Μεγάλη Παρασκευή: Είναι αναμφίβολα η ιερότερη ημέρα της Μ. Εβδομάδας κι αυτό γιατί επιτελούμε ανάμνηση της Σταύρωσης του Κυρίου. Η ακολουθία των Αγίων και Αχράντων Παθών του Κυρίου, όπως ονομάζεται, μας φέρνει στη μνήμη όσα υπέμεινε για χάρη μας ο Κύριος: «τους εμπτυσμούς, τα ραπίσματα, τα κολαφίσματα, τάς ύβρεις, τούς γέλωτας, τήν πορφυράν χλαίναν, τόν κάλαμον, τόν σπόγγον, τό όξος, τούς ήλους, τήν λόγχην και πρό πάντων τόν σταυρόν και τόν θάνατον». Γίνεται επίσης μνεία του ευγνώμονος ληστή που έλαβε συγχώρηση από τον Κύριο και με τη μετάνοιά του «πρώτος παραδείσου πύλας ανοίξας εισήλθεν». Η Ακολουθία των Αγίων Παθών άρχιζε από το απόγευμα της Μ. Πέμπτης και διαρκούσε όλη τη νύχτα γιατί και η σύλληψη, η δίκη και οι εμπαιγμοί του Κυρίου έγιναν κατά τη νύχτα αυτή. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της ακολουθίας είναι η ανάγνωση 12 Ευαγγελίων. Από αυτά, το πρώτο (το Ευαγγέλιο της Διαθήκης) περιλαμβάνει τις υποθήκες του Χριστού προς τους μαθητές και την αρχιερατική προσευχή Του. Τα υπόλοιπα Ευαγγέλια εξιστορούν τη σύλληψη, τη δίκη, τα πάθη, το σταυρικό θάνατο, την ταφή του Κυρίου καθώς και την ασφάλιση του τάφου με τη βοήθεια της κουστωδίας. Μετά την ανάγνωση του πέμπτου Ευαγγελίου γίνεται η λιτάνευση του Εσταυρωμένου, η τοποθέτηση Του στο μέσο του Ναού καθώς ο χορός ψάλλει αργά και κατανυκτικά το εξής τροπάριο:

Σήμερον κρεμᾶται ἐπὶ ξύλου, ὁ ἐν ὕδασι τὴν γῆν κρεμάσας. (ἐκ γ’). Στέφανον ἐξ ἀκανθῶν περιτίθεται, ὁ τῶν Ἀγγέλων Βασιλεύς. Ψευδῆ πορφύραν περιβάλλεται, ὁ περιβάλλων τὸν οὐρανὸν ἐν νεφέλαις. Ῥάπισμα κατεδέξατο, ὁ ἐν Ἰορδάνῃ ἐλευθερώσας τὸν Ἀδάμ. Ἥλοις προσηλώθη, ὁ Νυμφίος τῆς Ἐκκλησίας. Λόγχῃ ἐκεντήθη, ὁ Υἱὸς τῆς Παρθένου. Προσκυνοῦμέν σου τὰ Πάθη Χριστέ. (ἐκ γ’). Δεῖξον ἡμῖν, καὶ τὴν ἔνδοξόν σου Ἀνάστασιν.

Αυτά τα φρικτά και σωτήρια Πάθη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού επιτελούμε σήμερα και σε ανάμνηση τους παραλάβαμε, από αποστολική διαταγή, τη νηστεία της Παρασκευής.

Ο Πέτρος, ο θερμός φίλος του Χριστού, όταν τον είδε να μεταμορφώνεται στο όρος Θαβώρ, ήθελε να είναι μαζί του αιωνίως: “καλό εστί ημάς ώδε είναι”. Στο Πάθος του όμως, δεν τον γνωρίζει και τον αρνείται τρεις φορές. Ω φιλίες άστατες! Ω ταξίματα απατηλά! Ω καρδιές άστατες των ανθρώπων! Ω πάθος! Ω πόνος! Ω λύπη στη ψυχή του Ιησού, για την οποία μπορεί αληθινά να πει “Περίλυπος εστί η ψυχή μου έως θανάτου”. Αχ, Πέτρο, Πέτρο! Κάνεις όρκο ότι δεν τον γνωρίζεις και βεβαιώνεις επίμονα λέγοντας: “Ουκ είδα τον άνθρωπο”. Αλλά ο Πιλάτος σε ελέγχει και παρουσιάζοντας τον Κύριο μπροστά στα μάτια όλου του λαού, λέει: “Ιδε ο άνθρωπος”. Που είσαι τώρα, Πέτρο; Γνωρίζεις πλέον αυτό τον άνθρωπο; Ο Πέτρος ήδη μετανοημένος, από κατάνυξη και ντροπή, δεν σηκώνει τα μάτια να δει, αλλά έκανε δύο βρύσες πικρότατων δακρύων. “ Και εξελθών έξω, έκλαυσε πικρώς ”.

ΠΗΓΗ:        

http://neotita.gr  ΓΡΑΦΕΙΟ ΝΕΟΤΗΤΑΣ ΙΕΡΑΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗΣ ΑΘΗΝΩΝ

http://www.tropaioforos.gr/synaksaristis-megalis-evdomados  ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΩΝ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΩΝ ΓΕΩΡΓΙΟΥ, ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ & ΟΣΙΟΥ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ (ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ)