για την πατρίδα δεν τον έκανε να ξεχνά ότι κύρια αποστολή Του ήταν να δείξει την ουράνια πατρίδα
Β. Η πατρίδα είναι για μας ένας κόσμος στον οποίο ανήκουμε, η πίστη, η ιστορία, η γλώσσα, ο πολιτισμός μας, αλλά και το σήμερα στο οποίο ζούμε. Οφείλουμε να γνωρίζουμε για όλα αυτά, αλλά να μην τα βάζουμε σε ανώτερη θέση από την πίστη
Γ. Να συσχετίσουμε την πίστη με τις εθνικές μας εορτές, να αγαπούμε την πατρίδα μας χωρίς να μισούμε τις πατρίδες των άλλων
Αφόρμηση
Λαμβάνουμε αφορμή από την εθνική μας εορτή και ρωτούμε τα παιδιά τι σημαίνει γι’ αυτά πατρίδα. Μας βοηθούν όσα παιδιά συμμετέχουν στην παρέλαση ή στις σχολικές εορτές. Τονίζουμε στα παιδιά τι σημαίνει για μας πατρίδα. Λέμε κάτι για τα εθνικά μας σύμβολα, την ιστορία μας, τον πολιτισμό μας αλλά επιμένουμε στο ζήτημα της πίστης. Αυτή είναι τελικά που καθιστά έναν τόπο πατρίδα για τον άνθρωπο και, κυρίως, του δείχνει πόση αξία έχει η ουράνια πατρίδα, η Βασιλεία του Θεού και στη γη και στον ουρανό.
Διήγηση
Μετά την βάφτιση Του στον Ιορδάνη από τον Ιωάννη, ο Χριστός ξεκίνησε το επίγειο κήρυγμά Του. Έκανε κάποια θαύματα στην περιοχή της Καπερναούμ, και όλοι άρχισαν να μιλάνε γι’ Αυτόν. Αμέσως μετά πήγε στην Ναζαρέτ, την πατρίδα Του. Εκεί ο Χριστός έζησε για τριάντα χρόνια μαζί με την Παναγία και τον Ιωσήφ, ο οποίος ήταν μαραγκός. Το ίδιο και ο Χριστός, δούλεψε επί πολλά χρόνια ως μαραγκός, μέχρι που ήρθε η ώρα του να βγει στον κόσμο και να κηρύξει το Ευαγγέλιο. Πήγε λοιπόν ο Χριστός στη Ναζαρέτ και εμφανίστηκε στη Συναγωγή των Ιουδαίων. Εκεί ζήτησε και Του έδωσαν το χειρόγραφο με τα λόγια του Προφήτη Ησαΐα. Το ξετύλιξε και βρήκε το σημείο όπου ήταν γραμμένο το εξής:
Το Πνεύμα του Κυρίου με κατέχει, γιατί ο Κύριος με διάλεξε, με έχρισε και με έστειλε να αναγγείλω το χαρμόσυνο μήνυμα στους φτωχούς, να θεραπεύσω αυτούς που η καρδιά τους είναι συντετριμμένη, να κηρύξω λευτεριά στους αιχμαλώτους και στους τυφλούς ότι θα βρουν το φως τους, να δώσω την πνευματική ελευθερία στους διαλυμένους από την αμαρτία και να αναγγείλω τον ερχομό του χρόνου που ο Κύριος θα φέρει τη σωτηρία στο λαό Του.
Μετά την ανάγνωση, ο Κύριος πήρε το λόγο και τους είπε ότι η προφητεία βρήκε την εκπλήρωσή της επάνω Του. Οι συμπατριώτες του απορούσαν με τη δύναμη των λόγων του και έλεγαν:
- Από πού τα ξέρει αυτά που μας λέει; Είναι δική του η σοφία που του δόθηκε; Πώς κάνει τέτοια θαύματα με τα χέρια του; Αυτός δεν είναι ο ξυλουργός, ο γιος της Μαρίας, μέλος της οικογένειας του Ιωσήφ;
Αυτό τους δημιουργούσε εμπόδιο στο να τον πιστέψουν. Και ο Ιησούς τους έλεγε: «Κανένας προφήτης δε γίνεται δεκτός στον τόπο του. Οι συμπατριώτες του τον περιφρονούν, οι συγγενείς του το ίδιο, ακόμα και η οικογένειά του». Κι έτσι δεν έκανε θαύματα σ’ αυτούς, παρά μονάχα ακούμπησε τα χέρια Του σε λίγους αρρώστους και τους θεράπευσε. Έμεινε κατάπληκτος από την απιστία τους και από το γεγονός ότι δεν δεχόταν το λόγο του Θεού και τον Χριστό!
(Λουκ. 4, 16-30, Μάρκ. 6, 1-6)
Ερωτήσεις
Α. Πώς σας φαίνεται το γεγονός ότι ο Χριστός επισκέφθηκε στις αρχές της επίγειας δράσης Του την πατρίδα Του;
Β. Σε ποιο σημείο συνάντησε τους συμπατριώτες Του; Από πού ήταν παρμένο το μήνυμά Του;
Γ. Γιατί οι συμπατριώτες Του δεν Τον δέχτηκαν;
Δ. Για ποιους λόγους η αξία ενός σπουδαίου ανθρώπου δεν αναγνωρίζεται στην πατρίδα του;
Ε. Τι είχε μεγαλύτερη σημασία για το Χριστό, η αγάπη για την πατρίδα Του ή η πίστη στο Θεό;
Σχόλια
Ναζαρέτ: μικρή πόλη κοντά στην Καπερναούμ, όπου έζησε ο Χριστός τα πρώτα τριάντα χρόνια της ζωής Του. Ο Χριστός έζησε κοντά στην Παναγία μητέρα Του και τον προστάτη της Ιωσήφ, εργάστηκε ως μαραγκός, πρωτίστως όμως έμαθε τα γράμματα του Θεού.
Ησαΐας: ο λόγος του Θεού τότε ήταν διατυπωμένος μόνο στην Παλαιά Διαθήκη. Ο Χριστός διαλέγει ένα χωρίο, απόσπασμα, από τον προφήτη Ησαΐα, που μιλά για τον Ίδιο.
Από πού ξέρει; οι συμπατριώτες του, αντί να εξετάσουν τι τους έλεγε, αναρωτιόντουσαν πώς ένας ξυλουργός είχε τέτοια δύναμη στο λόγο. Αυτό συμβαίνει και σε μας σήμερα. Αντί να εξετάσουμε τι λέει κάποιος, κοιτάμε πώς το ξέρει, γιατί το λέει, αν πρέπει να το λέει.
Κανένας προφήτης: ο Χριστός αγαπάει την πατρίδα Του. Διατυπώνει όμως το παράπονό Του ότι κανείς δε γίνεται αποδεκτός στην πατρίδα του, γιατί οι συμπατριώτες του δεν ανέχονται να ξεχωρίζει, ζηλεύουν, θίγεται ο εγωισμός τους και νομίζουν ότι αν κανείς προχωρήσει, τότε τους ξεπερνά και αισθάνονται θιγμένοι και ταπεινωμένοι.
απιστία: τελικά το κριτήριο για να ανήκει κανείς σε μια ομάδα, κοινωνία, πατρίδα είναι η κοινή πίστη. Για την Εκκλησία η πίστη στο Θεό.
Προβληματισμοί- εντοπισμός στο σήμερα
Α. Ο καθένας από μας ανήκει στην πατρίδα του. Έχουμε κοινή πίστη, γλώσσα, ιστορία, πολιτισμό. Θαυμάζουμε τα έργα των προγόνων μας, τα κατορθώματά τους, τα λάθη τους, την πίστη τους στην αξία της ελευθερίας και ξέρουμε καλά πως η Εκκλησία έπαιξε μεγάλο ρόλο στο να υπάρχει σήμερα η πατρίδα μας. Όμως, ανώτερα από όλα τα στοιχεία είναι η πίστη στο Θεό. Η πατρίδα μας είναι σπουδαία υπόθεση για τον καθέναν μας, αλλά η ουράνια πατρίδα μας, η Βασιλεία του Θεού, είναι ακόμη σπουδαιότερη.
Β. Η Εκκλησία μας μαθαίνει να αγαπούμε την πατρίδα μας και να σεβόμαστε τις πατρίδες των άλλων ανθρώπων. Δεν μας θέλει να μισούμε τους συνανθρώπους μας επειδή δεν είναι Έλληνες. Μας θέλει να προσευχόμαστε γι’ αυτούς και να τους δείχνουμε αγάπη. Θέλει ακόμη από εμάς να γνωρίζουμε την ιστορία της πατρίδας μας, να μην την περιφρονούμε, γιατί η πατρίδα είναι δώρο του Θεού. Να μην την βάζουμε όμως και πάνω από την πίστη στον αληθινό Θεό.
Γ. Συμμετέχουμε στις εθνικές μας εορτές, στις παρελάσεις, τιμούμε τη σημαία και τα σύμβολα της πατρίδας μας, την υπηρετούμε με τη ζωή μας και τα έργα μας. Πάνω απ’ όλα όμως είμαστε μέλη της Εκκλησίας μας, που σημαίνει ότι αγαπούμε το Θεό.
Δ. Η Εκκλησία θέλει από μας να αγαπάμε και τον τόπο μας, την πόλη ή το χωριό όπου ζούμε. Αυτό δεν σημαίνει ότι τα βλέπουμε όλα τέλεια στον τόπο μας ή περιφρονούμε την Εκκλησία και το λόγο του Θεού, χάριν της αγάπης για τον τόπο μας.
Συμπέρασμα
Η πατρίδα είναι δώρο του Θεού. Η Εκκλησία την αγκαλιάζει, αλλά μας μιλά για την Βασιλεία του Θεού και μας διδάσκει την αξία της ουράνιας πατρίδας.