Χαρακτηριστικά ο μακαριστός π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος εδίδασκε:

-Μη αμελείτε ΠΟΤΕ την προσευχή. Στο τραπέζι, το πρωί, το απόγευμα, το βράδυ. Ιδιαιτέρως μη παραλείπετε ΤΟ ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ.

Για κανένα λόγο. Όσο απασχολημένοι και κουρασμένοι κι αν είσθε. Είναι ζήτημα αυτοθυσίας, και κυρίως αγάπης.

Όταν σας τηλεφωνήσει πολύ αργά τη νύκτα κάποιο αγαπητό σας πρόσωπο, πώς, παρά την κούρασή σας, αγκιστρώνεστε στο ακουστικό και μάλιστα κάποτε μια και δυο ώρες, χωρίς να δυσανασχετείτε, αλλά αντίθετα χαίρεσθε;

Διηγούνται για τον ίδιο ότι συνέβαινε πολλές φορές μετά από μια εξαντλητικά κοπιαστική ήμερα, λόγω κυρίως πολύωρης εξομολογήσεως, να ανεβαίνει με πολλή δυσκολία τα σκαλοπάτια για το δωμάτιο του κρατώντας τα κάγκελα της σκάλας.

Και έλεγε:

Μου ψιθύριζε τότε ο πονηρός στο αυτί:

-Τώρα είσαι κουρασμένος. Γιατί να κάνεις το απόδειπνο; Δεν θα καταλάβεις τίποτε, θα το κάνεις μηχανικά.

Κι’ εγώ απαντούσα:

-Αν δεν το κάμω καθόλου, θα είναι όλη η νίκη δική σου. Αν το κάμω όμως, έστω και μηχανικά, η μισή νίκη θά είναι δική μου. Και το έκανα.

(Υποθήκες ζωής, σελ. 53).