Ο Άγιος Ελευθέριος

Ένας Επίσκοπος στα Λιοντάρια

Ο Άγιος Ελευθέριος

Εισαγωγή

Είδατε παιδιά, τον ιερέα όταν λειτουργεί; Φοράει ωραία ρούχα, που λέγονται άμφια. Και τα άμφια αυτά έχουν διάφορα χρώματα. Είναι πολύχρωμα. Εγώ σήμερα θα σας μιλήσω για ένα Επίσκοπο, που τα άμφια του ήταν κατακόκκινα. Και τούτο γιατί βουτήχτηκαν μέσα στο αίμα, στο δικό του αίμα. Ποιος είναι αυτός; Είναι ο Άγιος Ελευθέριος.

 

Αφήγηση

Ήταν παιδιά, τα χρόνια των σκληρών διωγμών εναντίον των Χριστιανών. Οι πιστοί, ο ένας μετά τον άλλο, θυσίαζαν τη ζωή τους και πέθαιναν με μαρτυρικό θάνατο. Εκείνοι που υπέφεραν και έπασχαν ιδιαίτερα ήταν οι ιερείς και οι επίσκοποι των χριστιανών. Αυτούς πρώτα – πρώτα κυνηγούσαν οι Ρωμαίοι διώκτες και τους οδηγούσαν στα φρικτά βασανιστήρια. Την εποχή εκείνη όποιος αποφάσιζε να γίνει κληρικός, έπρεπε συγχρόνως να πάρει και την απόφαση του θανάτου. Κανένας τότε κληρικός δεν πέθαινε με φυσικό και ανώδυνο τρόπο. Όλοι μαρτυρούσαν για το Χριστό.

Σ’ αυτή λοιπόν την εποχή και στην Πρωτεύουσα του Ρωμαϊκού κράτους, τη Ρώμη, γεννήθηκε και πέρασε τα παιδικά του χρόνια ο Ελευθέριος. Από μικρός δοκίμασε την πίκρα της ορφάνιας. Έμεινε ορφανός από πατέρα. Η χήρα μητέρα του, μια άγια γυναίκα, η Ανθία, φρόντιζε για την ανατροφή και τη χριστιανική μόρφωση του παιδιού της. Πόθος της ήταν να τον αφιερώσει  στην υπηρεσία της Εκκλησίας. Μέσα στην παιδική ψυχή του φύτεψε όλους εκείνους τους αγίους πόθους, που είχαν οι Μάρτυρες.

Δεν είχε φτάσει ακόμα στα 15 του χρόνια ο Ελευθέριος και η αρετή του τον είχε κάνει γνωστό σ’ όλη τη χριστιανική κοινότητα της Ρώμης. Αποτελούσε μια ελπίδα για τη διωκόμενη Εκκλησία. Μια μέρα πήγε σε μια από τις κατακόμβες της Ρώμης, και πλησίασε τον άγιο επίσκοπο της πόλης, τον άγιο Ανίκητο. Το μικρό αγόρι φαινόταν συγκινημένο. Κάποιο μυστικό ήθελε να εκμυστηρευτεί στον Επίσκοπο.

-Λέγε παιδί μου, του λέει ο Ανίκητος. Τι σου συμβαίνει; Τι θέλεις;

-Θέλω να γίνω κληρικός, ήταν η απάντηση του νεαρού Ελευθέριου. Θέλω να υπηρετήσω την Εκκλησία.

-Να γίνεις κληρικός; Το σκέφτηκες καλά; Κληρικός σημαίνει μάρτυρας. Θα μαρτυρήσεις για την πίστη μας. Το ‘χεις πάρει απόφαση αυτό;

-Ναι άγιε του Θεού, είπε με συγκίνηση το παιδί, ενώ από τα μάτια του έτρεχαν δάκρυα.

Να γίνει κληρικός! Αυτός ήταν ο πόθος του νεαρού Ελευθέριου. Αυτό ήταν το όνειρό του. Και το όνειρο αυτό τον αξίωσε ο Θεός να το πραγματοποιήσει. Ο άγιος Ανίκητος, βλέποντας το ζήλο και τις αρετές του νεαρού χριστιανού, δεν άργησε να τον χειροτονήσει σε πρεσβύτερο. Η χειροτονία του έγινε μέσα σε μια από τις πολλές κατακόμβες της Ρώμης. Στιγμές άφθαστης συγκίνησης έζησαν οι χριστιανοί της Ρώμης, όταν αντίκρισαν τον γέροντα Ανίκητο να θέτει το χέρι του πάνω στο κεφάλι του νεαρού Ελευθέριου και να τον χειροτονεί πρεσβύτερο της Εκκλησίας του Χριστού.

Δεν πέρασε πολύς καιρός και οι ανάγκες της Εκκλησίας επέβαλαν να γίνει ο Ελευθέριος επίσκοπος. Και πράγματι σε ηλικία νεαρή χειροτονείται επίσκοπος Ιλλυρικού, στη σημερινή Αυλώνα της Αλβανίας.

Με πολύ ζήλο ρίχτηκε στη δουλειά ο νεαρός επίσκοπος Ελευθέριος. Η καρδιά του πυρπολείται πραγματικά. Πόθος του ήταν να προσελκύσει στην αληθινή πίστη του Χριστού όλους τους ανθρώπους της περιοχής. Το κήρυγμά του ήταν φλογερό. Κήρυττε και μάζευε καθημερινά πλήθη λαού. Ας παρακολουθήσουμε ένα από τα κηρύγματά του.

Η εκκλησία είναι κατάμεστη, γεμάτη από κόσμο. Πολλοί χριστιανοί βρίσκονται εκεί μέσα. Στον άμβωνα βρίσκεται ο άγιος Ελευθέριος και κηρύττει. Όλοι προσέχουν με το στόμα ανοικτό. Ρουφούν τα λόγια του, όπως το διψασμένο ελάφι το γάργαρο νερό της πηγής. Ξαφνικά κάποια ταραχή παρουσιάστηκε στο εκκλησίασμα. Όλοι γύρισαν πίσω να δουν τι συμβαίνει. Στ’ αλήθεια τι συνέβαινε; Μερικοί στρατιώτες, οπλισμένοι, με επικεφαλής κάποιον αξιωματικό, που τον λέγανε Φήλικα, παραβίασαν τις πόρτες του Ναού και μπήκαν μέσα την ώρα που κήρυττε ο Άγιος.

Τι ήθελαν άραγε; Τι άλλο; Ήταν απεσταλμένοι του αυτοκράτορα. Σκοπός τους ήταν να πιάσουν τον Ελευθέριο και δεμένο να τον οδηγήσουν στη Ρώμη. Οι χριστιανοί καταλαβαίνουν αμέσως τι πρόκειται να συμβεί και ανησυχούν. Πολλοί αρχίζουν να κλαίνε. Θα χάσουν τον ποιμένα τους, τον άγιο πατέρα τους. Ήξεραν τι τον περίμενε στη Ρώμη. Οι οπλισμένοι προχωρούν. Ο άγιος σταματά για μια στιγμή το κήρυγμά του. Μα ευθύς αμέσως ξαναρχίζει. Τώρα κηρύττει με πιο μεγάλη δύναμη. Όλοι κρατούν την αναπνοή τους. Σε λίγο θα τον αιχμαλωτίσουν! Και όμως, παιδιά, αντί να πιάσουν και να αιχμαλωτίσουν τον άγιο Ελευθέριο και να τον σύρουν στη Ρώμη για μαρτύριο συνέβηκε το αντίθετο. Ο άγιος Ελευθέριος οπλισμένος με τη χάρη του Θεού, τους αιχμαλώτισε και τους οδήγησε στην πίστη του Χριστού. Ενώ βάδιζαν για να τον πιάσουν, ξάφνου σταματούν. Ο Φήλιξ βάζει το ξίφος στη θήκη του. Σταματά και γίνεται ακροατής του αγίου. Όταν τελείωσε το κήρυγμα, τον πλησίασε και του αποκάλυψε τον σκοπό για τον οποίον είχαν έρθει. Μετανιωμένος ζήτησε συγγνώμη. Έγινε χριστιανός και θαυμαστής του αγίου Ελευθερίου.

Μα η διαταγή του αυτοκράτορα εκτελείται. Και οι δύο μαζί, Ελευθέριος και Φήλιξ, ξεκίνησαν για τη Ρώμη…

Βρισκόμαστε τώρα στη Ρώμη. Μπροστά στον αυτοκράτορα ο νεαρός Ελευθέριος μιλάει ελεύθερα και ομολογεί χωρίς φόβο την πίστη του στο Χριστό.

-Ναι, λατρεύω το Χριστό, τον αληθινό Θεό, ενώ εσείς πιστεύετε στα ψεύτικα είδωλα.

Η απόφαση του αυτοκράτορα δεν άργησε να βγει. Ο άγιος Ελευθέριος καταδικάστηκε σε μαρτυρικό θάνατο. Τα βασανιστήρια, που του έκαναν, είναι πολλά. Δεν μας παίρνει όμως ο χρόνος να τα διηγηθούμε. Μερικά μονάχα θα σας πω.

Την πρώτη βραδιά κοιμήθηκε σε ένα παράξενο κρεβάτι. Ή μάλλον δεν κοιμήθηκε. Τον ξάπλωσαν πάνω στο κρεβάτι για να τον σκοτώσουν. Έφεραν ένα χάλκινο κρεβάτι, άναψαν από κάτω φωτιά μεγάλη, και αφού πυρώθηκε πολύ και έγινε κατακόκκινο, ξάπλωσαν πάνω τον νεαρό επίσκοπο. Νόμισε ο αυτοκράτορας, πως οι σάρκες του θα καίγονταν πάνω σ’ αυτό το πυρακτωμένο κρεβάτι και το μαρτύριό του θα ήταν φοβερό. Ο Ελευθέριος όμως δεν έπαθε τίποτα. Το θαύμα αυτό, καθώς ακόμη κι άλλα θαύματα, έκαναν πολλούς ειδωλολάτρες να πιστέψουν στην αλήθεια του χριστιανισμού. Ένας από αυτούς, ο έπαρχος Κορέμων, βλέποντας τον άγιο και τα θαύματα, με τα οποία τον έσωζε ο Θεός, πίστεψε και έγινε χριστιανός. Ο αυτοκράτορας θύμωσε πολύ και έγινε πιο σκληρός. Διατάσσει να αποκεφαλίσουν μπροστά στον άγιο Ελευθέριο τον έπαρχο Κορέμωνα. Και πράγματι αυτός που πριν από λίγο ήταν διώκτης του Ελευθέριου, τώρα γίνεται μάρτυς του Χριστού. Την μέρα που γιορτάζει ο άγιος Ελευθέριος, στις 15 Δεκεμβρίου, γιορτάζει και ο άγιος Κορέμων.

Όπως είπαμε, παιδιά, πολλά βασανιστήρια του έκαναν του άγιου Ελευθέριου. Και απ’ όλα αυτά τον έσωζε ο Θεός. Ένα ακόμα από τα βασανιστήριά του θα σας διηγηθώ. Διέταξε ο αυτοκράτορας να τον πάρουν και να τον ρίξουν μέσα στα πεινασμένα λιοντάρια. Πράγματι! Στο αμφιθέατρο της Ρώμης μαζεύτηκαν μια μέρα πολλοί. Ήρθαν να παρακολουθήσουν το θέαμα. Ένας επίσκοπος των χριστιανών θα ριχνόταν μέσα στο στόμα των πεινασμένων θηρίων… Οι κερκίδες γεμάτες. Σε κάποια στιγμή οδηγούν τον νεαρό επίσκοπο Ελευθέριο μέσα στο στίβο. Ένα πελώριο κλουβί ανοίγεται και δύο λιοντάρια πεινασμένα ορμούν με λύσσα εναντίον του μάρτυρος. Ορμούν ακάθεκτα. Όλοι κρατούν την αναπνοή τους. Είναι βέβαιοι, πως σε λίγο δεν θα υπάρχει τίποτα από το σώμα του Αγίου.

Αλλά, τι είναι αυτό που βλέπουν! Τα πεινασμένα λιοντάρια έρχονται κοντά στον Άγιο, σταματούν μπροστά του και, αντί να τον κατασπαράξουν, στέκονται μπροστά του με σεβασμό. Σεβάστηκαν τον επίσκοπο, τον άγιο του Θεού!

Τελικά, παιδιά, ο Ελευθέριος μαρτύρησε. Πώς; Ο αυτοκράτορας διέταξε και τον αποκεφάλισαν. Η τίμια κεφαλή του, πλημμυρισμένη στο αίμα του, έπεσε κάτω στο χώμα, αλλά η ψυχή του φτερούγισε στο Δημιουργό και Πλάστη του κόσμου.

Και δεν μαρτύρησε μονάχα ο Ελευθέριος. Δεν πέρασε πολλή ώρα, και δίπλα στο γιο μαρτύρησε και η Μητέρα: Η Αγία Άνθια, της οποίας η μνήμη γιορτάζει η εκκλησία στις 15 Δεκεμβρίου, έσκυψε κάτω στο χώμα να φιλήσει το αγιασμένο κεφάλι του παιδιού της και κάποιος δήμιος πήρε και το δικό της κεφάλι. Μητέρα και γιος μάρτυρες Χριστού.

 

 

 

Επεξεργασία

Είδαμε, παιδιά, σήμερα τη ζωή ενός χριστιανού νέου. Μέσα στην ψυχή του όταν ήταν μικρός, υπήρχε ένας πόθος. Μήπως θυμάστε ποιος πόθος; (Ο πόθος να γίνει κληρικός, ιερεύς του Θεού, του Ύψιστου). Και έγινε κληρικός. Και μαρτύρησε για τον Χριστό. Θυμάστε τη στάση που τήρησαν προς τον μάρτυρα τα δύο πεινασμένα λιοντάρια; (Τον σεβάστηκαν και δεν τον πείραξαν). Σεβάστηκαν τον ιερέα του Θεού.

 

Συμπέρασμα

Ο ιερέας του Θεού είναι ιερό πρόσωπο, που πρέπει να αγαπάμε και να σεβόμαστε.

 

Εφαρμογή

Ας σταματήσουμε σ’ αυτά τα δύο σημεία παιδιά. Στον πόθο του αγίου Ελευθερίου και στο σεβασμό που έδειξαν τα λιοντάρια προς τον ιερέα του Θεού.

Μέσα στις καρδιές των παιδιών υπάρχουν πόθοι πολλοί. Ένα παιδί ποθεί να γίνει μηχανικός, άλλο να γίνει δάσκαλος, άλλο να γίνει καθηγητής, καπετάνιος, δικηγόρος, γιατρός, αξιωματικός κλπ. Άραγε υπάρχουν σήμερα παιδιά, που θέλουν να γίνουν κληρικοί, να γίνουν υπηρέτες του Θεού, να διακονήσουν τα μυστήρια του Θεού; Δεν υπάρχει πιο μεγάλος και πιο ευγενικός πόθος απ’ αυτόν. Πρέπει να προσευχόμαστε, ώστε μέσα από τα σημερινά παιδιά ο Θεός να διαλέξει μερικούς που θα γίνουν κληρικοί, εργάτες του Ευαγγελίου, Ιεροκήρυκες, κατηχητές, ιεραπόστολοι, που θα θυσιαστούν για την αγάπη του Χριστού και των ανθρώπων. Και όχι μονάχα αυτό. Αλλά αν και εμείς δεν μπορούμε να γίνουμε, να ενισχύουμε τους άλλους, τα άλλα παιδιά, που εκδηλώνουν τέτοια επιθυμία.

Ας προσέξουμε και το άλλο σημείο. Τα λιοντάρια σεβάστηκαν τον ιερέα Ελευθέριο. Αλλά ενώ τα λιοντάρια σεβάστηκαν τον ιερέα του Θεού, υπάρχουν σήμερα άνθρωποι που δείχνουν ασέβεια προς τους κληρικούς. Άλλοτε περνούσε ο κληρικός και οι χριστιανοί σηκώνονταν όρθιοι από ευλάβεια, και του φιλούσαν το χέρι. Τώρα περνά ο κληρικός και τον κοροϊδεύουν. Εσείς, τα παιδιά του κατηχητικού, να σέβεστε τους κληρικούς. Βλέπετε τον ιερέα; Να τον σέβεστε, να του φιλάτε με ευλάβεια το χέρι, να υπακούετε στις συμβουλές του, να τον αγαπάτε. Και αν βλέπετε άλλα παιδιά να κοροϊδεύουν τους ιερείς, να τους μιλάτε και να τους λέτε πως πρέπει να σέβονται τον ιερέα του Θεού.

 

Σημείωση

Στα κατηχητικά Θηλέων ας τονισθεί και η πλευρά της μητέρας του αγίου Ελευθέριου, της αγίας Ανθίας, η χαρά της που έγινε ο γιος της κληρικός και ο πόθος της για το μαρτύριο. Στην «εφαρμογή» να τονιστεί ο σεβασμός προς τους κληρικούς και την Ιεροσύνη.

 

Εκκλησιαστικοί ύμνοι

Ἀπολυτίκιον  Ἦχος πλ. α’

Τὸν συνάναρχον.

 

ερέων ποδήρει κατακοσμούμενος, καὶ αἱμάτων τοῖς ῥείθροις ἐπισταζόμενος, τῷ  Δεσπότῃ σου Χριστῷ μάκαρ ἀνέδραμες, Ἐλευθέριε σοφέ, καθαιρέτα τοῦ Σατᾶν. Διὸ μὴ παύσῃ πρεσβεύων, ὑπὲρ τῶν πίστει τιμώντων, τὴν μακαρίαν σου ἄθλησιν.

 

Στολισμένος με τα αρχιερατικά σου άμφια και βουτηγμένος στα αίματα έτρεξες, ευλογημένε στο Δεσπότη σου Χριστό. Ελευθέριε σοφέ και νικητή του Σατανά. Γι’ αυτό, μη σταματήσεις να προσεύχεσαι για μας που με πίστη τιμάμε το υπέροχο μαρτυρικό σου άθλημα.

Επικοινωνία

Διεύθυνση Μεγάλου Ναού: Δανάης 1, Έγκωμη,
2408, Λευκωσία
Διεύθυνση Μικρού Ναού: Αγίου Νικολάου 1, Έγκωμη, 2408, Λευκωσία
Τηλέφωνο: 22355300
Fax: 22590969
Email: agiosnikolaosengomis

@gmail.com

Announcement

Church of Saint Nicolaos in Engomi is open daily from 8:30 am to 12:00 noon, from 5:00 to 8:00 pm and the hours of Liturgical services. For more information contact us on: agiosnikolaosengomis@gmail.com