ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ
ΠΡΟΣΩΠΑ: Άγιος Νεκτάριος, Καθαριστής, Φοιτητής, Θυρωρός, Κωστής Σακκόπουλος (ταμίας Σχολής), Υπηρέτης, Αφηγητής
ΑΦΗΓΗΤΗΣ: Ο Άγιος Νεκτάριος υπήρξε για χρόνια διευθυντής της Ριζαρείου Σχολής στην Αθήνα. Εκεί όλοι, από τον πιο ταπεινό εργαζόμενο έως και τον καλύτερο καθηγητή, τον σέβονταν αλλά ίσως δεν είχαν αντιληφθεί ότι ανάμεσά τους κυκλοφορούσε ένας Άγιος. Ο Άγιος Νεκτάριος, όμως, έκανε κρυφά πολλά έργα ελεημοσύνης και αγάπης, ώστε να μην τον ανακαλύπτουν. Τα περισσότερα έγιναν γνωστά μετά από τη κοίμησή του. Δύο τέτοια περιστατικά θα προσπαθήσουμε να σας παρουσιάσουμε απόψε. Βρισκόμαστε στη Ριζάρειο σχολή. Ο άνθρωπος που έχει αναλάβει την καθαριότητα του κτιρίου, έρχεται τα ξημερώματα για να πιάσει δουλειά. Μόλις έχει περάσει μια πολύ σοβαρή αρρώστια. Από το φόβο όμως μη χάσει τη θέση του, έχει αποφασίσει να πηγαίνει, έστω και αδύναμος, καθημερινά στη σχολή.
ΚΑΘΑΡΙΣΤΗΣ: Τι περίεργο... Είναι η δεύτερη συνεχόμενη μέρα που έρχομαι στη δουλειά και τα βρίσκω όλα πεντακάθαρα... Αυτό είναι. Θα με απέλυσαν! Και ούτε καν με ειδοποίησαν... Πώς θα ζήσω τώρα; Πώς θα μεγαλώσω τα παιδιά μου; (κάνει να φύγει-ξαναγυρίζει) Αλλά πάλι... δε θα μου το είχε πει ο διευθυντής, ο άνθρωπος του Θεού;... Γιατί να με αφήσει έτσι;... Τι να κάνω τώρα; ...... Εντάξει. Ίσως απλά κάποιος να έμεινε προσωρινά στη θέση μου. Ας ξαναγυρίσω αύριο και θα δω.
ΑΦΗΓΗΤΗΣ: Την επόμενη μέρα, ο καθαριστής, απογοητευμένος από το συμπέρασμά του ότι απολύθηκε, πηγαίνει αρκετά νωρίτερα στη σχολή για να ανακαλύψει ποιος πήρε τη θέση του.
ΚΑΘΑΡΙΣΤΗΣ: Να ο αντικαταστάτης μου, που με άφησε άνεργο! Τώρα θα μάθω ποιος είναι...
ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ: (εμφανίζεται με τα ράσα ελαφρώς ανασηκωμένα, μεταφέροντας ένα κουβά και μια σφουγγαρίστρα, ψελλίζοντας) Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς. Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με...
ΚΑΘΑΡΙΣΤΗΣ: Μα, ποιος είναι;... Φοράει ράσα... Παπάς θα είναι...
ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ: (συνεχίζει να ψελλίζει) Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς. Κύριε Ιησού Χριστέ,
ελέησόν με.
ΚΑΘΑΡΙΣΤΗΣ: Παναγία μου, ο Δεσπότης! ... Σεβασμιώτατε!!
ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ: (ξαφνιάζεται, κάνει να φύγει αλλά σταματά βλέποντας ποιος τον φωνάζει) Καλημέρα, παιδί μου. (χαμογελά) Πώς και τόσο πρωινός; Αφού δεν έχεις αναρρώσει ακόμα. Θα σε μαλώσω εγώ, θα σε μαλώσει και ο γιατρός.
ΚΑΘΑΡΙΣΤΗΣ: (δεν δίνει σημασία στα λόγια του Αγίου) Δέσποτα, γιατί; Γιατί το κάνετε εσείς αυτό; Δεν πρέπει να καθαρίζετε εσείς. Αφήστε... (κάνει να του πάρει τη σκούπα)
ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ: Κάνεις κάποιο λάθος. ΕΣΥ δεν πρέπει να καθαρίζεις. Είσαι άρρωστος, ενώ εγώ, για δες! Είμαι εντελώς υγιής. Λοιπόν, δεν έχω δίκιο;
ΚΑΘΑΡΙΣΤΗΣ: (οπισθοχωρεί παραπονούμενος) Μα, Δέσποτα, δεν καταλαβαίνετε;!
ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ: Έλα κοντά και άκουσέ με προσεκτικά. Μη φοβάσαι! Δε θα σου πάρω τη θέση! (χαμογελάει) Απλά θα σε βοηθάω μέχρι να γίνεις τελείως καλά. Εσύ είσαι ακόμη αδύναμος. Χρειάζεσαι δυο - τρεις μήνες για ν’ αναρρώσεις. Η Σχολή όμως έχει ανάγκη από καθαριστή και, αν σε απολύσουμε, εσύ πώς θα ζήσεις; Γι’ αυτό σε βοηθώ στην ανάγκη σου αυτή. Αλλά πρόσεξε! Όσο υπάρχω στη ζωή, δε θα το μάθει κανείς αυτό που είδες.
ΚΑΘΑΡΙΣΤΗΣ: Δέσποτα, σας ευχαριστώ! Σας...
ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ: (τον κόβει) Εντάξει, εντάξει. Πήγαινε στην ευχή της Παναγίας και μην ξεχάσεις: ό,τι είδες δε θα το μάθει κανείς μέχρι να πεθάνω... (ο καθαριστής φεύγει, παίρνοντας την ευχή του Αγίου).
ΑΦΗΓΗΤΗΣ: Ο Άγιος γιόρταζε την ονομαστική του εορτή στις 11 Οκτωβρίου. Έτσι, εκείνη τη μέρα μαζεύτηκαν πολλοί γνωστοί του για να του ευχηθούν. Ο Άγιος, αφού τους υποδέχτηκε στην αίθουσα υποδοχής της Ριζαρείου, αποσύρθηκε για λίγο, καθώς ένας από τους υπαλλήλους της σχολής είχε να του ανακοινώσει κάποιο νέο.
ΘΥΡΩΡΟΣ: Σεβασμιώτατε, υπάρχει έξω ένας νέος που ζητά να σας δει. Φαίνεται πολύ φτωχός. Νόμιζα ότι ήθελε να ζητήσει χρήματα, αλλά είναι, καθώς μου είπε, νέος φοιτητής που πέρασε φέτος τις εξετάσεις.
ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ: Φέρε τον μέσα. Η πόρτα της Σχολής είναι ανοικτή για όλους! (έρχεται ο φοιτητής) Πέρασε, παιδί μου. (στο θυρωρό) Πήγαινε εσύ, Γρηγόριε. Κάθησε, παιδί μου. Έμαθα ότι με ζήτησες προηγουμένως.
ΦΟΙΤΗΤΗΣ: (συνεσταλμένος) Μάλιστα, Δέσποτα, επιθυμούσα να σας δω και να πάρω την ευχή σας. Ξέρετε, Σεβασμιώτατε, φέτος πέτυχα στις εξετάσεις του Πανεπιστημίου...
ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ: (ενθουσιασμένος) Μπράβο, παιδί μου! Σου εύχομαι καλή πρόοδο. Η Παναγία να σε σκέπει και οι Τρεις Ιεράρχες να σε φωτίζουν και να σε βοηθούν στον αγώνα σου.
ΦΟΙΤΗΤΗΣ: Ευχαριστώ, αλλά... (κατεβάζει το κεφάλι και ψελλίζει) Υπάρχει όμως ένα πρόβλημα, Δέσποτα. Μια μικρή δυσκολία.
ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ: Μην απογοητεύεσαι παιδί μου. Πες μου τι πρόβλημα υπάρχει και με κάθε τρόπο θα σε βοηθήσω, όσο μπορώ. Έλα, μην ντρέπεσαι, εξήγησέ μου.
ΦΟΙΤΗΤΗΣ: Ξέρετε, Σεβασμιώτατε... τα παπούτσια που φορώ είναι γεμάτα μπαλώματα και άλλο ζευγάρι δεν έχω για να πηγαίνω αξιοπρεπώς στα μαθήματά μου... δυστυχώς η οικογένειά μου είναι φτωχή και δεν μπορώ να την επιβαρύνω με έξοδα για καινούρια παπούτσια...
ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ: (χαμογελάει) Και γι’ αυτό στεναχωριέσαι τόσο; Μην ανησυχείς ... πώς είπαμε το όνομά σου;
ΦΟΙΤΗΤΗΣ: Νικόλαος.
ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ: Ε, λοιπόν, Νικόλαε, μη λυπάσαι. Εύκολα θα βρούμε λύση για κάτι τέτοιο. (χτυπά ένα κουδουνάκι και εμφανίζεται ο υπηρέτης) Αντώνιε, ειδοποίησε, σε παρακαλώ, τον κύριο Κωστή Σακκόπουλο, τον ταμία της Σχολής, να έλθει εδώ για λίγα λεπτά.
ΥΠΗΡΕΤΗΣ: Μάλιστα, Δέσποτα.
ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ: Δεν πρέπει, παιδί μου, να αφήνουμε τέτοιους μικρούς πειρασμούς να μας στενοχωρούν και να μας συγχύζουν. Έχει ο Θεός για όλα. (μπαίνει ο ταμίας) Καλώς τον κύριο Σακκόπουλο. Καθήστε. Έχουμε ένα μικρό αίτημα προς το ταμείο της Σχολής.
ΚΩΣΤΗΣ ΣΑΚΚΟΠΟΥΛΟΣ: Ακούω, Σεβασμιώτατε.
ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ: Πόσο χρήματα περίπου κοστίζει ένα καινούριο ζευγάρι παπούτσια; ΚΩΣΤΗΣ ΣΑΚΚΟΠΟΥΛΟΣ: Πέντε δραχμές.
ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ: Τότε λοιπόν, θα παρακαλούσα να δώσετε αυτό το ποσό στον αδελφό Νικόλαο από δω, για να μπορέσει να αγοράσει παπούτσια, αφού ο καημένος, όπως βλέπετε, δεν έχει παρά αυτά τα τρύπια και χιλιομπαλωμένα.
ΚΩΣΤΗΣ ΣΑΚΚΟΠΟΥΛΟΣ: Με συγκινεί η πρόθεσή σας, Δέσποτα, αλλά δυστυχώς το ταμείο της Σχολής είναι άδειο. Είχα σκοπό να έρθω να σας ειδοποιήσω σήμερα, αλλά με προλάβατε. (σιγή) Αν μου επιτρέπετε, να αποσυρθώ, γιατί πρέπει να ρυθμίσω κάποιες πληρωμές, αφού βλέπετε ότι είμαστε σε δεινή θέση.
ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ: Στην ευχή της Παναγίας, παιδί μου. (σωπαίνει)
ΑΦΗΓΗΤΗΣ: Σε αυτό το σημείο, ο Άγιος θα δείξει κάποια ακόμη ψήγματα της μεγάλης του αγάπης. Έτσι ξεχωρίζουν οι μεγάλοι Άγιοι της Εκκλησίας μας. Μέσα από μικρά περιστατικά, τα οποία για πολλούς περνούν απαρατήρητα εντελώς...
ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ: Θα βρούμε μια λύση.
ΦΟΙΤΗΤΗΣ: Σεβασμιώτατε, δεν πειράζει,...
ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ: Περίμενε. (σκέφτεται λίγο ακόμη) Τι νούμερο παπούτσια φοράς; ΦΟΙΤΗΤΗΣ: Σαράντα δύο. Αλλά γιατί ρωτάτε; Αφού δεν υπάρχουν χρήματα...
ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ: (σαν να μην άκουσε) Ωραία, κι εγώ σαράντα δύο νούμερο φορώ. (βγαίνει για ένα λεπτό και επιστρέφει με τα παπούτσια του στο χέρι και φορώντας παντόφλες) Πάρε λοιπόν τα δικά μου που είναι και καινούρια και πορεύου εν ειρήνη.
ΦΟΙΤΗΤΗΣ: (σαστισμένος) Μα, Δέσποτα...
ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ: (τον σταματάει) Πορεύου εν ειρήνη. Η Παναγιά μαζί σου! (φεύγει ο φοιτητής,
μπαίνει ο υπηρέτης)
ΥΠΗΡΕΤΗΣ: Δέσποτα, σας περιμένει κάτω κόσμος για να σας ευχηθεί για την ονομαστική σας εορτή...
ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ: Έχεις δίκιο, και περιμένουν ώρα οι άνθρωποι... Πάμε. (σηκώνεται)
ΥΠΗΡΕΤΗΣ: Συγχωρέστε με, αλλά δεν μπορείτε να εμφανιστείτε έτσι.
ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ: (απορημένος) Γιατί; Τι συμβαίνει;
ΥΠΗΡΕΤΗΣ: Σεβασμιώτατε... με τις παντόφλες θα εμφανιστείτε στον κόσμο;
ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ: Α, αυτό εννοείς (χαμογελά). Κοίταξε, εάν ήρθαν για τα ρούχα και τα παπούτσια μου οι επισκέπτες, τότε καλύτερα να μην ξανάρθουν! Πάμε!
ΤΕΛΟΣ
Συγγραφή σεναρίου: Αλέξανδρος Χρ.
Το σενάριο βασίστηκε στο βιβλίο «Ήταν κάποτε παιδιά – Ο άγιος Νεκτάριος» της Άννας Ιακώβου, εκδόσεις «Άθως παιδικά».