Ο ΠΛΟΥΣΙΟΣ & Ο ΛΑΖΑΡΟΣ

Στοχοθεσία

Α. Να μιλήσουμε στα παιδιά για την συνέχεια της ζωής μετά το θάνατο

Β. Να ξεκαθαρίσουμε στα παιδιά τι σημαίνει Παράδεισος και τι Κόλαση και πώς ο άνθρωπος που ζει την Βασιλεία του Θεού αγαπώντας τον πλησίον και ζώντας τη ζωή της  Εκκλησίας θα πάει στον Παράδεισο, ενώ ο αδιάφορος για τον πλησίον θα ζει την μοναξιά της κόλασης

Γ. Να προβληματιστούμε για την αδιαφορία για τους άλλους στην οποία μας οδηγεί ο εγωισμός μας και η αίσθηση ότι όσα έχουμε, είναι δικά μας

Αφόρμηση

            Να συζητήσουμε για λίγο με τα παιδιά για την αδικία στη ζωή. Να μας πούνε παραδείγματα από ανθρώπους που τα έχουν όλα και για άλλους που δεν έχουν τίποτα ή που έζησαν πολύ λίγο. Να τους ρωτήσουμε αν έχουν ακούσει για τον Παράδεισο και την κόλαση και να τους επισημάνουμε ότι για την Εκκλησία μας η ζωή συνεχίζεται μετά το θάνατο, όπως φαίνεται από την παραβολή.

Διήγηση

Κάποτε ο Χριστός είπε μια παραβολή:

Ήταν κάποιος άνθρωπος πλούσιος, ο οποίος ζούσε την καλύτερη ζωή. Επειδή είχε χρήματα, όλη μέρα τρωγόπινε και διασκέδαζε με τους φίλους του. Στο δρόμο, κάτω από το σπίτι του πλουσίου, ζούσε κι ένας φτωχός που τον έλεγαν Λάζαρο. Ο Λάζαρος δεν είχε ούτε για να φάει. Έτρωγε λοιπόν από τα ψίχουλα που έπεφταν από το τραπέζι του πλουσίου, δηλαδή από τα σκουπίδια του. Δεν έφτανε αυτό, αλλά ήταν άρρωστος και γεμάτος πληγές, ώστε να μην έχει δύναμη να περιποιηθεί τον εαυτό του, αλλά ούτε και να διώξει τα σκυλιά που πήγαιναν και τον έγλυφαν. Κάποτε ο Λάζαρος πέθανε. Πέθανε και ο πλούσιος και τον έθαψαν με μεγάλες τιμές και πολλούς λόγους.

Ο Λάζαρος πήγε στον Παράδεισο και εκεί ήταν η ψυχή του χαρούμενη και ευτυχισμένη, κοντά στον Αβραάμ, τον Γενάρχη των Εβραίων. Ο πλούσιος ήταν στην κόλαση και βασανιζόταν. Κάποια στιγμή επέτρεψε ο Θεός και ο πλούσιος είδε τον Λάζαρο από μακριά και φώναξε στον Αβραάμ: «Πάτερ Αβραάμ, στείλε τον Λάζαρο να βάψει το δάχτυλό του με λίγο νερό και να με δροσίσει, γιατί υποφέρω στην φωτιά αυτήν εδώ». Τότε ο Αβραάμ του είπε: «Παιδί μου, θυμήσου ότι στη ζωή σου τα γεύτηκες όλα τα καλά, ενώ ο Λάζαρος τίποτα. Τώρα αυτός είναι χαρούμενος κι εσύ υποφέρεις. Άλλωστε, είναι τόσο μακρινή η απόσταση μεταξύ μας που δεν είναι δυνατόν να έρθει ο Λάζαρος».

Ο πλούσιος τότε είπε: «Καλά για μένα, αλλά στείλε το Λάζαρο στη γη. Γιατί έχω πέντε αδέρφια που ζούνε την ίδια ζωή με μένα. Αν αναστηθεί ο Λάζαρος και τους πει τι γίνεται, τότε θα αλλάξουν ζωή». Ο Αβραάμ του απάντησε: «Αφού έχουν τον Μωυσή και τους προφήτες και το Λόγο του Θεού. Ας τον ακούσουν κι όλα θα πάνε καλά» Και ο πλούσιος του λέει: «Αν αναστηθεί ο Λάζαρος, μόνο τότε θα πιστέψουν». Και ο Αβραάμ απαντά: «Άμα δεν πιστεύουν τον Μωυσή και τους προφήτες, τότε ούτε τον Λάζαρο πρόκειται να πιστέψουν, ούτε κανέναν»!

(Λουκ. 16, 19-31)

Ερωτήσεις

Α. Γιατί ο πλούσιος ήταν ασυγκίνητος στο δράμα του Λαζάρου;

Β. Τι είναι ο θάνατος; Σταματά ο άνθρωπος να υπάρχει όταν πεθάνει;

Γ. Τι είναι η Κόλαση και τι ο Παράδεισος;

Δ. Γιατί ο Λάζαρος πήγε στον Παράδεισο;

Ε. Γιατί τα αδέρφια του πλούσιου είχαν ανάγκη ένα θαύμα για να μετανοήσουν για τη ζωή τους;

ΣΤ. Ο Αβραάμ ξεκαθαρίζει ότι η μελέτη του Λόγου του Θεού οδηγεί στον Παράδεισο. Γιατί οι άνθρωποι εμπιστεύονται τα χρήματά τους και την δύναμή τους και όχι το Ευαγγέλιο;

Σχόλια

πλούσιος: ο πλούσιος άνθρωπος έχει από το Θεό πλούτη όχι μόνο για να τρωγοπίνει, αλλά για να μπορεί να δείχνει αγάπη, να ελεεί κι αυτούς που δεν έχουν. Ο πλούσιος της παραβολής είναι τόσο εγωιστής και ευχαριστημένος μετα πλούτη του, ώστε να μην βλέπει δίπλα του έναν φτωχό άνθρωπο που υποφέρει

Λάζαρος: ο Χριστός υποννοεί ότι ο Λάζαρος, παρά την φτώχεια και την αδυναμία του, είχε υπομονή και ταπείνωση. Γι’ αυτό ο Θεός μετά το θάνατο τον ανταμείβει

τα ψίχουλα: σήμερα θα λέγαμε από τα σκουπίδια που αφήνουμε έξω από το σπίτι μας

Αβραάμ: είναι ο γενάρχης των Εβραίων. Οι Εβραίοι πίστευαν ότι όποιος άνθρωπος στη ζωή του ήταν καλός και είχε αγάπη για το Θεό ή έζησε αδικημένος, αναπαύεται στην αγκαλιά του Αβραάμ (εν κόλποις Αβραάμ).

βασανιζόταν: η κόλαση είναι βασανιστήριο διότι ο άνθρωπος υπάρχει πλέον μόνος του, χωρίς τις αμαρτωλές συνήθειές του, χωρίς τα αγαθά του.

τώρα αυτός χαίρεται: ο καθένας λαμβάνει στην άλλη ζωή ανάλογα με το τι έπραξε σ’ αυτήν εδώ. Αν ήταν ευτυχισμένος μόνο για τον εαυτό του, στην άλλη ζωή θα είναι μόνος του. Αν ήταν και για τους άλλους, τότε θα είναι στον Παράδεισο. Αν υπέφερε σ’ αυτήν τη ζωή με υπομονή, ταπείνωση και εμπιστοσύνη στο Θεό, τότε στην άλλη θα βρει την αγάπη που στερήθηκε.

μακρινή απόσταση: δεν είναι εύκολο να περάσει ο άνθρωπος από την κόλαση στον παράδεισο γιατί δεν υπάρχει ο δρόμος της αγάπης

στείλε το Λάζαρο στη γη: ο πλούσιος ενδιαφέρεται για τους συγγενείς του, να μην πάνε κι αυτοί στην κόλαση, διότι είναι κι αυτοί εγωιστές. Πιστεύει ότι το θαύμα της ανάστασης ενός νεκρού (άρα, κι αυτοί ήξεραν το Λάζαρο, έβλεπαν ότι ήταν φτωχός κι αυτοί δεν του έδειξαν αγάπη) θα τους οδηγήσει στην μετάνοια

Άμα δεν πιστεύουν στα λόγια του Μωυσή: για να αλλάξει κανείς ζωή, να μετανοήσει και να αγαπήσει, δεν χρειάζονται θαύματα, αλλά η μελέτη και η υπακοή στα λόγια του Θεού, δηλαδή η πίστη

Προβληματισμοί- εντοπισμός στο σήμερα

Α. Ο άνθρωπος φοβάται πάντοτε το θάνατο, γιατί δεν ξέρει τι θα συμβεί. Η Εκκλησία μας διδάκσει ότι η ζωή συνεχίζεται μετά το θάνατο, κι αυτό το καταλαβαίνουμε από το παράδειγμα των Αγίων. Τα θαύματα που δια πρεσβειών των Αγίων τελούνται, αλλά και άφθαρτα λείψανα όπως του Αγίου Σπυρίδωνα, του Αγίου Γερασίμου, του Αγίου Διονυσίου, του Αγίου Ιωάννου του Ρώσου και άλλων αγίων, μας μαρτυρούν  ότι η ζωή δεν σταματά στο μνήμα του θανάτου.

Β. Μετά το θάνατο υπάρχουν ο Παράδεισος και η κόλαση. Παράδεισος είναι η ζωή κοντά στο Χριστό και τους Αγίους. Κόλαση είναι η μοναξιά και το σκοτάδι. Παράδεισος είναι τελικά η Βασιλεία του Θεού. Ζούμε τον Παράδεισο και την κόλαση από αυτήν τη ζωή.

Γ. Οι αδικίες αυτής της ζωής θερπαεύονται στην άλλη. Το πρόβλημα είναι όταν εμείς είμαστε αυτοί που αδικούμε.

Δ. Το Ευαγγέλιο μας διδάσκει την Ανάσταση του Χριστού και την αιώνια ζωή. Αν πιστεύουμε σ’ αυτό και όχι στα χρήματα και τα αγαθά μας, τότε θα ζήσουμε τον Παράδεισο

Ε. Ο εγωισμός και η αδιαφορία για τον πλησίον οδηγούν τον άνθρωπο στην κόλαση. Γι’ αυτό χρειάζεται να μετανιώνουμε, να ελεούμε, να αγαπούμε.

Συμπέρασμα

            Το Ευαγγέλιο μας διδάσκει ότι η ζωή συνεχίζεται μετά το θάνατο και η αγάπη είναι αυτή που μας πάει στον Παράδεισο